Στο Γκντανσκ εκλήθησαν ψυχολόγοι για να βοηθήσουν το κοινό. Τόσο μεγάλο ήταν το σοκ από τη δολοφονία του δημάρχου της πόλης Πάβελ Αντάμοβιτς, στις 13 Ιανουαρίου, που εκατομμύρια πολίτες παρακολούθησαν απευθείας από την τηλεόραση. Ο 27χρονος που κατηγορείται ότι δολοφόνησε τον δήμαρχο είχε αποφυλακιστεί μερικούς μήνες νωρίτερα. Είχε προσχεδιάσει κάθε λεπτομέρεια της επίθεσης. Αφού μαχαίρωσε τον δήμαρχο στην καρδιά, φώναξε σε ένα μικρόφωνο ότι δολοφόνησε τον Αντάμοβιτς προκειμένου να πάρει εκδίκηση για την Πολιτική Πλατφόρμα, ένα κεντρώο πολιτικό κόμμα της αντιπολίτευσης που τον έκλεισε άδικα στη φυλακή.
Ωστόσο, για να κατανοήσει κανείς την κατάσταση, πρέπει να γνωρίζει το ευρύτερο πλαίσιο. Ο Αντάμοβιτς δολοφονήθηκε στη Μεγάλη Ορχήστρα των Χριστουγέννων. Ωστόσο, λίγες εκδηλώσεις αποτελούν πόλο περισσότερου μίσους. Οι επικριτές της Μεγάλης Ορχήστρας, που οι περισσότεροι είναι δεξιοί, δεν αποδέχονται το στυλ της που είναι λίγο αναρχικό, αριστερίστικο, και δεν τους αρέσει η μουσική που παίζει. Οι επικρίσεις έχουν ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μετά τη νίκη του δεξιού, εθνικιστικού Νόμος και Δικαιοσύνη στις βουλευτικές εκλογές του 2015.
Ο Αντάμοβιτς, ένας σύγχρονος Συντηρητικός και εξαιρετικός τοπικός αξιωματούχος, εκπροσωπούσε όλα αυτά που δεν είναι το Νόμος και Δικαιοσύνη. Αν και ήταν υπέρμαχος της παράδοσης, αντιστάθηκε στη στενότητα της αντίληψης, με άνοιγμα της καρδιάς και του νου. Είχε σπάνιο θάρρος και κοινωνικές ευαισθησίες. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί ποιο ήταν το κίνητρο του δολοφόνου του. Αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι ήταν ψυχολογικά ασταθής, αλλά καμία ενέργεια δεν συμβαίνει στο κενό.
Η κρατική τηλεόραση, την οποία παρακολουθεί μεγάλος αριθμός Πολωνών, συνεχώς αμαυρώνει με επιθετική και συκοφαντική γλώσσα την πολιτική αντιπολίτευση που σκέπτεται διαφορετικά από το κυβερνών κόμμα. Εχουν αποκαλέσει τον δολοφονημένο δήμαρχο «κλέφτη», «Γερμανό», «φίλο των ομοφυλοφίλων» και «μαφιόζο». Η τηλεόραση ταυτόχρονα κατακρίνει το σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης, λέγοντας ότι είναι επιβλαβές, ότι χρειάζεται αλλαγή φρουράς, κατηγορώντας τους δικαστές ότι είναι μια κάστα υπεράνω του νόμου. Οι ειδήσεις στην Πολωνία μοιάζουν με ένα νέο είδος τέρατος, έναν Φρανκενστάιν, που έχει βγει εκτός ελέγχου και έχει μετατραπεί σε ρητορική μίσους. Βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο που, αντί για σφαίρες, οι πυροβολισμοί περιλαμβάνουν λέξεις.
Αν και η ρητορική μίσους έχει αυξηθεί στην Πολωνία, κανείς δεν φέρεται να είναι υπόλογος. Οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι υιοθετούν θεωρίες συνωμοσίας και τα μέλη του Κοινοβουλίου δημοσιεύουν διατριβές γεμάτες μίσος, γνωρίζοντας ότι όσο μεγαλύτερη ωμότητα και συναίσθημα υπάρχουν σε ένα τιτίβισμα, τόσο περισσότερο θα διαδοθεί. Οι λαϊκιστές χρησιμοποιούν γλώσσα γεμάτη μίσος. Αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους. Στην Πολωνία αυτοί είναι οι λεγόμενοι τρελοί αριστεριστές, οι φίλοι των ομοφυλοφίλων, οι Γερμανοί, οι Εβραίοι, οι μαριονέτες της Ε.Ε., οι φεμινιστές, οι φιλελεύθεροι και οποιοσδήποτε υπερασπίζεται τους μετανάστες. Προσθέστε σε αυτό τη σιωπή και τον κυνισμό του κλήρου, την επιθετική προπαγάνδα της κρατικής τηλεόρασης, τη συναίνεση της αστυνομίας στις αντισημιτικές υπερβολές, τις διαδηλώσεις που αναφέρονται σε «εχθρούς του έθνους», τη δυσφήμηση των δικαστών και την καταστροφή του περιβάλλοντος, και έχουμε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα μίσους, ένα άκρως συναισθηματικό αδιέξοδο όπου μπορούν να υπάρχουν μόνο προδότες και ήρωες.