Κάθε χρόνο τέτοια εποχή δεν μπορώ να απαλλαγώ από το αίσθημα ότι γράφω και συγχρόνως πρωταγωνιστώ στην προσωπική μου «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία». Ομως ο δικός μου Σκρουτζ, σε αντίθεση με αυτόν του Ντίκενς, δεν είναι ένας ηλικιωμένος τσιγκούνης που υποκύπτει στη γοητεία των εορτών αλλά ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ο οποίος καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ημερών, με αποτέλεσμα να μεταμορφώνεται σε έναν αντικοινωνικό γεροστριμμένο, φανατικό εχθρό της χρυσόσκονης, των ταράνδων και των κόκκινων σκούφων.
Η ιστορία συνήθως ξεκινά από κάποιο κατάστημα γεμάτο ευτελή στολίδια και τεράστιες ουρές στα ταμεία, όπου ζευγάρια φτάνουν στα πρόθυρα διαζυγίου προσπαθώντας να επιλέξουν τα κατάλληλα φωτάκια για το μπαλκόνι τους και εξουθενωμένες καθαρίστριες κινδυνεύουν να καταπατηθούν καθώς μαζεύουν πολύχρωμα κομμάτια γυαλιού από το πάτωμα, ενώ από τα ηχεία ακούγονται χιλιοπαιγμένα τραγούδια στη διαπασών. Συνεχίζεται στην αριστερή λωρίδα κάποιας λεωφόρου, από όπου αναγκάζονται να περάσουν οι πεζοί για να αποφύγουν τα δεκάδες έλατα στο πεζοδρόμιο – αφού κάποιοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν το θέαμα ενός δένδρου να αργοπεθαίνει στο σαλόνι τους, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση του δεύτερου πιο βάρβαρου τοπικού εθίμου μετά το πασχαλινό αρνί στη σούβλα. Επόμενη πρόκληση οι ελιγμοί στα ελάχιστα τετραγωνικά δημόσιου χώρου που διαθέτει πλέον η πλατεία της γειτονιάς, την οποία έχουν καταλάβει σπιτάκια με ζαχαρωτά, καρουσέλ ηλικίας τουλάχιστον τριών δεκαετιών και φτηνές απομιμήσεις πίστας για πατινάζ, εξασφαλίζοντας ότι κάθε διερχόμενος γονιός θα πρέπει είτε να πληρώσει μία περιουσία είτε να κατηγορηθεί ότι στερεί από τα παιδιά του την περίφημη «μαγεία» των Χριστουγέννων.
Αλλά όσοι θεωρούν τα Χριστούγεννα μαγικά είναι βαρετοί ενήλικες που έχουν προ πολλού εξαφανίσει την καθημερινή μαγεία από τις ζωές τους, γκρινιάζει ο Σκρουτζ μέσα μου καθώς πασχίζει να αγνοήσει την επιθυμία να περάσει τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες κλεισμένος σπίτι με το τηλέφωνο απενεργοποιημένο ή φωνάζοντας «ο Αγιος Βασίλης δεν υπάρχει» σε όποιο πιτσιρίκι συναντά στον δρόμο του.