Oταν ο 48χρονος κτηματομεσίτης, Κουάμι Κάμπελ, ταξιδεύει στην Πρόβιντενς για διάφορες εκδηλώσεις στο πανεπιστήμιο όπου φοιτούσε, το Μπράουν, μένει στη Λέσχη Χόουπ (ιδρύθηκε το 1876), στη γειτονιά του Κόλετζ Χιλ. «Το λατρεύω», λέει. «Νιώθω σαν να βρίσκομαι σε ένα μυθιστόρημα της Εντιθ Γουάρτον, σε αυτές τις επαύλεις των αρχών του αιώνα». Ο Κάμπελ επισημαίνει ότι απολαμβάνει την αίσθηση της ιστορικότητας της κατοικίας, αν και ο εκσυγχρονισμός των δωματίων κάνει την κατάσταση παράξενη. «Το μπάνιο μου είχε ένα θολωμένο παράθυρο που έβλεπε στον διάδρομο», αναφέρει. «Σίγουρα θυμίζει μία σκηνή από τη “Λάμψη”».
Καθώς όλο και περισσότερα ξενοδοχεία-μπουτίκ προσφέρουν τη ρετρό εμπειρία της λέσχης, πολλοί ταξιδιώτες ανακάλυψαν ότι προτιμούν τις πραγματικές, να διαμένουν δηλαδή σε μία ιδιωτική λέσχη του 19ου αιώνα. Οι λεγόμενες αστικές λέσχες προσφέρουν πολιτισμό και ιστορία και συχνά είναι φτηνότερες από τα ξενοδοχεία. Για παράδειγμα, η Λέσχη Χόουπ έχει τιμές που ξεκινούν από τα 110 δολάρια το βράδυ.
Η πληρότητα στις αστικές λέσχες, αν και είναι μικρότερη από αυτή των ξενοδοχείων (61% έναντι 67% το 2017), αυξάνεται, επισημαίνει ο Τζόναθαν Μακέιμπ, σύμβουλος λεσχών και πρώην γενικός διευθυντής της Λέσχης Union League του Σικάγο.
Το πρόβλημα, ωστόσο, που αποτελεί μέρος της γοητείας τους είναι το πώς να σου επιτραπεί να μείνεις εκεί. Οι αμερικανικές αστικές λέσχες, οι οποίες συχνά συνεργάζονται με διάσημα πανεπιστήμια, χρονολογούνται πριν από έναν αιώνα ή ακόμα περισσότερο και διαθέτουν μία αμφιλεγόμενη κληρονομιά. Οι αρχικές αστικές λέσχες απαγόρευαν την είσοδο σε γυναίκες, Εβραίους, Αφροαμερικανούς και σε άλλες μειονότητες. Σήμερα, σχεδόν όλες υποδέχονται και τα δύο φύλα, και είναι γενικά πιο δεκτικές από ό,τι στο παρελθόν. Η Λέσχη Πρίνστον της Νέας Υόρκης δέχεται όχι μόνο τους απόφοιτους του πανεπιστημίου Πρίνστον, αλλά και αποφοίτους και εκπαιδευτικούς από 16 άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η Λέσχη Κορνέλ της Νέας Υόρκης, στην οποία ανήκει ο Κάμπελ, δέχεται και μέλη που είναι απόφοιτοι του Μπράουν, Τουλέιν και Νοτρ Ντέιμ. Κάποιες λέσχες προσφέρουν ετήσια συνδρομή με κόστος λιγότερο από χίλια δολάρια. Εκεί τα μέλη μπορούν να δειπνήσουν, να διαβάσουν, να πιουν το ποτό τους και να συμμετάσχουν σε προγράμματα που τους επιτρέπουν να περάσουν τη νύχτα σε παρόμοιες λέσχες σε όλον τον κόσμο με την τιμή μέλους.
Οι αστικές λέσχες μπορούν να προσφέρουν τα δωμάτιά τους έναντι σχετικά μικρής τιμής επειδή, λόγω της μακράς ιστορίας τους, οι περισσότερες εξαιρούνται από τον ομοσπονδιακό φόρο εισοδήματος. Συνήθως βρίσκονται στο κέντρο μιας πόλης, όπου οι τιμές ενός γειτονικού ξενοδοχείου είναι διπλάσιες. Κάποιες από αυτές, όπως η Αθλητική Λέσχη του Λος Αντζελες, έχουν ανοίξει τις θύρες τους στο κοινό προσπαθώντας να αυξήσουν την πληρότητά τους. Η Αirbnb έχει πλήξει τις αστικές λέσχες όπως συνέβη και με τα ξενοδοχεία.