Αποζημιώσεις θα υποχρεωθεί να καταβάλει ο αν. υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης, μετά την καταδικαστική απόφαση που εξέδωδε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, για την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμισης κατά της ΠΟΕΔΗΝ και προσωπικά του προέδρου της.
Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών επιδίκασε το ποσό των 20.000 ευρώ στον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλη Γιαννάκο για ηθική βλάβη και 5.000 ευρώ στην ΠΟΕΔΗΝ για προσβολή της φήμης της, με τους νόμιμους τόκους.
Πηγές από το γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Υγείας, σχολιάζοντας την απόφαση αφήνουν αιχμές για τον χρόνο δημοσίευσής της. «Τυχαίο άραγε σ΄ αυτή την συγκυρία;» αναφέρουν και τονίζουν ότι «καμιά πρόσκαιρη δικαστική, επικοινωνιακή ή άλλη «επιτυχία», κανενός εντεταλμένου (αντι)πολιτευτή με προσωπικό ή κομματικό κίνητρο, υποκινούμενου από ιδιοτέλεια ή στο πλαίσιο μηχανισμών προπαγάνδας, υπονόμευσης, διαπλοκής και παρακρατικής δράσης, δεν μπορεί να σταθεί ικανό να μας σταματήσει να υλοποιήσουμε μέχρι τέλους την αμετάκλητη απόφασή μας να καθαρίσουμε τον χώρο της Δημόσιας Υγείας από τα «τρωκτικά» που θρέφονταν επί δεκαετίες με ζεστό κρατικό χρήμα και το πολιτικό προσωπικό που τα συγκάλυπτε».
Προσθέτουν ότι στο εν λόγω δικαστήριο, ο κ. Πολάκης ζήτησε δια της πληρεξουσίου δικηγόρου του να αναβληθεί η δίκη λόγω αποδεδειγμένων ταυτόχρονων υποχρεώσεων στο κοινοβούλιο που απαιτούσαν την παρουσία του. «Παρόλα αυτά, το αίτημα αυτό δεν έγινε δεκτό και δικάστηκε ερήμην», αναφέρουν και προσθέτουν ότι «προφανώς και με αίτημά του, η υπόθεση αυτή θα ξανακριθεί παρουσία του και σε ανώτερο βαθμό (Εφετείο)».
Επίσης, σημειώνουν ότι «καμία περίληψη δικαστικής απόφασης ή διορθωτική δημοσίευση του αν. υπουργού Υγείας στα social media, να μην αναμένουν να δουν οι ‘θιγμένοι ενάγοντες’ της υπόθεσης αυτής, όχι μόνο επειδή είχαν το θράσος να επικαλεστούν στοιχεία από την τραγική κατάσταση του δημόσιου συστήματος Υγείας την περίοδο 2012-2014 που κυβερνούσαν οι πολιτικοί τους φίλοι και να τα παρουσιάσουν ως στοιχεία του 2016, δηλαδή επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως γιατί τίποτα δεν μπορεί να ‘επανορθώσει’ την λαϊκή πεποίθηση ότι αυτού του είδους ο ‘συνδικαλισμός’ και τα ενεργούμενά του αποτελούν πια παρελθόν, ή καλύτερα ‘σκουπίδια της ιστορίας’».