Ενα μικρό κορίτσι από μία συνεργατική φάρμα της Ανατολικής Γερμανίας είχε ξυλοκοπηθεί από τον πατέρα της και στη συνέχεια είχε πέσει θύμα βιασμού και εμπορίου λευκής σαρκός από τον αδελφό της. Ενα συναισθηματικά διαταραγμένο αγόρι, γδυνόταν στις «συνεδρίες συμβουλευτικής» με έναν ιερωμένο στο σχολείο του. Ενας κολυμβητής έπεσε θύμα κακοποίησης από τον προπονητή του.
Aυτές είναι μόλις τρεις από τις εκατοντάδες υποθέσεις που αποκαλύπτονται μέσα από την ανεξάρτητη έρευνα για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση, την οποία εκπόνησε η Γερμανία, δημοσιεύοντας μία ενδιάμεση έκθεση, έπειτα από τρία χρόνια δουλειάς. Η έκθεση, η οποία έχει έκταση 350 σελίδων, βασίζεται στις καταθέσεις 1.690 ανθρώπων και ζητεί να τερματιστεί το ταμπού γύρω από τη συζήτηση της σεξουαλικής κακοποίησης έτσι ώστε οι άνθρωποι που έπεσαν θύματα ως παιδιά να μη χρειαστεί να υποφέρουν ως ενήλικες. Ωστόσο, η επικεφαλής της επιτροπής που συνέταξε την έκθεση, η εκπαιδευτικός Σαμπίνε Αντρεσεν, επισήμανε ότι η έρευνα έχει πολλά να κάνει ακόμα, καθώς οι ΑμεΑ και τα παιδιά που συμμετέχουν σε ανταγωνιστικά αθλήματα αποτελούν ευάλωτες ομάδες που η έρευνα δεν έχει ακόμα προσεγγίσει. Η συνάδελφός της Μπριζίτ Τίλμαν τόνισε ότι είτε λόγω της ταυτοποίησής τους με ένα άθλημα είτε λόγω των επιτυχιών τους, αυτά τα παιδιά διστάζουν να μιλήσουν ανοικτά.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι η κακοποίηση σε πολλές περιπτώσεις είναι κληρονομική με τις οικογενειακές αναμνήσεις του πολέμου και των ναζιστικών εγκλημάτων να βρίσκονται στη βάση της ακόμα και πολλές γενιές αργότερα. Στις συστάσεις που έγιναν προς την κυβέρνηση περιλαμβάνονται η ανοικοδόμηση δικτύων υποστήριξης όπου τα θύματα θα μπορούν να ανταλλάσσουν τις ιστορίες τους, αλλά και η κάλυψη των ψυχοθεραπειών από τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Περισσότερο από το 83% των θυμάτων ήταν κορίτσια, τα οποία είχαν πέσει θύματα κακοποίησης μέσα στην οικογένεια. Τα περισσότερα ήταν νεότερα των έξι ετών. Για πολλά από τα θύματα, η έρευνα αποτέλεσε μία καλή ευκαιρία να διαχειριστούν τον πόνο πολλών δεκαετιών.