Προβληματισμό προκαλούν τα συμπεράσματα καθηγητών αναφορικά με την αποκατάσταση των ιστορικών κτιρίων που επλήγησαν από τον σεισμό της 12ης Ιουνίου 2017 στη Βρίσα και στο Πλωμάρι Λέσβου. Κατά το τριήμερο Εργαστήριο (22-24 Ιουνίου) που έγινε για τους δύο ιστορικούς οικισμούς του νησιού στο Πολύκεντρο Πλωμαρίου, και πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο προγράμματος του Πανεπιστημίου του Κεντ, η καθηγήτρια ΕΜΠ Ελευθερία Τσακανίκα έδωσε διάλεξη για το θέμα και στη συνέχεια παρουσιάστηκαν τα συμπεράσματα από τον καθηγητή του Κεντ, Νίκο Καρύδη.
Ο πρώτος στόχος του Εργαστηρίου ήταν η ενημέρωση των μηχανικών για το αντισεισμικό κατασκευαστικό σύστημα της Λέσβου. Το σύστημα αυτό έχει ερευνηθεί και δημοσιευθεί στην Ελλάδα (2003) και στην Αγγλία (2015). Κατά τη διάρκεια του Εργαστηρίου, το σύστημα αυτό παρατηρήθηκε τόσο στη Βρίσα όσο και στο Πλωμάρι, και οι συμμετέχοντες μηχανικοί είχαν την ευκαιρία να μάθουν για τις ιδιότητες και τη συμπεριφορά του. Διαπιστώθηκε ότι η χρήση ξύλινων ενισχύσεων σε παραδοσιακά κτίρια, σε μορφή εσωτερικών σκελετών με την ονομασία «φριγγιά» δεν είχε λάβει μέχρι σήμερα την απαιτούμενη προσοχή στο πεδίο των αποκαταστάσεων. Η γνώση αυτή έθεσε νέες βάσεις για την αξιολόγηση της ασφάλειας των σεισμόπληκτων κτιρίων της Βρίσας και του Πλωμαρίου. Τόσο ο συντονιστής του εργαστηρίου όσο και η κ. Τσακανίκα, παρατήρησαν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ο χαρακτηρισμός κτιρίων ως κατεδαφιστέα χρειάζεται να αναθεωρηθεί. Η επισκευή τέτοιων κτιρίων είναι βασική προϋπόθεση για τη διατήρηση του ιστορικού χαρακτήρα της Βρίσας και του Πλωμαρίου.
Ο εντοπισμός των κατάλληλων τεχνικών επισκευής ήταν ο δεύτερος βασικός στόχος του Εργαστηρίου. Οι δύο ομιλητές εντόπισαν τόσο στη Βρίσα όσο και στο Πλωμάρι τη χρήση τεχνικών επισκευής οι οποίες βασίζονται στο τσιμέντο και στο οπλισμένο σκυρόδεμα: «Οι τεχνικές αυτές δεν είναι συμβατές με τις ιστορικές κατασκευές από ξύλο και λιθοδομή. Οι τελευταίες δεν πρέπει να απαξιώνονται και να υποκαθίστανται. Αντίθετα, πρέπει να ενισχύονται με τεχνικές όπως το αρμολόγημα και τα ενέματα με χρήση συμβατών κονιαμάτων, καθώς και η περίδεση με ξυλοδεσιές και μεταλλικά κλειδιά. Η αποκατάσταση και ενίσχυση των ξύλινων “φριγγιών” που εντοπίζονται σε ορισμένα κτίρια είναι και αυτή απαραίτητη». Οι διαλέξεις του εργαστηρίου έδειξαν παραδείγματα παρόμοιων τεχνικών, οι οποίες ενισχύουν τη συνεργασία και συνολική λειτουργία των μερών της τοιχοποιίας χωρίς να επιβαρύνουν τη διαπνοή της.
Κατά τη διάρκεια του Εργαστηρίου, ο Βασίλης Τεντόμας, συντονιστής των ενεργειών για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του σεισμού της 12ης Ιουνίου, αναφέρθηκε στην πρόοδο των ενεργειών ένα χρόνο μετά τον σεισμό, στις καθυστερήσεις και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ιδιοκτήτες και μηχανικοί με το υπουργείο Πολιτισμού, όταν αυτό χαρακτηρίζει «ιστορικά μνημεία» είτε κτίσματα που έχουν κριθεί από τη Διεύθυνση Αποκατάστασης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών κατεδαφιστέα («κόκκινα») είτε έχουν χαρακτηριστεί επισκευάσιμα («κίτρινα»), οπότε και στις δύο περιπτώσεις υποβάλλονται σε υπέρογκες δαπάνες για μελέτη-επίβλεψη και εκτέλεση επισκευαστικών εργασιών ιδιαίτερα μεγάλων απαιτήσεων.
Σημαντική ήταν η παρουσία της προϊσταμένης Μερόπης Φράγκου και των μηχανικών της υπηρεσίας Νεοτέρων Μνημείων και Τεχνικών Εργων Β. Αιγαίου καθώς και του προϊσταμένου κ. Κων. Πρασσά και των μηχανικών της Δ/νσης Περιβάλλοντος της Γ.Γ. Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, μηχανικών της Χίου, της Θεσσαλονίκης και της Πελοποννήσου, αλλά και πολλών ιδιοκτητών κατοικιών, που έχουν πληγεί από τον σεισμό της 12ης Ιουνίου στη Λέσβο.