Στον χώρο πώλησης εργαλείων, στις κατακόμβες του παλιού Δελχί, κυριαρχούν οι μουσουλμάνοι. Ωστόσο, τα βράδια, παραδέχονται οι ίδιοι, φοβούνται να περπατήσουν μόνοι. Κι όταν μιλούν για πολιτική, η φωνή τους γίνεται ψίθυρος.
Οταν εξελέγη ο Ναρέντρα Μόντι, το 2014, απολάμβανε ευρεία αποδοχή για τις υποσχέσεις του να εκσυγχρονίσει την ινδική οικονομία, να πατάξει τη διαφθορά και να εδραιώσει κυρίαρχο ρόλο για την Ινδία στον κόσμο. Η ατζέντα του βασιζόταν στις ρίζες του Μόντι, μέσα στο ινδουιστικό πολιτικό κίνημα το οποίο προσπαθεί να κάνει την Ινδία ένα ινδουιστικό κράτος. Ωστόσο κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, το Κόμμα Μπαρατίγια Τζανάτα (BJP) βασίστηκε σε μια φιλοσοφία του τύπου «εμείς έναντι των άλλων» σε μια χώρα η οποία κατακερματίζεται από επικίνδυνους διχασμούς.
Οι δημοσκοπήσεις
Τώρα, κατά την περίοδο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Μόντι θα παραμείνει στην εξουσία, ενώ διατυπώνεται ευρέως η πεποίθηση ότι η διχαστική ατζέντα του «οι ινδουιστές πρώτοι» θα ενισχυθεί. Iνδοί ακτιβιστές και φιλελεύθεροι πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν ότι η κοινωνία υπό τον Μόντι έχει κατακερματιστεί μεταξύ των ινδουιστών και των μουσουλμάνων, ανάμεσα στις ανώτερες και τις κατώτερες κάστες, ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες.
Η χώρα έχει μια μακρά κοσμική ιστορία. Ο πληθυσμός της μπορεί να είναι κατά 80% ινδουιστές, αλλά οι πατέρες της σύγχρονης Ινδίας, όπως ο Νεχρού και ο Μαχάτμα Γκάντι, αντιστάθηκαν στη δημιουργία ενός θεοκρατικού κράτους όπως είναι το Ιράν. Η μεγάλη δημοτικότητα του Μόντι γεννά ερωτήματα σχετικά με το πόσο θα διαρκέσει αυτό. Οι υποστηρικτές του λένε ότι ο πρωθυπουργός και οι σύμμαχοί του απλά αποκαθιστούν τον ινδουισμό στη δικαιωματική του θέση, στον πυρήνα της ινδικής κοινωνίας. Τονίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτα αρνητικό στην ενίσχυση της ινδουιστικής ιστορίας της Ινδίας και των παραδόσεών της με πιο εμφατικό τρόπο.
Ο 68χρονος Μόντι αναρριχήθηκε στην εξουσία μέσα από τις γραμμές μιας σκληροπυρηνικής ινδουιστικής οργάνωσης, της οποίας οι εθελοντές διδάσκουν τις αρετές του ινδουισμού αλλά και των πολεμικών τεχνών και της γιόγκα. Στην πραγματικότητα είναι οι στρατιώτες του εθνικιστικού κινήματος. Η στιγμή του ήλθε το 2002, όταν στο κρατίδιο Γκουτζαράτ ξέσπασαν θρησκευτικές διαμάχες. Ως υπουργός του κρατιδίου, ο Μόντι επικρίθηκε επειδή δεν έκανε τίποτα να σταματήσει την αιματοχυσία ανάμεσα σε ινδουιστές και μουσουλμάνους, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο χιλίων ανθρώπων, στην πλειονότητα μουσουλμάνων. Ο ίδιος σπάνια κάνει σαφείς δηλώσεις για θρησκευτικά θέματα, αλλά πολλοί βουλευτές του χαρακτηρίζουν τους μουσουλμάνους «σκύλους» και απειλούν να τους σκοτώσουν.
Ωστόσο, καθώς αυξάνονται οι διαμαρτυρίες για την ανεργία και άλλα οικονομικά θέματα, ο Μόντι αναφέρεται όλο και με μεγαλύτερη συχνότητα σε ινδουιστικά, εθνικιστικά θέματα. Πολλοί Ινδοί διαμαρτύρονται ότι ο Μόντι και το κόμμα του έχουν δημιουργήσει μια δηλητηριώδη ατμόσφαιρα. Σήμερα, υπέρμαχοι της Αριστεράς και ακτιβιστές υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κινητοποιούνται, παρότι έχει μείνει λίγος χρόνος, για να αντισταθούν στον Μόντι.