«Είναι πιο εύκολο να εκλεγεί νέος Πάπας παρά να υπάρξει συμφωνία για αυτά τα συγκεκριμένα αξιώματα». Η τοποθέτηση του Ιρλανδού πρωθυπουργού Λέο Βαράντκαρ απηχεί πιο έντονα την πραγματικότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης από όσο προδίδει ο χιουμοριστικός της χαρακτήρας. Στο θολό τοπίο των συνεχιζόμενων διαβουλεύσεων, το μόνο που μπορεί να διαπιστωθεί με σχετική βεβαιότητα είναι ότι ο επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν δεν θα είναι κάποιος από τους Spitzenkandidaten (τους επικεφαλής των ψηφοδελτίων των πολιτικών ομάδων).
Mια πλατιά συμμαχία χωρών, από τη Γαλλία και την Ισπανία έως την Ελλάδα και την Ουγγαρία, έχει βγάλει εκτός παιχνιδιού τον Βαυαρό Μάνφρεντ Βέμπερ, ενώ εκτός μάχης έχει βγει και ο κορυφαίος υποψήφιος των Σοσιαλιστών Φρανς Τίμερμανς, εφόσον το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα επιμένει ότι το αξίωμα του προέδρου της Κομισιόν πρέπει να αναληφθεί από πολιτικό προερχόμενο από το ΕΛΚ. Τα κόμματα που απαρτίζουν το ΕΛΚ συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους στις ευρωεκλογές, αλλά κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν είναι σε θέση να εκλέξει μόνος του πρόεδρο στο Ευρωκοινοβούλιο.
Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν εξήγησε τους λόγους για τους οποίους δεν συμφωνεί με την υποψηφιότητα Βέμπερ, σημειώνοντας ότι κανένας Γάλλος δεν τον ψήφισε. «Οι ευρωπαϊκές συνθήκες λένε ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν επιλέγεται από το Συμβούλιο και η τοποθέτησή του κυρώνεται από το Ευρωκοινοβούλιο», είπε ο Μακρόν. «Αν μια μέρα οι ευρωπαϊκοί λαοί αποφασίσουν να υιοθετήσουν ένα σύνταγμα ή μια συνθήκη που να λέει ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν εκλέγεται από τον ευρωπαϊκό λαό, τότε θα έχουμε πραγματικές ευρωπαϊκές εκλογές και τότε θα μπορούμε να εκλέξουμε απευθείας οποιονδήποτε. Αλλά οι ισχύουσες συνθήκες δεν λένε αυτό», σημείωσε.
Τα πάντα στις 2 Ιουλίου
Η επόμενη Σύνοδος Κορυφής θα γίνει σε δύο εβδομάδες, χρονικό περιθώριο κατά το οποίο οι ηγέτες της Ε.Ε. ελπίζουν να έχουν καταλήξει σε συμφωνία. Το νέο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνεδριάζει για πρώτη φορά στις 2 Ιουλίου και τότε θα εκλέξει νέο πρόεδρο. Το συγκεκριμένο αξίωμα όμως περιλαμβάνεται στο διαπραγματευτικό «πακέτο» που έχουν να μοιράσουν μεταξύ τους οι χώρες της Ε.Ε. και στο οποίο συγκαταλέγονται το αξίωμα του/της προέδρου της Κομισιόν, του/της εκπροσώπου Εξωτερικής Πολιτικής της Ε.Ε., του/της προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του/της διοικητού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα αξιώματα κατανέμονται μεταξύ βορείων και νοτίων χωρών, μικρών και μεγάλων, ανατολικών και δυτικών, ενώ παράλληλα πρέπει να υπάρξει και ισορροπία ως προς το φύλο των υποψηφίων.
Το σταυρόλεξο είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, ενώ οι ηγέτες «ακόμη δεν έχουν καν συμφωνήσει στα σημεία όπου διαφωνούν», όπως έγραψε η ιστοσελίδα eurointelligence. «Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, ο Σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ και ο Φιλελεύθερος πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε επιχειρούν να συμπήξουν ευρεία συμμαχία που θα επιβάλει τη νέα ηγετική ομάδα της Κομισιόν, παρά τις επιθυμίες της Μέρκελ και των Χριστιανοδημοκρατών», μεταδίδει ο Αυστριακός δημοσιογράφος Τόμας Μάγερ. Ο Μάγερ υποστηρίζει ότι η ντε φάκτο κατάργηση του συστήματος των Spitzenkandidaten βλάπτει την Ε.Ε., σημειώνοντας ότι το 2014 οι αντίπαλοι του συστήματος αυτού ήταν ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και ο Ούγγρος ομόλογός του Βίκτορ Ορμπαν.