Διαβάζω το χορταστικό βιβλίο του Νίκου Μπακουνάκη «Οταν έπεσα στο μελανοδοχείο» (εκδ. Πόλις).
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις δημιουργών στην ιστορία της τέχνης που έφυγαν από τη ζωή αφήνοντας ανέκδοτο (ή και αταξινόμητο) το μείζον μέρος του έργου τους.
«O,τι είναι να καεί είναι σαν να έχει ήδη καεί» – Το νέο, σε πολλά επίπεδα συναρπαστικό, μυθιστόρημα του Μισέλ Φάις.
Επικοινώνησα κάμποσες φορές με τον φυσικό και συγγραφέα Αλαν Λάιτμαν από τις αρχές αυτής της χρονιάς.
Λονδίνο, μέσα της δεκαετίας του ’70. Δύο φίλοι, συγγραφείς, συζητούν τα προσωπικά τους. Ο ένας είναι ο Καναδός Ντέιβιντ Πλαντ και ο άλλος ο Φίλιπ Ροθ. Κυρίως μιλάει ο δεύτερος.
Το μυθιστόρημα και η ποιητική συλλογή του Αμερικανοβιετναμέζου Ocean Vuong αποτελούν πολλαπλώς ενδιαφέροντα έργα.
Εχει κρατήσει στη μνήμη του στιγμές από το παρελθόν και τις αφηγείται με τρόπο απολαυστικό, γλυκόπικρο. Ακούγοντάς τες γελάς – ή μήπως θέλεις να κλάψεις;
Εχασε μια πατρίδα. Εφτιαξε μια νέα στη γλώσσα.
Ο θάνατος ενός ποιητή βάζει ένα τέλος κι αφήνει στη συνέχεια τη σκυτάλη στους αναγνώστες. Τη σκυτάλη των ποιημάτων και των στίχων.
Ο εκδότης του στην Ελλάδα, οι μεταφραστές του, ένας ομαδικός θεραπευτής και μια αναγνώστρια μιλούν στην «Κ».
Στο γραφείο μου έχω μέρες τώρα δύο βιβλία που μου προκαλούν εξαιρετική συγκίνηση. Μεικτή. Χαίρομαι και καμαρώνω να τ’ αγγίζω με το βλέμμα ή με τα χέρια μου, να τα φυλλομετρώ, να τιμώ τον κόπο που τα γέννησε, να θαυμάζω τη λιτή τυπογραφική μαστοριά που τα ετοίμασε. Και την ίδια στιγμή λυπάμαι που αδυνατώ να […]
Ο Θοδωρής Καλλιφατίδης αποτελεί ένα ελληνικό λογοτεχνικό παράδοξο, θα μπορούσε να πει κανείς, και αίνιγμα· με περισσότερους από 40 τίτλους μεταφρασμένους σε πολλές γλώσσες, είναι ένας από τους πιο διάσημους Ελληνες συγγραφείς στο εξωτερικό και ένας από τους σημαντικότερους της Σουηδίας.
Θυμός. Και πίκρα. Προσμονή. Και ματαίωση. Εκδίκηση. Και κάθαρση. Δύο μαζί και δύο χώρια. Δέκα ιστορίες, δέκα πληγές, δέκα σχέσεις αγάπης ή μήπως όχι;
[nx_login_form]x
