ΙΔΕΕΣ

Αμφιβάλλω αν υπάρχει οικογένεια η οποία δεν έχει πληγεί άμεσα ή έμμεσα από την πανδημία. Στο περιβάλλον μου έχουν πεθάνει δύο συγγενείς κι ένας οικογενειακός φίλος, τέσσερις φίλοι νοσηλεύθηκαν με σοβαρά συμπτώματα, προσωπικά νόσησα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, ενώ συγγενικά πρόσωπα αγωνιούν για τις επιχειρήσεις τους.

Η πανδημία και οι ομοιότητες όσων είναι βέβαιοι ότι «κάτι μας κρύβουν» με εκείνους που διαρρηγνύουν ιμάτια για το αντίθετο.

Τρεις παράγοντες πρέπει να συγκεραστούν για να επέλθουν μείζονες τομές σε μια κοινωνία: γεγονότα, ιδέες, και ηγεσία. Συγκλονιστικά γεγονότα απαιτούν τολμηρές πρωτοβουλίες. Οι τελευταίες, για να έχουν ειρμό, μορφοποιούνται σε πλαίσιο σκέψης, τα οποίο, σε μια δεδομένη συγκυρία, γίνεται αποδεκτό ως εύλογη ερμηνεία του κόσμου. Αλλά καμία ιδέα δεν μπορεί να κινητοποιήσει αν δεν αρθρωθεί […]

Μια φράση αρκεί για να συνοψίσει μια ολόκληρη αντίληψη διακυβέρνησης. «Εγώ ήθελα να λάβω μέτρα γιατί έβλεπα την κατάσταση της οικονομίας, αλλά κανένας άλλος στην κυβέρνηση δεν ήθελε. Ο Καραμανλής είχε δεμένα τα χέρια του γιατί είχε την πλειοψηφία ενός μόνο βουλευτή. “Ασ’ το γι’ αργότερα” μου έλεγε». Αυτά είχε δηλώσει ο πρώην υπουργός Οικονομικών […]

Κάθε ριζική – επαναστατική – κοινωνική μεταβολή αντιμετωπίζει ένα διττό πρόβλημα: πώς θα πραγματοποιηθεί και τι θα τη διαδεχθεί. Εν ολίγοις: επαναστατική δράση και μετεπαναστατική διακυβέρνηση. Η διαχείριση του προβλήματος είναι επισφαλής, διότι κάθε μία από αυτές τις δύο φάσεις απαιτεί αντίθετες δεξιότητες. Το περιγράφει γλαφυρά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στην περίφημη ομιλία του προς τους […]

Η προστασία της νομιμότητας είναι από τα πιο ευαίσθητα θέματα σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Η Αστυνομία έχει εξόχως δύσκολο έργο: να ελέγχει τη συμμόρφωση των πολιτών με τον νόμο, σεβόμενη, παράλληλα, τα δικαιώματά τους.

Δείξε μου πώς αντιδράς σε αιτιάσεις που σε αφορούν, να σου πω ποιος είσαι. Αναδέχεσαι τις όποιες ευθύνες σου ή προσπαθείς προσχηματικά να τις αποποιηθείς; Ο,τι από τα δύο επιλέξεις, απο-καλύπτει το ήθος σου. Στην προτεσταντική Βόρεια Ευρώπη και Αμερική, η συγγνώμη θεωρείται αυτονόητη, αν ένας πολιτικός παραβεί τα θεσμικώς αυτονόητα. Στην καθ’ ημάς Ανατολή, […]

Το «50-50» ήταν μια δημοφιλής κωμική σειρά στην ελληνική τηλεόραση. Προσωπικά την έβρισκα ανυπόφορα κλισέ, έστω κι αν οι πρωταγωνιστές της ήταν, ενίοτε, ευχάριστα αστείοι.

Σκέφτομαι συχνά τα λόγια του Παπαδιαμάντη: «Θα έλεγε τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες διά ν’ αποδειχθή ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν».

Ο συγγραφέας Τζέιμς Μπριντλ μιλάει για τους κολοσσούς της Σίλικον Βάλεϊ.

Ο καθηγητής Στίβεν Γκρίνμπλατ μιλάει στην «Κ» για τη «σχέση» δυσαρεστημένων πολιτών και δημαγωγών.

Δεν ήμουν εκεί. Ημουν ασφαλής στο Μέιν, όπου ζω, 800 χιλιόμετρα απόσταση μακριά, βλέποντας σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση τη χώρα μου να δέχεται επίθεση εκ των έσω.