Διαβάζω αυτές τις μέρες τα παράδοξα, τρυφερά, ανατρεπτικά και στοχαστικά διηγήματα του Μάριο Αντρέα Ριγκόνι.
To 2014 ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Τεντ Τσιάνγκ πήρε μέρος σε ένα ιδιαίτερο καλλιτεχνικό πρότζεκτ. Επρεπε να γράψει ένα κείμενο που θα συνόδευε το βίντεο μιας καλλιτεχνικής εγκατάστασης.
Και τα δύο γεγονότα συμβαίνουν στην Ευρώπη σχεδόν ταυτόχρονα: Από τη μία μεριά εννέα μουσεία της Ολλανδίας συνεργάζονται πλέον σε ένα έργο ύψους 4,5 εκατ. ευρώ, προκειμένου να διαμορφώσουν από κοινού μια νέα πρακτική για τη διαχείριση των αποικιακών συλλογών των μουσείων.
Είχα μόλις τελειώσει την ανάγνωση της «Σεβαστής», της ολιγοσέλιδης νουβέλας του ποιητή Κώστα Λάνταβου, και ήμουν ακόμη επηρεασμένος από την ιστορία.
Στα χρόνια του Μεσοπολέμου (και μέχρι το 1939) στην Ελούντα στάθμευαν για ανεφοδιασμό τα υδροπλάνα της βρετανικής εταιρείας Imperial, που έκαναν δρομολόγια προς την Αίγυπτο και την Ινδία.
Ο Τάκο Ντίμπιτς, διευθυντής του Rijksmuseum στο Αμστερνταμ, δήλωσε το 2018 ότι ο περίφημος πίνακας του Ρέμπραντ «Νυχτερινή περίπολος» –εθνικό κεφάλαιο για την Ολλανδία και ένας από τους διασημότερους πίνακες ζωγραφικής στον κόσμο– θα περάσει τη διαδικασία συντήρησής του μέσα στο μουσείο, μπροστά στο κοινό.
Eνα από τα καλά του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα είναι ότι έδωσε εξαιρετικούς μουσικούς στα χρόνια της λειτουργίας του.
«Από το ένα έως το δέκα, πόσο Ελληνας αισθάνεστε;» ρωτούσαν το κοινό οι παρουσιαστές (Γιώργος Κριθάρας και Φωτεινή Παπαχριστοπούλου) του «Εθνικού ντεφιλέ», της παράστασης του σκηνοθέτη Παντελή Φλατσούση που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Οχι κώδικα αλλά κώδικες δεοντολογίας ετοιμάζει το υπουργείο Πολιτισμού, και πιο συγκεκριμένα οι εποπτευόμενοι φορείς του.
Και όμως, γίνεται. Μέσα στη συνθήκη που βιώνουμε, είναι δυνατόν να παραχθεί αληθινός πολιτισμός.
Στη γειτονική Ιταλία, τα μουσεία άνοιξαν την 1η Φεβρουαρίου και η επαναλειτουργία τους συνδέεται με την online κράτηση. Κάποια παρέχουν δωρεάν είσοδο για περίπου ένα μήνα, προκειμένου να ενθαρρύνουν το κοινό να τα επισκεφθεί.
Μαθαίνοντας τον θάνατο του Λι Μπρούερ πριν από λίγες ημέρες, στα 83 του, θυμήθηκα την ημέρα που τον συνάντησα για τις ανάγκες συνέντευξης γι’ αυτή την εφημερίδα.
Στη γωνία των οδών Βρυάξιδος 11 και Ασπασίας, στο Παγκράτι, το οικόπεδο που προέκυψε από την προ μηνών κατεδάφιση του παλιού σπιτιού είναι περιφραγμένο μαζί με όποια ίχνη έχουν μείνει γαντζωμένα στις μεσοτοιχίες.
Τι να πει κανείς για το 2020; Από πού να αρχίσει και πού να σταθεί; Ηταν μια χρονιά που μας στρίμωξε, μας πόνεσε, μας απομάκρυνε από αυτούς που αγαπάμε, από αυτά που αγαπάμε.
Η αναβίωση της εποχής είναι άψογη στη βιογραφική-ιστορική σειρά του ΗΒΟ «Αικατερίνη η Μεγάλη» (ERTflix). Βολεύεσαι στον καναπέ και ξεχνάς για λίγο το παρόν χάρη στην εξιστόρηση του παρελθόντος που είναι τόσο μακρινό, όσο τα φορέματα της βασίλισσας που σκουπίζουν τα πλούσια χαλιά του ανακτόρου. Η Ελεν Μίρεν υποδύεται την αυτοκράτειρα υποδειγματικά, και μέχρι τη […]
Τις ημέρες των γιορτών τα προηγούμενα χρόνια γινόταν το αδιαχώρητο στα καταστήματα ένδυσης και δώρων, με όλη την ένταση των ημερών, χωρίς καμία χαρά παρά βιασύνη για το πότε θα ξεμπερδέψουμε με κάτι που έμοιαζε σχεδόν με αγγαρεία.
[nx_login_form]x
