ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Σε μια εποχή κατά την οποία παγκοσμίως δοκιμάζονται οι αξίες του ανθρωπισμού  και του πολιτισμού εμπρός στην λαίλαπα του υλισμού και του υπέρμετρου ατομισμού σε επίπεδο προσωπικό και διαπροσωπικό στις σχέσεις των ανθρώπων, το ίδιο εξακολουθεί να συμβαίνει και να αντανακλάται δυστυχώς και στις σχέσεις των κρατών.

Σε προηγούμενο άρθρο «Τα Βαλκάνια και οι μεταναστευτικές ροές» είχαμε διαβλέψει και τονίσει την αυστριακή πολιτική ανόρθωσης τειχών και τον κίνδυνο συσσώρευσης προσφύγων στην ελληνική επικράτεια και κυρίως τα Βαλκάνια με συνέπειες για την γεωπολιτική ασφάλεια και σταθερότητα.

Η σύγκρουση στην Υεμένη, παρά την ιδιαίτερη μορφολογία της χώρας έχει τα ίδια γεωπολιτικά χαρακτηριστικά με εκείνα της Συρίας και του Ιράκ: τον σουνιτο-σηϊτικό συγκρουσιακό δίπολο και την ανάγκη των δύο κόσμων για αύξηση του ζωτικού χώρου μετά την αποσταθεροποίηση της Μ. Ανατολής που επέφερε η πτώση του Σαντάμ το 2003 στο Ιράκ.

 Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου για τον πολιτιστικό ναρκισσισμό της Δύσης έχει ενδιαφέρον το μέγεθος της άγνοιας της Δύσης για το Ισλάμ αλλά και η προσπάθεια που πρέπει να γίνει εκατέρωθεν για την κατανόηση στην Δύση και προώθηση από τις ισλαμικές χώρες της αντιπροσωπευτικής εικόνας του Ισλάμ χωρίς πολιτιστικά και άλλου είδους στερεότυπα τα οποία […]

Η πρόσφατη διπλή ασύμμετρη επίθεση στο Παρίσι από τους Σουνίτες Ισλαμιστές της Αλ-Κάιντα της Υεμένης ήταν αναμενόμενη με δεδομένες τις επιθέσεις που είχαν λάβει χώρα στην Γαλλία τις προηγούμενες μέρες, αλλά και σε άλλες χώρες της Δύσης τους προηγούμενους μήνες. 

Μετά από τέσσερα χρόνια εμφυλίου πολέμου η Συρία παραμένει σε κατάσταση χάους αλλά και αδιεξόδου. 

Δεκατρία χρόνια μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο του Αφγανιστάν, τα πράγματα παραμένουν λίγο-πολύ αμετάβλητα. 

Με το βλέμμα του κόσμου στους Σουνίτες Γαζήδες του Ισλαμικού Χαλιφάτου στην Μεσοποταμία και το Λεβάντε, άλλες εξελίξεις περνούν απαρατήρητες στην περιοχή από τη διεθνή επικαιρότητα. 

Η έντονη ρητορική στην οποία επιδίδεται ο πρωθυπουργός της Τουρκίας την τελευταία πενταετία στο Παλαιστινιακό τον έχει καταστήσει επικοινωνιακά εντός και εκτός Τουρκίας σε έναν από τους κύριους υπερασπιστές των Παλαιστινίων: άφησε άναυδο τον Σιμόν Πέρεζ στο Νταβός το 2009, υποστήριξε τους Τούρκους ακτιβιστές του Μαβί Μαρμαρά το 2010 και έχει καταφερθεί επανειλημμένα φραστικά εναντίον […]

Η σημερινή κατάσταση στο Ιράκ δεν αποτελεί έκπληξη. Όπως καταδείξαμε και τον Αύγουστο του 2013 στο άρθρο της Καθημερινής «Η Μεσοποταμία φλέγεται για το Χρίσμα του Προφήτη», είχε προβλεφθεί η γεωπολιτική έκρηξη και αστάθεια του Ιράκ παρότι τα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ ασχολούντο με τη Συρία, όταν (τα τελευταία) δεν ασχολούντο με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

Η πρόσφατη επίθεση των Ταλιμπάν στο διεθνές αεροδρόμιο του Καράτσι αποτελεί σημαντικό γεγονός επιχειρησιακά στον πόλεμο που μαίνεται μεταξύ της κυβέρνησης των Ταλιμπάν όχι μόνο στο Πακιστάν αλλά και το Αφγανιστάν. 

Τα πρόσφατα συλλυπητήρια του Τούρκου πρωθυπουργού προς τους απογόνους των Αρμενίων που σφαγιάσθηκαν μαζικά, σε βαθμό γενοκτονίας, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο προκάλεσαν αίσθηση στις τάξεις όχι μόνο των Αρμενίων της Τουρκίας, Αρμενίας και ανά τον κόσμο αλλά στο σύνολο της διεθνούς κοινής γνώμης.