ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Εχοντας παρακολουθήσει από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας και έχοντας συμβάλλει σε ορισμένες από αυτές, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πολιτικοδιοικητικό σύστημά μας χαρακτηρίζεται από «νομοπαρασκευαστική μονομέρεια».

Εστω και καθυστερημένα, γίνεται πλέον γενικά αποδεκτό ότι η τουρκική επιθετικότητα θα ενταθεί έτι περαιτέρω το 2023. Ωστόσο, δεν φαίνεται να προβληματίζει η εύλογη διαπίστωση ότι οι βελτιώσεις που επήλθαν στην αποτρεπτική μας ισχύ κατά την τελευταία τριετία αποδεικνύονται ανεπαρκείς για να κάμψουν την τουρκική επιθετικότητα.

Πώς η μουσική και η γεύση βοήθησαν να απενοχοποιηθεί στη Μεταπολίτευση ο πολιτισμός που εθεωρείτο «ανατολίτικος».

Τι εξουσίες είχαν αναλάβει και πώς τις ασκούσαν οι «εξ απορρήτων» των πρωθυπουργών από το 1974 μέχρι σήμερα.

Ο Πέτρος Μολυβιάτης αφηγείται στην «Κ» τι είχε στο μυαλό του ο Καραμανλής τις κρίσιμες ώρες μετά την πτώση της χούντας.

Τον Ιούλιο του 1974, όταν έπεσε η χούντα, βρισκόμουν στο Παρίσι για σπουδές. Τετάρτη 24 τα ξημερώματα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίστηκε πρωθυπουργός στην Αθήνα, με τον Ιωαννίδη πάντως να κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος.

Τι φοβόταν και τι ήλπιζε ο κόσμος που ξεχύθηκε στους δρόμους το βράδυ της 23ης Ιουλίου του 1974 για να γιορτάσει την πτώση της χούντας και τον ερχομό της δημοκρατίας; Κύπρος – Χούντα – Δημοκρατία είναι το τρίπτυχο των θεμάτων που κυριαρχούσαν στο μυαλό όλων.

Για πότε άδειασαν τα ράφια των μπακάλικων και των σούπερ μάρκετ! Εβλεπα βαθιά στα μάτια των γιαγιάδων και των μεγάλων θειάδων μου το απείκασμα του τρόμου, εκείνο το καλοκαίρι. Είχαν ζήσει τον πόλεμο και την Κατοχή. Κυπριακό, 1974: η χούντα έπεσε χάρη σε μια καταστροφή (αν μπορούμε ποτέ να λέμε «χάρη»).

– Πολλοί, περίμεναν το λεωφορείο. – Κάποιοι, έκλαιγαν. – Aλλοι θα αγκαλιαστούν, κρατώντας μια ελληνική σημαία, στην Ομόνοια. – Aλλοι, δεν ήξεραν πού να πάνε. Απλώς πήγαιναν. Χαιρόντουσαν! – Πολλοί ήταν στη θάλασσα. – Τι κοιτάτε; Ιούλιος! – Aλλοι, τότε ήτανε νέοι. – Aλλοι, γύρω από ένα τραπέζι, θα αφουγκράζονταν τα γεγονότα.

Εχω καταγράψει κάπου ένα περιστατικό, που συνέβη το καλοκαίρι του 1973. Ο Σταύρος Τσακυράκης, τότε ανώτερός μου σε μια αριστερή φοιτητική οργάνωση, με ειδοποίησε ένα πρωί να τον συναντήσω κατεπειγόντως.