Λίγο μετά τις 10 μ.μ., ένα αυτοκίνητο σταμάτησε στην άκρη του δάσους. Η πόρτα άνοιξε και βγήκαν τρία παιδιά, ένα 15χρονο αγόρι, ένα δωδεκάχρονο και ένα 15χρονο κορίτσι με κοτσίδες. Αμέσως μετά ο οδηγός έβαλε μπροστά τη μηχανή και το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε.
Τα παιδιά έμειναν μέσα στο πυκνό σκοτάδι, εφοδιασμένα με ένα παλαιολιθικό σύστημα GPS, αναζητώντας τη σωστή κατεύθυνση.
Aυτή είναι η ολλανδική προσκοπική παράδοση, που είναι γνωστή ως «εγκατάλειψη». Ομάδες παιδιών, της προεφηβικής ηλικίας, εγκαταλείπονται σε κάποιο δάσος με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να ανιχνεύσουν τον σωστό δρόμο προς τη βάση τους. H περιπέτεια συχνά ξεκινά στις 2 ή 3 τα ξημερώματα και σίγουρα αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση. Κάποιες φορές οι ενήλικες συνοδοί καλύπτουν τα μάτια των παιδιών πριν από την «εγκατάλειψη», ενώ μπορεί να έχουν τοποθετήσει και κάποια αποκρυφιστικά μηνύματα ως ίχνη. Αλλες φορές κρύβονται στους θάμνους και κάνουν τους ήχους των αγριογούρουνων.
Αν αυτά σας φαίνονται παράδοξα, είναι απλά επειδή δεν είσαστε Ολλανδοί.
Αλλωστε, στην Ολλανδία η αντιμετώπιση των παιδιών είναι πολύ διαφορετική, καθώς από μικρά μαθαίνουν να μη βασίζονται υπερβολικά στους ενήλικες, που με τη σειρά τους διδάσκονται να αφήνουν τα παιδιά να επιλύουν μόνα τους τα προβλήματά τους. Οι «εγκαταλείψεις» εκφράζουν αυτές τις αρχές στην πιο ακραία τους μορφή, αφού λαμβάνουν ως δεδομένο ότι ακόμα και τα κουρασμένα, πεινασμένα και αποπροσανατολισμένα παιδιά, θα ενθουσιαστούν επειδή θα αναλάβουν την τύχη τους στα χέρια τους. Σίγουρα πολλοί ενήλικοι Ολλανδοί θυμούνται με νοσταλγία τις περιπέτειες των παιδικών τους χρόνων, όταν εγκαταλείφθηκαν σε κάποιο δάσος.
Διαβάζοντας, ωστόσο, προσεκτικά τις εφημερίδες μπορεί κανείς να ανακαλύψει αποδείξεις για «εγκαταλείψεις» που πήγαν στραβά. Το 2012, τα γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης ανέφεραν ότι πέντε μικροί Ολλανδοί, που είχαν «εγκαταλειφθεί» στη Γερμανία, τηλεφώνησαν στην τοπική αστυνομία ζητώντας να τους βγάλει από έναν στενό χώρο στον οποίο είχαν εγκλωβιστεί, μεταξύ ενός βράχου και ενός αγωγού εξαερισμού.
«Μία πολύ επικίνδυνη περιπέτεια» σχολίασαν οι Γερμανοί δημοσιογράφοι, και η Ολλανδοί συνάδελφοί τους τους χλεύασαν, τονίζοντας ότι η «εγκατάλειψη» είναι συνήθως η πιο συναρπαστική στιγμή μιας κατασκηνωτικής εκδρομής. Ομως και το 2017, έγινε γνωστό ότι πέντε βαθμοφόροι πρόσκοποι εγκατέλειψαν 25 παιδιά σε δάσος του Βελγίου, μέθυσαν με μπίρες και αποκοιμήθηκαν, αφήνοντας τα παιδιά να περιπλανώνται στο δάσος, παρότι είχε φτάσει η προγραμματισμένη ώρα συνάντησης. Τα παιδιά, τελικά, αναζήτησαν βοήθεια σε ένα σπίτι της περιοχής και οι ένοικοι τα επέστρεψαν στην κατασκήνωση βάσης.
Επίσης, το 2011 και 2014 πολλά παιδιά τραυματίστηκαν θανάσιμα από αυτοκίνητα ενώ περπατούσαν σε δασικούς δρόμους. Εκτοτε εφαρμόζονται περισσότεροι κανόνες στις «εγκαταλείψεις». Κάθε ομάδα διαθέτει κινητό τηλέφωνο για την περίπτωσή έκτακτης ανάγκης και τα παιδιά φορούν ρούχα που είναι ευδιάκριτα μέσα στο σκοτάδι. Ωστόσο, η εμπειρία στον πυρήνα της «εγκατάλειψης» παραμένει αναλλοίωτη.
«Είσαι μόνος και αυτό σε κάνει να νιώθεις πως έχει τον έλεγχο του εαυτού σου» επισημαίνει ο Ρικ Ουντέγκα, 22 ετών, βαθμοφόρος πρόσκοπος, που έχει λάβει μέρος σε πολλές «εγκαταλείψεις».