«Η ιδανική μου πόλη θα είναι αυτή που θα λες «όχι» και η απάντησή σου θα είναι αποδεκτή. Που οι δρόμοι της θα είναι γεμάτοι μουσική. Που η αγάπη θα διαρκεί για πάντα. Που θα μπορείς να διαμαρτύρεσαι, χωρίς να πνίγεις μέσα σου τις κραυγές», εξομολογείται στην «Κ» η 16χρονη Κωνσταντίνα Ματιάκη, η οποία συμμετέχει στην Ομάδα Εφήβων και Νέων του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης. Η Παρασκευή Καρανάτσιου, απόφοιτη Γ΄ Λυκείου, επίσης συμμετέχουσα στην ίδια ομάδα, έχει ονομάσει την ιδανική της πόλη, «Δικαία»: «Εκεί οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι και λειτουργούν με βάση άγραφους νόμους. Είναι όλοι απλοί και μέσα από την απλότητα, ανακαλύπτουν την ευτυχία. Ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς φόβους και καταπίεση, που δεν θα κυριαρχεί το χρήμα – κι ας φαντάζει ουτοπία όλο αυτό», καταλήγει. Στο τέλος του μήνα (27/7), υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Παντελή Φλατσούση, η ομάδα ανεβάζει στο Ανοιχτό Θέατρο Κοζάνης το έργο «No Future!». «Η παράσταση είναι βασισμένη κατά 95% σε προφορικές συνεντεύξεις των ίδιων των εφήβων, οι οποίες στη συνέχεια διαμορφώθηκαν σε κείμενο. Είναι έντεκα εξαιρετικά παιδιά, 15-18 χρόνων, με φοβερή όρεξη να κάνουν πράγματα», λέει ο σκηνοθέτης.
Πρόκειται για ένα πρότζεκτ θεάτρου-ντοκουμέντο, το οποίο βασίζεται σε σύλληψη και πρόταση της Ελένης Δημοπούλου και εντάσσεται στο πρόγραμμα του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και του καλλιτεχνικού του συμβούλου, Λευτέρη Γιοβανίδη.
Πώς στήθηκε ένα τέτοιο έργο; Σύμφωνα με τον κ. Φλατσούση, «με αφετηρία το καίριο δίλημμα “να μείνω ή να φύγω από τη χώρα”, το οποίο απασχολεί κι εμένα προσωπικά, τα παιδιά προσπάθησαν να απαντήσουν στο πώς σκέφτονται τον εαυτό τους και τον κόσμο στο μέλλον. Με βάση την αρχική σκέψη ότι δεν ήθελα τα παιδιά να παίξουν κάποιο ρόλο αλλά να είναι ο εαυτός τους ή καλύτερα, ένας χορός νέων, εφήβων πολιτών της Κοζάνης, αναζητήσαμε τραγωδίες με νεανικούς χορούς. Αξιοποιήσαμε κάποια κείμενα από τις “Ικέτιδες” του Αισχύλου, καθώς εμπεριέχεται το νόημα της αναζήτησης καταφυγίου σε άλλον τόπο – κι ας μην ταυτίζονται οι λόγοι. Η παράσταση περιλαμβάνει, ακόμη, βίντεο, όπου αντιπαραθέτουμε τα όνειρα των παιδιών σε σχέση με το μέλλον τους με εκείνα ενηλίκων από την περιοχή της Κοζάνης αλλά και με τα όνειρα των εφήβων προσφύγων από το Πακιστάν, που φιλοξενούνται στη δομή ασυνόδευτων ανηλίκων Κοζάνης από τη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ».
Γιατί τόσο απαισιόδοξος τίτλος; – «No Future!»; «Περισσότερο για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον, να εγείρουμε το ερώτημα “ποιο το αύριο αυτών των παιδιών;”. Από την άλλη, ιδωμένο ίσως λίγο πιο φιλοσοφικά, για να καταγράψουμε αυτό που ονομάζουμε “μέλλον” ως μία αυταπάτη.
Το βάζουμε στην άκρη, για να δουλέψουμε το παρόν. Αυτό άλλωστε ήταν εκείνο που με αιφνιδίασε από τη συνεργασία μου με την ομάδα: αυτά τα παιδιά έχουν ένα τρομερά ισχυρό αίτημα για ζωή, εδώ και τώρα. Ζουν σε μία εποχή “αντι-ουτοπική”, υπάρχει όμως η απαίτηση για μία ζωή που θα αλλάξει τον κόσμο – έστω κι αν δεν αρθρώνεται ξεκάθαρα αυτό το αίτημα».
Οσο για το αν διαφέρουν τα «θέλω» των νέων της επαρχίας από τα αντίστοιχα των συνομηλίκων τους στην Αθήνα ή των προσφυγόπουλων, ο κ. Φλατσούσης έχει να πει: «Καταγράφεται έντονη η τάση των παιδιών στην Κοζάνη να φύγουν – κι ας μένουν σε μία πόλη μεγάλη, με φοιτητές… Τόσο οι ίδιοι, όσο και οι έφηβοι πρόσφυγες εστιάζουν πολύ στο όνειρο της ατομικής επιτυχίας, απλώς αυτό το όνειρο είναι πολύ διαφορετικό για τους μεν και τους δε: τα Ελληνόπουλα φιλοδοξούν να γίνουν επιτυχημένοι, διάσημοι. Τα παιδιά των προσφύγων θέλουν να γίνουν δάσκαλοι, να εργαστούν. Να έχουν μία ζωή».
Στην παράσταση συμμετέχει η ομάδα «Η Πόλη στη Σκηνή» και οι ανήλικοι φιλοξενούμενοι της Δομής Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Κοζάνης ΑΡΣΙΣ.