Εκατομμύρια άνθρωποι σε 5.549 διαφορετικές διαδηλώσεις σε 149 χώρες, ακόμη και στην Ανταρκτική. Από το Κέιπ Τάουν και τη Νέα Υόρκη έως την Καμπάλα, το Καράτσι και τη Μελβούρνη, περνώντας από όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμπεριλαμβανομένης και της Αθήνας όπου διαδήλωσαν τουλάχιστον 3.000 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους μαθήτριες και μαθητές.
Οι συγκλονιστικές κινητοποιήσεις της Παρασκευής 20 Σεπτεμβρίου, ίσως οι μεγαλύτερες της παγκόσμιας ιστορίας για οποιοδήποτε θέμα, ταιριάζουν σε όγκο και πολυμορφία με το μέγεθος και τα πολλά πλοκάμια της κλιματικής κρίσης. Οι ηγέτες που θα συγκεντρωθούν αύριο στη Νέα Υόρκη για να καταθέσουν τις προτάσεις τους στη Διάσκεψη Δράσης για το Κλίμα του ΟΗΕ θα το κάνουν με τα εκατομμύρια φρέσκα πρόσωπα της οργισμένης παγκόσμιας νεολαίας στο μυαλό τους.
Αποτυπώνοντας την αίσθηση της κρίσης, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες αποφάσισε να μη δώσει αύριο τον λόγο σε όσους ηγέτες δεν καταφθάσουν με προτάσεις στις αποσκευές τους, αφήνοντας έτσι έξω από τον κατάλογο των ομιλητών ηγέτες όπως τον Αμερικανό Ντόναλντ Τραμπ, τον Αυστραλό Σκοτ Μόρισον και τον Βραζιλιάνο Ζαΐρ Μπολσονάρο.
Κάποιοι, όπως ο Ελληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, θα κομίσουν στην παγκόσμια συζήτηση προτάσεις για τη διαχείριση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής (συγκεκριμένα των επιπτώσεων στην πολιτιστική κληρονομιά). Πέρα όμως από τα επιμέρους μέτρα προσαρμογής στη μελλοντική ζοφερή πραγματικότητα, το «ζουμί» της συνόδου θα είναι το πόσες και ποιες χώρες θα προσπαθήσουν να την αποτρέψουν, μειώνοντας τους ρύπους.
Θα δεσμευθεί καμία χώρα να σταματήσει την επιδότηση εξορύξεων μέσω αναπτυξιακών νόμων; Θα μεταθέσει καμία χώρα τους στόχους για μηδενικές εκπομπές ρύπων νωρίτερα από το 2050; Θα εξαγγείλει κάποιος ηγέτης «σχέδιο Μάρσαλ» για την ενεργειακή αναβάθμιση όλου του κτιριακού εξοπλισμού και την κατασκευή μόνο βιοκλιματικών κτιρίων; Θα αποφασίσει καμία χώρα να μειώσει δραστικά το μερίδιο της αυτοκίνησης στις μεταφορές και να αντικαταστήσει άμεσα τους κινητήρες εσωτερικής καύσης με ηλεκτροκινητήρες; Θα δεσμευθεί καμία χώρα να απεξαρτηθεί από τον λιγνίτη σε πέντε-δέκα χρόνια, αντί σε 20-25; Θα υπάρξει φόρος στις εκπομπές ρύπων και πώς θα εξισορροπηθούν οι επιπτώσεις του στα χαμηλότερα εισοδήματα; Οι εξαγγελίες θα είναι δεσμευτικές ή με μορφή ευχολογίου;
Η βιωμένη εμπειρία, το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν ζήσει πυρκαγιές πρωτοφανούς έκτασης, πλημμύρες τρομακτικών διαστάσεων, σαρωτικούς ανέμους, κακές σοδειές, όλο και πιο εξαντλητικούς καύσωνες, ότι βλέπουν τους παγετώνες να λιώνουν και τα οικοσυστήματα να καταρρέουν, έχει κάνει πολύ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης δεκτικό σε δραστικά μέτρα.
Δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή δείχνει ότι το 63% των Γερμανών όλων των πολιτικών πεποιθήσεων θεωρεί τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής σημαντικότερα από τα μέτρα προώθησης της οικονομικής ανάπτυξης, ενώ μόλις 27% έχει αντίθετη άποψη. Την Παρασκευή ο χάρτης της Γερμανίας ήταν εντελώς καλυμμένος από «πινέζες» αναγγελίας διαδηλώσεων, με κινητοποιήσεις σε πάνω από 575 πόλεις, ενώ οι διοργανωτές εκτίμησαν ότι συνολικά στη χώρα βγήκε στους δρόμους 1,4 εκατ. άνθρωποι.
Χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν την Παρασκευή και στο Βερολίνο. Δημοσκόπηση, που δημοσιεύθηκε την ίδια μέρα, δείχνει ότι το 63% των Γερμανών όλων των πολιτικών πεποιθήσεων θεωρεί τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής σημαντικότερα από τα μέτρα προώθησης της οικονομικής ανάπτυξης.
Η Κίνα, που μέχρι πριν 10-15 χρόνια ήταν το «μαύρο πρόβατο» της παγκόσμιας ρύπανσης, επανέρχεται κάθε χρόνο και με πιο φιλόδοξους στόχους, έχοντας ήδη υπερκαλύψει κατά 150% τους στόχους ηλιακής ενέργειας που είχε θέσει για το 2020 και επισπεύδοντας για το 2025, αντί του 2030, την ημερομηνία που οι ρύποι της θα αρχίσουν να μειώνονται.
Οι μαθητές
Χώρες των οποίων οι ηγέτες σαμποτάρουν τα μέτρα προστασίας του κλίματος, όπως οι ΗΠΑ, είδαν εκατομμύρια πολίτες να πλημμυρίζουν τους δρόμους, ενώ στη Νέα Υόρκη η δημοτική αρχή ανακοίνωσε ότι η απουσία από το σχολείο για συμμετοχή στη διαδήλωση είναι δικαιολογημένη. Η ιδέα των μαθητών που σταματούν τα μαθήματα για να διαδηλώσουν φαίνεται τραβηγμένη μόνο σε όσους δεν συνειδητοποιούν πώς η κλιματική κρίση θα επηρεάσει το μέλλον των σημερινών παιδιών.
Η δε «ποικιλία» των συνθημάτων, των πλακάτ και των δράσεών τους σαρώνει την πολιτική ηγεσία με αφοπλιστική ευθύτητα. «Θα γινόμουν πολιτικός αλλά έχω άριστα στη φυσική», έγραφε το αυτοσχέδιο πλακάτ Αυστραλέζας διαδηλώτριας, καθώς η ιδέα των πολιτικών συμβιβασμών που περιφρονούν τους νόμους της φυσικής εξοργίζει αυτούς που θα βιώσουν τον αφιλόξενο κόσμο των επόμενων δεκαετιών.
Στην πραγματικότητα, όμως, το πρόβλημα με τους ηγέτες, τους επενδυτές και τους επικεφαλής του επιχειρηματικού κόσμου, που εμποδίζουν τη λήψη μέτρων, δεν είναι ότι δεν ξέρουν τι έρχεται. Γνωρίζουν πολύ καλά, αλλά προτιμούν να εθελοτυφλούν. Η κλιματική απεργία της 20ής Σεπτεμβρίου και εκείνες που θα έρθουν έχουν στόχο να ταρακουνήσουν και τους πιο αδιάφορους.
Το κόστος της αδράνειας