Ο Εμανουέλ Μακρόν έριξε όλο το πολιτικό του βάρος στη μάχη των ευρωεκλογών, δίνοντάς τους χαρακτήρα προσωπικής μονομαχίας με τη Μαρίν Λεπέν. Το στοίχημα χάθηκε, καθώς το ακροδεξιό σχήμα Εθνικός Συναγερμός (RN) επικράτησε οριακά με ποσοστό 23,3% έναντι 22,4% του κυβερνώντος κόμματος Η Δημοκρατία σε Κίνηση (LREM). Ωστόσο, στο Μέγαρο των Ηλυσίων η ατμόσφαιρα μαρτυρούσε περισσότερο ανακούφιση και λιγότερο περισυλλογή – γεγονός παράδοξο, αλλά όχι αδικαιολόγητο.
Είναι αλήθεια ότι το ποσοστό του Μακρόν επιβεβαιώνει πως η δημοτικότητά του παραμένει χαμηλή. Ωστόσο, αυτό αφενός δεν είναι καινούργιο (στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών είχε συγκεντρώσει μόλις 24%), αφετέρου, τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί πολύ χειρότερα ύστερα από έναν εφιαλτικό χειμώνα, κυρίως λόγω των «Κίτρινων Γιλέκων». Τα 17 δισ. ευρώ που δαπάνησε ο Γάλλος πρόεδρος για να εκτονώσει την κοινωνική αναταραχή αποδείχθηκαν αποδοτική επένδυση.
Το κυριότερο, ο Μακρόν κατάφερε να εδραιώσει ένα νέο διπολισμό ανάμεσα στο Κέντρο και στην Ακροδεξιά, στη θέση του παλιού δίπολου Δεξιάς – Αριστεράς. Στις προεδρικές εκλογές εξόντωσε τους Σοσιαλιστές, οι οποίοι την περασμένη Κυριακή κατρακύλησαν στην έκτη θέση, με μόλις 6,2% – στο ίδιο επίπεδο με το αριστερό κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία.
Οι Ρεπουμπλικανοί
Στις ευρωεκλογές, ο Μακρόν κατάφερε να περιθωριοποιήσει και τους Ρεπουμπλικανούς (LR), το βασικό κόμμα της Κεντροδεξιάς, που συρρικνώθηκαν στο 8,5%. Επομένως, για το προβλέψιμο μέλλον ο Μακρόν θα προβάλλει ως η μόνη δημοκρατική εναλλακτική λύση απέναντι στην Ακροδεξιά, κάτι που εγγυάται την πολιτική του ηγεμονία.
Αυτά βραχυπρόθεσμα. Γιατί μεσοπρόθεσμα το κοινωνικό και πολιτικό τοπίο της Γαλλίας παραμένει ασταθές. Το γεγονός ότι η Μαρίν Λεπέν εδραιώνεται, σιγά σιγά, ως ηγεμονική δύναμη της Δεξιάς αποτελεί επικίνδυνο σύμπτωμα. Το ενδεχόμενο περαιτέρω φθοράς του Μακρόν από τις αλλαγές που θα δρομολογήσει το επόμενο διάστημα στο συνταξιοδοτικό και στην κοινωνική προστασία των ανέργων είναι υπαρκτό. Αλλά και η κυριαρχία του στον χώρο του Κέντρου θα αμφισβητηθεί από νέες, ανερχόμενες δυνάμεις, με πρώτο υποψήφιο τους Οικολόγους (EELV), που εκτινάχθηκαν στην τρίτη θέση με 13,5%. Με την κλιματική αλλαγή να αναδεικνύεται σε μία από τις πρώτες ανησυχίες των μορφωμένων μεσοστρωμάτων και της νεολαίας, οι Οικολόγοι έχουν ούριο άνεμο στα πανιά τους.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η στρατηγική Μακρόν φαίνεται να αποδίδει. Η συμμαχία του LREM με την ομάδα των Φιλελευθέρων (ALDE) αναδείχθηκε τρίτη δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο, με 109 έδρες. Το μέτωπο Μακρόν – Φιλελευθέρων αποκτά εκ των πραγμάτων ρυθμιστικό ρόλο στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, ακόμη περισσότερο που διατηρεί προνομιακές σχέσεις επικοινωνίας τόσο με τους Σοσιαλδημοκράτες όσο και με τους Πράσινους. Βεβαίως και το κεντρώο μέτωπο του Μακρόν έχει τα δικά του προβλήματα. Μεγάλο μέρος της αύξησής του οφείλεται σε κόμματα της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, με αμφιλεγόμενους ηγέτες όπως ο Τσέχος, πολυεκατομμυριούχος πρωθυπουργός Αντρέι Μπάμπις, που αντιμετωπίζει κατηγορίες για διαφθορά και ξενοφοβία.