Οσοι διαθέτουν πλούσια κόμη χάνουν καθημερινά 50 με 100 τρίχες. Οι τρίχες αυτές είναι ανθεκτικές και ικανές να επιβιώσουν επί χρόνια –ακόμη και αιώνες– σε συνθήκες βροχής, ζέστης και αέρα. Το πρόβλημα για τις διωκτικές αρχές είναι ότι, εφόσον οι τρίχες αυτές δεν διαθέτουν ρίζα, είναι σχεδόν αδύνατο να πιστοποιηθεί σε ποιον ανήκουν.
Οι ελλείψεις αυτές των ιατροδικαστικών υπηρεσιών αποκαλύπτονται σε δίκες, όταν ειδικοί της σήμανσης πρέπει να εξηγήσουν σε ενόρκους ότι η κατάρτιση γενετικού προφίλ είναι αδύνατη χωρίς τη ρίζα των μαλλιών. Ο παλαιογενετιστής Εντ Γκριν, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στη Σάντα Κρουζ, γνωστός για το έργο του πάνω στο γονιδίωμα του Νεάντερταλ, ανέπτυξε τεχνική που επιτρέπει την ανάκτηση και καταγραφή του DNA από τρίχες, χωρίς τη ρίζα τους. Τους τελευταίους 18 μήνες, ο δρ Γκριν συνεργάζεται αθόρυβα με διωκτικές υπηρεσίες σε όλες τις ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια αναψηλάφησης άλυτων ανθρωποκτονιών.
Το 2005, ο Γκριν συμμετείχε σε επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ, στη Λειψία της Γερμανίας, η οποία ανέπτυξε προηγμένη τεχνική γενετικής αποκωδικοποίησης του DNA, που είχε εξαχθεί από απολιθωμένα οστά. Το 2010, η ομάδα του προχώρησε στην αποκρυπτογράφηση του γονιδιώματος του Νεάντερταλ, χάρη σε θραύσμα οστού ηλικίας 38.000 ετών. Οι τεχνικές του δρος Γκριν επέτρεψαν στην επιστημονική κοινότητα να καταγράψει με ακρίβεια την Ιστορία της ανθρώπινης ανάπτυξης.
Το 2017, οι Αρχές της πολιτείας του Νιου Χαμσάιρ προσπαθούσαν να αναγνωρίσουν τα λείψανα μιας γυναίκας και τριών κοριτσιών που είχαν βρεθεί σε βαρέλι. Οι σοροί είχαν παραμείνει εκτεθειμένες στα στοιχεία της φύσης για δεκαετίες, αλλοιώνοντας το DNA τους. Η ομάδα του Γκριν εξασφάλισε δείγματα από τρίχες των θυμάτων, τις οποίες ξέπλυνε σε διάλυμα χλωρίου για να εξάγει από αυτές τμήματα DNA. Επειτα από επίπονη έρευνα, η επιστημονική ομάδα πιστοποίησε ότι τα τρία από τα τέσσερα θύματα ήταν η Μαρλίζ Χάνεϊτσερτς και οι δύο κόρες της. Ο ισχυρισμός του Γκριν αποδείχθηκε εντέλει μετά την άντληση δείγματος DNA από το ήπαρ ενός εκ των θυμάτων.
Μέχρι πρότινος, το DNA βοηθούσε στη διαλεύκανση εγκλήματος, μόνον εφόσον μπορούσε να συγκριθεί με δείγμα από βάση δεδομένων σεσημασμένων εγκληματιών. Η ανάπτυξη της γενετικής γενεαλογίας, όμως, που επιτρέπει την αναγνώριση DNA μέσω εξαδέλφων σε γενεαλογικές βάσεις δεδομένων, έχει αποδείξει την αξία του γενετικού υλικού για τις διωκτικές αρχές. Η καθηγήτρια νομικής Νάταλι Ραμ, όμως, προειδοποιεί ότι οι επιτυχίες της αστυνομίας μπορεί να οδηγήσουν σε υπερσυγκέντρωση δειγμάτων DNA και σε καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Υψηλού κόστους τεχνική
Αγνωστο παραμένει, επίσης, πόσο ακριβής και αξιόπιστη είναι η μέθοδος του Γκριν, παρότι, αν η μέθοδος αποτύχει σε μία τρίχα, δεν μπορεί να οδηγήσει τις Αρχές στη σύλληψη λάθος υπόπτου. Περισσότερες από 200.000 ανθρωποκτονίες παραμένουν ανεξιχνίαστες στις ΗΠΑ, ενώ ακόμη και η διαλεύκανση ποσοστού 10% από αυτές χάρη στη νέα μέθοδο συλλογής DNA, θα σήμαινε την ταυτοποίηση 20.000 δραστών. Ο Γκριν, ωστόσο, εκτιμά ότι η τεχνική του δεν θα υιοθετηθεί, εξαιτίας του υψηλού κόστους και των δυσκολιών της.