Υπάρχει ένα χωριό στη Βουλγαρία, όπου ο Άλφρεντ Χίτσκοκ «συναντά» την πριγκίπισσα Νταϊάνα και η Άγγελα Μέρκελ, ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Μπόικο Μπορίσοφ «συνδιαλέγονται» με τον Μπομπ Μάρλεϊ, τους Beatles και τον Mr. Bean! Κι ανάμεσά τους «ξεπηδούν» οι μορφές ανθρώπων που μπορεί να μην απολαμβάνουν την ίδια αναγνωρισιμότητα στο διεθνές στερέωμα, αλλά σίγουρα είναι οι …σταρ της μικρής κοινωνίας όπου ζουν.
Στο Στάρο Ζελεζάρε (Staro Zhelezare), οι ζωγραφισμένες σε τόνους ασπρόμαυρους, στους τοίχους και τους φράχτες, φιγούρες των χωρικών εμφανίζονται ως συνδαιτυμόνες γνωστών προσωπικοτήτων -εγχώριων και μη- ανταλλάσσουν μαζί τους …χειραψίες αλλά επιδίδονται και σε μία σειρά από δραστηριότητες, που λίγη σχέση έχουν με την καθημερινότητά τους στο χωριό.
Πρόκειται για μία διαφορετική, υπαίθρια γκαλερί τέχνης, όπου τα γκράφιτι στους τοίχους απεικονίζουν τα πρόσωπα διασημοτήτων ή και κατοίκων του χωριού, γεγονός που έχει οδηγήσει πολλούς να αποκαλούν το Στάρο Ζελεζάρε και ως «το χωριό των προσωπικοτήτων».
Σε απόσταση μόλις 40 χιλιομέτρων από το Πλόβντιβ (Φιλιππούπολη), μία από τις πλέον ιστορικές και όμορφες πόλεις της Βουλγαρίας, κοντά στη Χισάρια με τις ιαματικές πηγές της και τη ρωμαϊκή κληρονομιά της και το Στάροσελ, με τους καθημαγμένους θρακικούς τάφους και τα γραφικά οινοποιεία, το Στάρο Ζελεζάρε μοιάζει, με την πρώτη ματιά, ως ακόμα ένα χωριό της θρακικής πεδιάδας.
Από το 2015, ωστόσο, αυτός ο μικρός τόπος απέκτησε τη φήμη του χωριού όπου ανθεί η τέχνη του δρόμου και σύντομα κατέστη μία από τις πιο σημαντικές τουριστικές «ατραξιόν» στη Βουλγαρία. Είναι η όλη ατμόσφαιρα αλλά και ο χαρακτήρας του χωριού που ευνοούν αυτού του τύπου την έκφραση.
Οι ατέλειωτοι σε μήκος τοίχοι των σπιτιών, δρόμοι που μοιάζουν περισσότερο με λαβύρινθους αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι που ενίοτε θυμίζουν …αγαλματένιες φιγούρες, καθώς κάθονται στα παγκάκια έξω από τα σπίτια τους, συνθέτουν ένα τοπίο που παραπέμπει όντως σε υπαίθρια γκαλερί τέχνης.
Αυτή η συνύπαρξη διεθνούς φήμης προσωπικοτήτων με τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας -έστω και με τη μορφή γκράφιτι- δίνει τη δυνατότητα στον θεατή όχι μόνο να απολαύσει μία διαφορετική μορφή τέχνης, αλλά και να φτιάξει το δικό του …σενάριο για το τι θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο σε μία τέτοιου είδους συνάντηση ή να αναρωτηθεί γιατί κάποιος θα τοποθετούσε τη μορφή της Ίντιρα Γκάντι και του Φιντέλ Κάστρο στην πρόσοψη μίας εκκλησίας.
Αν και το τελευταίο θα μπορούσε κανείς να το αποδώσει στην επίσκεψη της Ινδής πρωθυπουργού στο Στάρο Ζελεζάρε το 1968, ενώ και ο Κάστρο πήγε εκεί λίγα χρόνια αργότερα, το 1972.
Κι επειδή πίσω από κάθε ωραία ιδέα κρύβονται συνήθως δημιουργικά μυαλά, τα ασπρόμαυρα γκράφιτι του Στάρο Ζελεζάρε είναι τα καλλιτεχνικά «παιδιά» ενός ζευγαριού Βουλγαρο-Πολωνών, της Καταρζίνα και του Βέντσισλαβ Πιριάκοφ, αλλά και των φοιτητών τους στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πόζναν (Poznan Art University).
Η ιδέα ήταν να χρησιμοποιηθούν -όπως κι έγινε- οι τοίχοι και κάθε άλλη διαθέσιμη αξιοποιήσιμη επιφάνεια ως καμβάς για τα έργα τους. Αυτό το διαφορετικό πρότζεκτ ξεκίνησε το 2014, όταν οι Πιριάκοφ διοργάνωσαν το πρώτο Φεστιβάλ Τοιχογραφίας, στο οποίο έδωσαν τον τίτλο «Χωριό Προσωπικοτήτων – Τέχνη για Κοινωνική Αλλαγή».
Έκτοτε, κάθε καλοκαίρι, το ζευγάρι επισκέπτεται μαζί με τους σπουδαστές του το χωριό και περνούν δημιουργικά τον χρόνο τους στο Κέντρο Τέχνης Πιριάκοφ, το εξοχικό σπίτι του παππού του Βέντσισλαβ, προσθέτοντας συνεχώς νέες πινελιές στο δημιούργημά τους.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Φωτογραφίες: Twitter