Λίγο πριν από τις 11 το πρωί της Πέμπτης, στο προαύλιο του Μαρασλείου, στο κέντρο της Αθήνας, είχε αναπάντεχη δροσιά. Τα πεύκα έριχναν τη σκιά τους στις κερκίδες, χαρίζοντας απαραίτητη ανάσα στους γονείς των μαθητών του 10ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου που είχαν έρθει να παρακολουθήσουν τη γιορτή που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά τους. Συγκίνηση και καύσωνας δεν είναι καλός συνδυασμός. Αλλά το δροσερό αεράκι δεν ήταν ο μοναδικός λόγος που αυτή η αυλή έμοιαζε ειδυλλιακή. Στο σχολικό συγκρότημα του Μαρασλείου, συστεγάζονται συνολικά τέσσερα σχολεία, το 10ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, ένα 12/θέσιο, ένα 3/θέσιο και ένα μονοθέσιο Πειραματικό Δημοτικό. Είναι ιδανική κοινωνία αυτή όπου όλα τα παιδιά, ειδικής ή γενικής εκπαίδευσης συγχρωτίζονται, παίζουν μαζί στα διαλείμματα, κάνουν παρέα την πρωινή προσευχή και συμμετέχουν από κοινού στις σχολικές εκδηλώσεις. Οπως αυτή που ήρθαμε να παρακολουθήσουμε.
Ηταν ένα δύσκολο στοίχημα το φετινό για τον Ηλία Πίτσικα, καλλιτεχνικό επιμελητή της ομάδας τέχνης «Πάροδος» και παιδαγωγό με μεγάλη εμπειρία στην παιδαγωγική του θεάτρου. Εδώ και αρκετά χρόνια, ο Ηλίας και η ομάδα του διοργανώνουν θεατρικά παιχνίδια για μαθητές με χαμηλή λειτουργικότητα σε σχολεία σε όλη την Αθήνα, πάντα σε εθελοντική βάση. Τη φετινή σχολική χρονιά βρέθηκαν στο 10ο Ειδικό Δημοτικό του Μαρασλείου, όπου φοιτούν 34 παιδιά κυρίως με νοητική στέρηση και αυτισμό, αλλά αυτή τη φορά στο παιχνίδι συμμετείχαν και μαθητές από το τριθέσιο Πειραματικό. «Δεν ήταν εύκολη αυτή η σύμπραξη» παραδέχεται ο διευθυντής του 10ου ειδικού σχολείου κ. Παναγιώτης Κικίδης. «Ολα μαζί τα παιδιά να δουλέψουν για να παρουσιάσουν κάτι δεν ήταν απλό. Το θεατρικό παιχνίδι έχει μια ελευθερία που την αντιλαμβάνονται όλα τα παιδιά. Ομως το έβλεπες ότι όλα ρωτούσαν “πότε θα έρθει ο Ηλίας”. Ακόμα και στα παιδιά που έχουν μεγαλύτερες δυσκολίες στην έκφραση, έβλεπες τη χαρά τους να εκφράζεται με σωματικό τρόπο. Αυτό εμένα με γοήτευσε». Μάθημα ήταν η εμπειρία αυτή και για τους μαθητές του τριθέσιου, που κατανοούν ότι υπάρχουν συνάνθρωποί μας με διαφορετική συμπεριφορά.
Στο γυμναστήριο της Μαρασλείου, όλα είναι έτοιμα για την παράσταση. Ο Ηλίας Πίτσικας δίνει τον τόνο, ο μουσικός Γιάννης Σφυρής παίζει τις πρώτες νότες και η ηθοποιός Μαρία Μενεγάκη πιάνει το τραγούδι μαζί με τα παιδιά του τριθέσιου. Οι εμψυχωτές Ελένη Καλογιάννη, Φαίη Κουφάκη, Αννα Μπίζα και Δημήτρης Καρατζάς, αρχίζουν τον χορό πιάνοντας από το χέρι τους μαθητές. Τα παιδιά έχουν μάθει να τους εμπιστεύονται. Οι γονείς από τις θέσεις τους συμμετέχουν κι αυτοί χτυπώντας παλαμάκια στον ρυθμό. Είναι μια πραγματική γιορτή, γεμάτη συγκίνηση. Ηταν για παράδειγμα πολύ τρυφερός ο τρόπος που ο Ηλίας καλούσε τα παιδιά στη «σκηνή» -«να έρθει τώρα ο Δημήτρης από το 10ο!» φώναζε-, αποφεύγοντας πάντα τη λέξη «ειδικό». Οπως και οι στιγμές που ο διευθυντής έτρεχε να καθησυχάσει κάποιο από τα παιδιά που αναστατωνόταν. Η αγκαλιά του είναι μεγάλη. «Αγάπη είναι αυτό στο οποίο αισθάνεται ένα παιδί και αυτό στο οποίο ανταποκρίνεται», λέει απλά. Το «καλό καλοκαίρι» ήταν πηγαίο και βροντερό.