Ελάχιστοι εκτός Βενεζουέλας γνώριζαν τον Χουάν Γκουαϊντό μέχρι τις 5 Ιανουαρίου. Εκείνη την ημέρα, τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία έλεγαν ότι ο 35χρονος βουλευτής από την επαρχία Βάργκας, στο βόρειο τμήμα της χώρας, αναδείχθηκε πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Η πράξη αυτή ήταν κυρίως συμβολική, αφού η Εθνοσυνέλευση (Κοινοβούλιο), υπό τον έλεγχο της αντιπολίτευσης από το 2015, διαλύθηκε το 2017 από τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος προκήρυξε εκλογές για ένα νέο νομοθετικό σώμα, τη Συντακτική Συνέλευση. Η αντιπολίτευση δεν συμμετείχε στις εκλογές και διατήρησε την –άνευ αρμοδιοτήτων, πλέον– Εθνοσυνέλευση ως βασικό πολιτικό κέντρο της.
Αν και κάποιοι θερμόαιμοι της ασφάλειας έσπευσαν να τον θέσουν υπό κράτηση για μία ώρα, προτού τον αφήσουν ελεύθερο, η κυβέρνηση δεν έδειξε να ενοχλείται ιδιαίτερα όταν έγινε γνωστή η ανάδειξή του. Ο Μαδούρο τον χαρακτήρισε «ένα παιδαρέλι που παίζει με την πολιτική». Πολλοί αναλυτές επισήμαναν ότι ο Γκουαϊντό, ο οποίος δεν φημίζεται για τη ρητορική του δεινότητα, αναδείχθηκε μόνο γιατί δεν υπήρχε κανένας άλλος: από τους προβεβλημένους ηγέτες της αντιπολίτευσης άλλοι (μεταξύ των οποίων και ο πολιτικός του μέντορας, Λεοπόλντο Λόπες) βρίσκονταν υπό περιορισμό ή στο εξωτερικό, ενώ κανένας τους δεν ξεπερνούσε σε ποσοστά δημοφιλίας το 25%.
Ωστόσο, ο Γκουαϊντό αποδείχθηκε ότι διαθέτει αρετές, σφυρηλατημένες από τις σκληρές εμπειρίες των 35 χρόνων του. Προέρχεται από μια οικογένεια της μεσαίας τάξης και από μια σχετικά φτωχή περιοχή της χώρας, γεγονός που δεν διευκολύνει τους «Τσαβίστας» να τον εμφανίζουν ως εκπρόσωπο της ολιγαρχίας. Γνώρισε από πρώτο χέρι τη μοίρα των φτωχών το 1999, όταν σφοδρές πλημμύρες άφησαν πίσω τους χιλιάδες νεκρούς και πολύ περισσότερους άστεγους, μεταξύ των οποίων ήταν και η οικογένειά του. Στη συνέχεια σπούδασε μηχανικός βιομηχανίας στη χώρα του, συμμετέχοντας σε φοιτητικές κινητοποιήσεις εναντίον του αριστερού προέδρου Ούγκο Τσάβες, για να ακολουθήσουν μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον των ΗΠΑ, στο πεδίο της δημόσιας διοίκησης.
Στη σύντομη διάρκεια της θητείας του στην προεδρία της Εθνοσυνέλευσης κατάφερε να ενώσει την πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση – ένας πραγματικός άθλος, που μένει να αποδειχθεί αν είναι βιώσιμος. Εχοντας συνείδηση του καθοριστικού ρόλου του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας, ο Γκουαϊντό υποσχέθηκε αμνηστία στους στρατιωτικούς που θα διαχωρίσουν τη θέση τους από τον Μαδούρο. Από το αν θα κερδίσει ή όχι αυτό το στοίχημα θα εξαρτηθεί η τύχη της Βενεζουέλας το αμέσως προσεχές διάστημα, αλλά και του ίδιου του φιλόδοξου πολιτικού.