Η κρίση στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό αποτελεί εν πολλοίς δημιούργημα του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, σε αντίθεση με τα ανύπαρκτα πολιτικά εφευρήματά του, όπως η μεγάλη εκλογική νοθεία.
Η εφαρμογή επιπόλαιων πολιτικών πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση ανύπαρκτης απειλής στην εθνική ασφάλεια, επέτρεψε τη δημιουργία πραγματικής και επείγουσας ανθρωπιστικής κρίσης στα σύνορα, για την οποία την ευθύνη φέρει ο πρόεδρος. Απελπισμένες οικογένειες μεταναστών που κρατούνται σε χώρους φιλοξενίας απειλούν το ίδιο το σύστημα ενώ και η ζωή των κρατουμένων εξαιτίας των κακών συνθηκών κράτησης τίθεται σε κίνδυνο. Ο Τραμπ κάνει τώρα λόγο για τον επείγοντα χαρακτήρα της κατάστασης, σε μία προσπάθεια να δικαιολογήσει τη λήψη νέων ακραίων μέτρων, τα οποία οι Αμερικανοί δεν εγκρίνουν.
Η κατασκευή του φαιδρού τείχους οδήγησε, στο μεταξύ, στη διακοπή λειτουργίας του ομοσπονδιακού κράτους. Ο πρόεδρος και οι σύμβουλοί του έπλεξαν ιστό ανακριβών στοιχείων, παραπλανητικών ανεκδότων, υπερβολών και άλλων «εναλλακτικών αφηγημάτων» για τη ροή εγκληματιών, ναρκωτικών και τρομοκρατών από τα νότια σύνορα των ΗΠΑ. Ο Τραμπ προωθεί έτσι εικονική πραγματικότητα, σε μία προσπάθεια να πείσει τους Δημοκρατικούς να χρηματοδοτήσουν τα σχέδιά του.
Το τείχος ξεκίνησε τη ζωή του ως προεκλογικό τέχνασμα, ικανό να ξεσηκώνει το χειροκρότημα στις ομιλίες του Τραμπ, ενώ διατηρήθηκε για να αναδειχθεί στη μοναδική πολιτική επιδίωξη, που μοιάζει να έχει αξία για τον ολοένα και πιο απομονωμένο πρόεδρο. Παρότι ο Τραμπ αποδείχθηκε παμπόνηρος υποψήφιος και σκληρός προεκλογικός αντίπαλος, ως πρόεδρος έδειξε ότι βρίσκεται πολύ μακριά από το στοιχείο του. Στον τρίτο χρόνο της θητείας του, παραμένει ακατάλληλος για το περίπλοκο έργο της προεδρίας. Η διακυβέρνηση τον κάνει να πλήττει, όπως και οι λεπτομέρειες της διοίκησης του έθνους. Αποδείχθηκε, μάλιστα, κακός κριτής ταλέντων.
Προτιμά να δημαγωγεί από το να συνδιαλλάσσεται και συνεχίζει να μην αντιλαμβάνεται την έννοια του διαχωρισμού εξουσιών.
Η δημαγωγία του τροφοδότησε αίσθημα ανασφάλειας καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, επιμένοντας ότι μόνο αυτός είναι ικανός να «Κάνει την Αμερική Μεγάλη Ξανά». Ως πρόεδρος προσπάθησε να αναβιώσει την αγωνία αυτή, μιλώντας για υπαρξιακούς κινδύνους, όπως τα καραβάνια μεταναστών στα σύνορα, τους μουσουλμάνους τρομοκράτες που συρρέουν στα αεροδρόμια και τους βίαιους μετανάστες που γυρνούν στους δρόμους αγροτικών περιοχών.
Εάν ο Τραμπ ενδιαφερόταν πραγματικά να διασφαλίσει τα σύνορα, θα έπρεπε να επιτρέψει την επαναλειτουργία του κράτους, εξασφαλίζοντας δικομματική συμφωνία της νομοθετικής εξουσίας.