Μέρες που ο υδράργυρος ανεβαίνει απειλητικά, οάσεις δροσιάς όπως ο Εθνικός Κήπος, έχουν την τιμητική τους. Μικροί και μεγάλοι, κάτοικοι των Αθηνών αλλά και πολλοί ξένοι, τουρίστες και μετανάστες, περπατούν στις αλέες, ξαποσταίνουν στα παγκάκια, χαζεύουν τις εναπομείνασες πάπιες ή παίζουν (οι μικρότεροι) στην παιδική χαρά. Τα κακώς κείμενα, όμως, ξεπροβάλλουν κάθε τόσο υπενθυμίζοντας δυσάρεστα ότι ο Εθνικός Κήπος αποτελεί μια μικρογραφία της ελληνικής πραγματικότητας: δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα με τις καλύτερες προοπτικές, αποτυπώνει εύγλωττα το πρόσφατο ιστορικό παρελθόν της πόλης, παλεύει να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες – φλερτάροντας ακόμα και με μεγαλεπήβολα σχέδια ανάπλασης, αλλά ουκ ολίγες φορές παραμελεί τα στοιχειώδη: τη συντήρηση, την καθαριότητα και τη φύλαξη.
Ο επισκέπτης έρχεται αντιμέτωπος με αντιφάσεις: ενώ περπατά κάτω από αιωνόβια δένδρα και καλαίσθητα κιόσκια, ξαφνικά αντικρίζει παραμελημένα ιστορικά κτίρια, κεκαλυμμένα και γι’ αυτό επικίνδυνα ρείθρα ή ακαθαρσίες. Το περιορισμένο προσωπικό δίνει μια ερμηνεία για τα παραπάνω, αφού οι κηπουροί τα τελευταία χρόνια μετά βίας φτάνουν τους δέκα, αντίστοιχα λίγοι είναι οι εργαζόμενοι στα άλλα πόστα.
Ενας από τους πιο γνωστούς «προορισμούς» είναι ο ζωολογικός κήπος, που έχει πολλάκις διχάσει την κοινή γνώμη. Σήμερα, φιλοξενεί πάπιες, χήνες, νεροχελώνες, κρι κρι, ορτύκια κ.ά. Η φιλοσοφία συνίσταται στο να παρατηρούν τα παιδιά από κοντά οικόσιτα ζώα, εξ ου και στη διάρκεια της ημέρας οι πάπιες μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερες. Ωστόσο, συναντώνται και άλλα ζώα εκτός του επίσημου πληθυσμού, όπως παπαγάλοι, που φαίνεται ότι πολλοί Αθηναίοι επιλέγουν να τους εγκαταλείψουν εκεί. Η εικόνα του ζωολογικού κήπου απέχει από το να είναι ειδυλλιακή. Οι υπεύθυνοι, πάντως, ισχυρίζονται ότι η λειτουργία είναι ομαλή και ότι δρομολογούνται προσεχώς εργασίες αισθητικής αποκατάστασης.
Πολλοί σκύλοι κάνουν την ημερήσια βόλτα τους εδώ, όμως, η παράκληση να κυκλοφορούν με λουρί και να καθαρίζονται οι ακαθαρσίες τους, σπάνια τηρείται. Η φύλαξη, άλλωστε, μοιάζει μηδαμινή έως ανύπαρκτη, οπότε η αυθαιρεσία ευνοείται. Σκουπίδια εκτός καλαθιών απορριμμάτων, αθρόο κόψιμο σπάνιων λουλουδιών, τάισμα με ακατάλληλες τροφές σε πάπιες, αλλά και κολάσιμες μορφές παραβατικότητας – όπως επιδειξίες τις πρωινές ώρες, καθώς και επαίτες.
«Ανορθογραφία» συνιστά και η «καταπάτηση» στο σημείου που γειτνιάζει με τη Βουλή, όπου δύο πλατφόρμες φιλοξενούν μηχανήματα και παλιά έπιπλα, που δεν διακρίνονται εύκολα από το μονοπάτι λόγω των ψηλών αγριόχορτων. Για όσους διασχίζουν τακτικά τον Κήπο το κλείσιμο για λόγους ασφαλείας των θυρών στην πλευρά του Ηρώδου Αττικού, αποτελεί ένα μη προβλέψιμο εμπόδιο, που τους στέλνει στην κεντρική είσοδο… απογοητευμένους, ενώ σε πολλές απεργίες κλειδώνεται και η κεντρική είσοδος επί της Αμαλίας.
Επισκεψιμότητα
Στις ευχάριστες εκπλήξεις κατά την επίσκεψη της «Κ» συγκαταλέγονται τα απομακρυσμένα από τα περισσότερα σημεία γκράφιτι αλλά και η εντυπωσιακή επισκεψιμότητα. Παλαιότερη καταγραφή έκανε λόγο για περίπου 2.500 άτομα ημερησίως, αλλά είναι προφανές ότι ο αριθμός αυξήθηκε. Κάτι που από μόνο του καθιστά επιτακτική την ανάγκη για φροντίδα και σεβασμό στον ιστορικό μας Κήπο.