«Φύλαξε κάτι για το τέλος
Πρώτα θα φύγει η ψυχή
Μετά το χούι
Κι ύστερα το όνειρο»
Θ. Βοριάς, Χαμένες ψηφίδες
Σε αυτή την πατρίδα υφιστάμεθα τρεις τουλάχιστον «τυραννίες»:
– Tην τυραννία του φωτός, της ηλιοφάνειας, του ξάστερου ουρανού [γυμνοί μπροστά στη φύση].
– Tην τυραννία του ζορμπαδισμού, της ανεμελιάς και της αφέλειας, του ξορκισμού της πραγματικότητας [γυμνοί μπροστά στην αλήθεια].
– Tην τυραννία του φόβου και της [καχ]υποψίας για οτιδήποτε/οποιονδήποτε δεν μας μοιάζει [γυμνοί μπροστά στον Αλλον].
Πέραν όμως αυτών των «τυραννιών» ζούμε και συμπεριφερόμαστε με βάση εικασίες:
– Tην εικασία του [εσαεί αυτοδικαιωνόμενου;] περιούσιου λαού.
– Tην εικασία του γενετικά [λόγω ιστορικά μεταβιβαζόμενου DNA;] ελεύθερου τόπου.
– Tην εικασία της παραγραφής [μέσω ex machina θεϊκής παρέμβασης;] όλων των λαθών και παθών της φυλής.
Δεν θα σχολιάσω τα παραπάνω γνωρίσματα του Ελληνα, ούτε θα επεκταθώ στα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις, τις εμμονές και τις άλλες παθογένειες αντιλήψεων και κατα-στάσεων, σύμφωνα με τις οποίες κινούνται δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι και λοιποί.
Επειδή όμως είμαι βέβαιος ότι ουδείς γνωρίζει του μέλλοντος τις μέρες [ούτε οι μάγοι και οι ιερείς ούτε οι αυταπατώμενοι πολιτικοί] αναρωτιέμαι μήπως η επικρατούσα αβεβαιότητα, ασάφεια, διακινδύνευση δεν αποτελούν στοιχεία της κρίσης αλλά ενδογενή χαρακτηριστικά του λαού μας. Μήπως μας αρέσει να ζούμε στις γκρίζες ζώνες, παρέα με το άγνωστο, το ρίσκο, δίχως όρια και κανόνες. Μήπως γι’ αυτό ψηφίζουμε κι επικροτούμε ακραίους τύπους που πολιτεύονται στα άκρα της δημοκρατίας.
Από την κρίση στην παρακμή κι από κει στην κατάρρευση μιας πολιτικής παραφοράς και κοινωνικής [δια]φθοράς δρόμος.
Μήπως τελικά «η ηδονή της ήττας» είναι πιο συμβατή με την ιδιοσυγκρασία μας [ώστε μετά να ισχυριζόμαστε πως φταίνε οι άλλοι] από «τη χαρά της νίκης» [την οποία πρέπει να μοιράσουμε στα ίσα και να ’χουμε την ευθύνη της διατήρησής της];
Ενόψει των διάφορων ΟΧΙ της εποχής, ας στοχαστούμε κι αυτές τις διαπιστώσεις…
ΥΓ.: «Απόψε αποκρυπτογραφώτα νοήματά σου στο χάος»
Στ. Μαφρέδας, Προνόμιοαιχμαλωσίας
* Ο κ. Γ. Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας, πρώην υπουργός.