Ο δρόμος διαφυγής από το χωριό Μάκιστος, που θα μπορούσε να σώσει πολλούς ανθρώπους το καλοκαίρι του 2007, μέχρι σήμερα, έντεκα χρόνια μετά, δεν έχει κατασκευαστεί. «Στη στροφή προς Αρτέμιδα έχασαν τη ζωή τους 24 άνθρωποι (από τους 45 σε ολόκληρη την Ηλεία) στην προσπάθειά τους να διαφύγουν» υπενθυμίζει στην «Κ» από το μαρτυρικό χωριό της Πελοποννήσου, που μαζί με την Αρτέμιδα κάηκαν ολοσχερώς το καλοκαίρι του 2007, ο κ. Φώτης Βλάχος, πρόεδρος του Συλλόγου Μακισταίων Ολυμπίας. Στα χρόνια που μεσολάβησαν ο ίδιος και οι συγχωριανοί του έμαθαν να ευγνωμονούν… τις ιδιωτικές πρωτοβουλίες και δωρεές. «Ολα τα καμένα σπίτια ανοικοδόμησε το Ιδρυμα Βαρδινογιάννη» διηγείται ο ίδιος, «μέχρι το 2010 είχαν όλοι οι χωριανοί και πάλι σπίτι». Την ανοικοδόμηση των σπιτιών στο χωριό Αρτέμιδα ανέλαβε η Κυπριακή Δημοκρατία. Αντίστοιχα, την κεντρική πλατεία της Μακίστου ανακατασκεύασε έναντι 30.000 ευρώ εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Και το κράτος; «Τις πρώτες μέρες δόθηκαν 3.000 ευρώ στους πυροπαθείς και 10.000 ευρώ σε όσους είχαν σημαντικές υλικές ζημιές», εξιστορεί ο κ. Βλάχος, «έκτοτε δεν υπήρξε καμία άλλη βοήθεια». Από τα 230 εκατ. ευρώ του ταμείου των δωρεών, «εμείς ως χωριό δεν λάβαμε τίποτα, παρά τις υποσχέσεις για ανάπλαση κοινόχρηστων χώρων και βέβαια για κατασκευή του δρόμου διαφυγής που σε μια επόμενη πυρκαγιά θα συμβάλει στη σωτηρία μας».
Στον Κάλαμο
Τα αντανακλαστικά της πολιτείας δεν υπήρξαν ταχύτερα έναντι των πυροπλήκτων μιας λιγότερο καταστροφικής φωτιάς, αυτής στον Κάλαμο τον Αύγουστο 2017. Μπορεί οι κάτοικοι που έχασαν τα σπίτια τους από τη φωτιά να ήταν 26, ωστόσο το έκτακτο βοήθημα των 586 ευρώ το εισέπραξαν προ μηνός… «Οι υπάλληλοι της ΔΑΕΦΚ ήρθαν μέσα σε τρεις μέρες για αυτοψία», σημειώνει ο κ. Λάμπρος Τόκας, που από το 2000 είχε μετατρέψει την εξοχική κατοικία του σε μόνιμη, η οποία όμως έγινε στάχτη από τη φωτιά. «Αρχές Σεπτέμβρη βγήκε και το πρώτο πόρισμα της Πυροσβεστικής, οπότε και καταθέσαμε ένα ψήφισμα». Οι πληγέντες ζητούσαν τη μεγαλύτερη δυνατή επιτάχυνση της γραφειοκρατίας και ενεργοποίηση μιας σειράς «ανακουφιστικών» μέτρων, όπως απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ. «Τονίζαμε την αναγκαιότητα άμεσης κορμοδέτησης, προκειμένου να προλάβουμε τις φθινοπωρινές βροχές» διευκρινίζει ο ίδιος, ο οποίος είχε –εις μάτην– συγκεντρώσει ό,τι μπόρεσε να διασώσει στο υπόγειο, το μόνο μέρος του σπιτιού που δεν κάηκε. «Δεν επιτρεπόταν να ξεκινήσουμε οποιαδήποτε εργασία αποκατάστασης αν δεν είχαμε άδεια, η οποία θα εκδιδόταν με ΚΥΑ, που έπρεπε να υπογραφεί από τέσσερις υπουργούς», εξιστορεί ο κ. Τόκας. Οι υπογραφές «έπεσαν» πολύ μετά τα πρωτοβρόχια, στις 12 Δεκεμβρίου. Εως τότε, «οι βροχές διόγκωναν τις ζημιές». Ο ίδιος κατόρθωσε να εκδώσει άδεια για επισκευή στις 11 Μαΐου.
«Μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου 2017 μας είχαν εξασφαλίσει στέγη, όμως μετά αναγκαστήκαμε να νοικιάσουμε αλλού σπίτι». Για τα θύματα θεομηνιών προβλέπεται επιδότηση ενοικίου, που οι πυρόπληκτοι στον Κάλαμο δεν έλαβαν. «Το 80% του κόστους ανακατασκευής αναλαμβάνει το κράτος, ενώ για το υπόλοιπο 20% δικαιούμαστε άτοκο τραπεζικό δάνειο» διευκρινίζει, «οι τράπεζες, ωστόσο, μου εγκρίνουν μόνον έντοκο δάνειο». Μεταξύ των πληγέντων στον Κάλαμο επικρατεί απογοήτευση. «Οσοι είχαν λίγες ζημιές, απελπίστηκαν και έκαναν με δικά τους έξοδα τις επισκευές, το ίδιο έπραξαν και όσοι είχαν ασφαλίσει τα σπίτια» διηγείται, «όσοι, όμως, δεν έχουν ιδίους πόρους, αναγκάζονται να παρακαλούν και να πιέζουν τους ιθύνοντες για όσα δικαιούνται». Σύμφωνα με τον ίδιο, οι καθυστερήσεις είναι παράλογες. «Ολες οι ΚΥΑ για θύματα καιρικών συνθηκών είναι ίδιες, αλλάζει μόνον η τοποθεσία» σχολιάζει, «διακρίνω μια διάθεση εκ μέρους των εκάστοτε πολιτικών αρχόντων να διαιωνίσουν την ψηφοθηρία ανακουφίζοντας την τελευταία στιγμή τις ανάγκες των πληγέντων».