«Και τώρα πώς εξέπεσαν, πως έγιναν,
Να ζούν και να ομιλούν βαρβαρικά
Βγαλμένοι -ω συμφορά- απ’ τον Ελληνισμό !!!»
Κων. Καβάφης. «Ποσειδωνειάτες»
Η αναθεώρηση του συντάγματος που ετοιμάζεται και είναι υπό συζήτηση από όλα τα κόμματα, βάζει επί τάπητος κατά τρόπο επιτακτικό και το τεράστιο θέμα της γλώσσας μας που μοιάζει να είναι εν πολλοίς, ξεχασμένο και επιδεικτικά παραμελημένο από την πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου μας.
Η Ελληνική γλώσσα μοιάζει σήμερα, με έναν βαριά άρρωστο, μελλοθάνατο που όλοι εξυμνούν τις μεγάλες του αρετές, τα μεγάλα του χαρίσματα, τις ευεργεσίες του, αλλά αυτός έχει ανάγκη από γιατρό και φάρμακα για να σωθεί και αυτά δεν φαίνεται κανείς διατεθειμένος να του τα προσφέρει.
Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει και φαίνεται σαν να συμμετέχουμε όλοι μας, λαός και ηγεσία, άλλοι συνειδητά, άλλοι ασυνείδητα σε μια απίστευτα πλατειά συνωμοσία για την πλήρη καταστροφή και απαξίωση της γλώσσας μας.
Μιλάμε και γράφουμε μια γλώσσα ακατανόητη, με απίστευτη επιπολαιότητα, ανακατεύοντας αγγλικές λέξεις και φράσεις, σ ένα απίστευτο μωσαϊκό, που λίγοι καταλαβαίνουν και οι πολλοί προσπαθούν κάτι να καταλάβουν. Έχει καθιερωθεί πλέον σαν κοινή γλώσσα, στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο στην επικοινωνία της νεολαίας μας, στο διαδίκτυο, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην πολιτική ζωή, στα σχολεία, στις αναλύσεις των «ειδημόνων», στις αναζητήσεις και «στοχασμούς» των νεοφιλοσόφων μας και «πνευματικών μας ταγών» -με λίγες εξαιρέσεις- στα κέντρα εστίασης και αναψυχής, ξενοδοχεία, θέατρα, Εμπορικά που έγιναν «Μάρκετ», (μίνι, μέγκα, σούπερ κτλ), περίπτερα, που γίνανε «Κιοσκ», ακόμα και σε κηρύγματα μέσα στις Εκκλησίες μας.
Στους δρόμους και τις πλατείες των πόλεών μας, ακόμα και στα χωριά μας, οι πινακίδες των καταστημάτων και επαγγελματιών, στην πλειοψηφία τους, έχουν ξένες ονομασίες, κυρίως αγγλικές και πολλά ελληνικά ονόματα γράφονται πλέον με λατινικούς χαρακτήρες. Eίμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη και ίσως και στον κόσμο που κακοποιούμε τόσο βάναυσα την γλώσσα μας.
Το 1975 μετά την πτώση της δικτατορίας, με την αναθεώρηση τότε του συντάγματος, καταργείται το άρθρο 107, που προέβλεπε πώς «Επίσημος γλώσσα του κράτους είναι εκείνη στην οποίαν συντάσσεται το Πολίτευμα και της Ελληνικής Νομοθεσίας τα κείμενα. Πάσα προς παραφθορά αυτής επέμβαση απαγορεύεται» Έκτοτε δεν υπάρχει επίσημη γλώσσα για τον ελληνικό λαό και το Κράτος του, που να αναγνωρίζεται και να προστατεύεται από το Σύνταγμά του.
Πιστεύουμε όμως, πως τώρα, με την αναθεώρηση του Συντάγματος, που είναι στα σκαριά πρέπει να κινητοποιηθούμε όλοι μας άμεσα και δραστικά, να καθιερωθεί πλέον, η ελληνική γλώσσα σαν μόνη επίσημη γλώσσα του Κράτους, που θα γράφεται με το ελληνικό αλφάβητο και θα προστατεύεται μέσα στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον από κάθε είδους αυθαιρεσίες, νοθείες και κακοποιήσεις. Ο καθένας με όποιες δυνάμεις έχει και από όποιο μετερίζι βρίσκεται.
Τα μέσα ενημέρωσης, όσα πρεσβεύουν και αγωνίζονται για την εθνική μας επιβίωση, αν την εννοούν, ας το προβάλλουν στα πρωτοσέλιδά τους και με ειδικές εκπομπές να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό και να απαιτήσουν από το πολιτικό κατεστημένο να κατοχυρώσει συνταγματικά, την διαχρονική ελληνικότητα της γλώσσας μας. Για την Ακαδημία Αθηνών αυτό αποτελεί πρώτιστο χρέος. Ας δείξει έμπρακτα ότι τιμά το καταστατικό της και τον σκοπό για τον οποίον ιδρύθηκε, γιατί χωρίς την ελληνική γλώσσα, που βαίνει προς πλήρη κατάρρευση, δεν νοείται Ακαδημία. Για τον κ. Μπαμπινιώτη, που είναι μέλος της, πρώην υπουργός Παιδείας, καθηγητής γλωσσολόγος που τόσα μαθήματα έχει κάνει γι αυτήν, είναι ώρα να μπεί μπροστά και να δείξει ότι αγωνίζεται και την πονάει.
Σε αυτήν την Σταυροφορία ας μπει μπροστά και η Εκκλησία μας. Με απόφαση της Ιεράς της Συνόδου, με διαβήματα προς την κυβέρνηση, με εγκυκλίους προς όλους τους ναούς, με τραπεζάκια στις εκκλησίες και τις πλατείες για μάζεμα υπογραφών, αν χρειαστεί, όπως είχε κάνει ο Μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για τις ταυτότητες. Είναι ένα θέμα απόλυτα εθνικό και όχι πολιτικό. Ας το κάνει, γιατί σε αυτήν την ιερή γλώσσα, χρωστάει όλη της την δόξα, γιατί υπήρξε το όχημα για την διάδοση του Θείου Λόγου και της Χριστιανικής πίστης ανά τους αιώνες.
Όπως ο «Λόγος», σαν πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, δημιούργησε τον Κόσμο (Ιω. Α-1-3), έτσι και ο άνθρωπος δημιούργησε τον μικρόκοσμό του με τον λόγο του, δηλαδή την γλώσσα του. Χωρίς την γλώσσα δεν θα υπήρχε τίποτε το ανθρώπινο, γιατί θα ήταν αδύνατη η πρόσβαση στις πηγές της γνώσης, και επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.
Η ελληνική γλώσσα, η μητέρα όλων των γλωσσών, όπως την αποκαλεί ο πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοση του Πολιτισμού καθηγητής γλωσσολόγος Φραγκίσκο Λιγκόρα, είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που έχουμε, σαν Έθνος.
Ας αφυπνιστούμε λοιπόν για να μην την χάσουμε. Γιατί αν την χάσουμε, αυτή θα μας εκδικηθεί προδομένη πια, περιπαίζοντας και λοιδορώντας μας, όταν εμείς νεκροί, κι αυτή ολοζώντανη και πανέμορφη, μέσα από τον κόσμο των Επιστημών, των Γραμμάτων και των Τεχνών, θα ομορφαίνει και θα προικίζει με τον απαράμιλλο πλούτο της, τις γλώσσες ενός Κόσμου, από τον οποίον εμείς θα είμαστε απόντες.
*Ο κ. Θωμάς Τσοβίλης είναι συνταξιούχος οικονομολόγος.