Η «πέμπτη φάλαγγα» του Λάντεν

Η «πέμπτη φάλαγγα» του Λάντεν

5' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι Βρετανοί στρατιώτες που ετοιμάζονται να πολεμήσουν, στο πλευρό των Αμερικανών, στα βουνά του Αφγανιστάν είναι πιθανό να βρουν τον θάνατο όχι από τις σφαίρες των Ταλιμπάν αλλά από τα πυρά κάποιων… γειτόνων τους! Οπως αποκάλυψαν την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου, αδιευκρίνιστος αριθμός μουσουλμάνων Βρετανών -κατά κανόνα μετανάστες δεύτερης γενιάς, γεννημένοι στην Αλβιώνα από Πακιστανούς ή Αραβες γονείς- βρίσκονται ήδη στο Αφγανιστάν. Τέσσερις από αυτούς φέρονται να έχουν ήδη σκοτωθεί κατά τον πρώτο μήνα των αμερικανικών βομβαρδισμών.

Νόμος του 1351

Οι αποκαλύψεις προκάλεσαν οδυνηρό σοκ στην κοινή γνώμη μιας χώρας η οποία είχε βάσιμους λόγους να επαίρεται ότι αντιπροσωπεύει το πιο προχωρημένο πρότυπο πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Ο υπουργός Αμυνας, Τζεφ Χουν, προειδοποίησε τους επίδοξους μαχητές του Ισλάμ ότι αυτοί και οι οικογένειές τους θα υποστούν τις συνέπειες που προβλέπει η βρετανική νομοθεσία περί εσχάτης προδοσίας. Μια αρκετά γκροτέσκα απειλή, καθώς η σχετική νομοθετική πράξη θεσπίστηκε το… 1351, με στόχο την αποθάρρυνση όσων επιβουλεύονταν τον αγγλικό θρόνο! «Ο,τι και να καταλογίσει κανείς στους Βρετανούς μουσουλμάνους, είναι σαφές ότι δεν αποσκοπούν στην ανατροπή της βασίλισσας», σχολίαζε δηκτικά ο αρθρογράφος του «Γκάρντιαν», Μάρσελ Μπέρλινς.

Το κυριότερο πρόβλημα δεν έγκειται στον ούτως ή άλλως περιορισμένο αριθμό των Βρετανών μουσουλμάνων που έσπευσαν να πολεμήσουν στο πλευρό των Ταλιμπάν, αλλά στα αισθήματα της «σιωπηλής πλειοψηφίας» των συμπολιτών και ομοθρήσκων τους. Πρόσφατη δημοσκόπηση του «Ομπσέρβερ» αποκάλυψε ότι το 96% των Βρετανών μουσουλμάνων τάσσονται εναντίον των αμερικανικών βομβαρδισμών στο Αφγανιστάν, ενώ το 40% υποστηρίζει πλήρως τον Οσάμα Μπιν Λάντεν στον πόλεμο που έχει κηρύξει εναντίον των ΗΠΑ.

Ανάλογη κατάσταση επικρατεί σε όλες τις αναπτυγμένες βιομηχανικές κοινωνίες που φιλοξενούν μεγάλες κοινότητες μουσουλμάνων μεταναστών.

Την περασμένη Δευτέρα, οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» έγραφαν: «Τα Τ-shirts με τη φιγούρα του Λάντεν κάνουν θραύση στις τάξεις όσων θεωρούν τους εαυτούς τους εξοστρακισμένους στο περιθώριο από τη διεθνή τάξη πραγμάτων – στις κοινότητες των Αλγερινών, στα εργατικά προάστια του Παρισιού, ή στις φτωχές συνοικίες, στην περίμετρο του Κέιπ Τάουν». Αλλά και στις ίδιες τις ΗΠΑ, η μεγαλύτερη οργάνωση των μαύρων, το «Εθνος του Ισλάμ» του Λούις Φάραχαν, που οργάνωσε πριν από λίγα χρόνια την πολύκροτη «πορεία ενός εκατομμυρίου μαύρων» στην Ουάσιγκτον, καταδίκασε τον πόλεμο εναντίον του Αφγανιστάν και έκανε λόγο για ρατσιστικές διώξεις εναντίον των Αραβομουσουλμάνων. Παρόμοια φαινόμενα εντείνουν τη διάχυτη, ρατσιστική καχυποψία που θέλει κάθε πολίτη με μελαψό δέρμα υποψήφιο καμικάζι στις τρομοκρατικές επιθέσεις του μέλλοντος. Ελάχιστοι ασχολούνται με μια άλλη «εθνική τραγωδία», που δεν αντιπροσωπεύει ένα μελλοντικό σενάριο αλλά ένα εν πολλοίς τετελεσμένο, αν και αθόρυβο, γεγονός: Τη διάρρηξη της εθνικής συνοχής των δυτικών, πολυφυλετικών κοινωνιών εξαιτίας της καλπάζουσας ανόδου των αισθημάτων εθνικής και θρησκευτικής διαφοροποίησης στους κόλπους των μεταναστευτικών κοινοτήτων.

Προϋπάρχουσα

διαδικασία

Δεν ήταν οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και ο πόλεμος στο Αφγανιστάν που δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση.

Τα δραματικά γεγονότα του τελευταίου μήνα έδρασαν απλώς ως καταλύτης που επιτάχυνε μια προϋπάρχουσα διαδικασία, τα βαθύτερα αίτια της οποίας ανάγονται στην πορεία των δυτικών οικονομιών. Οι μεγάλες μουσουλμανικές κοινότητες στις ευρωπαϊκές χώρες -κυρίως Αλγερινοί στη Γαλλία, Μαροκινοί στην Ισπανία, Τούρκοι στη Γερμανία, Πακιστανοί στη Βρετανία- αποτελούν προϊόν του εικοστού αιώνα και κυρίως των τριών πρώτων δεκαετιών της μεταπολεμικής ανάπτυξης. Καλοδεχούμενοι την εποχή των παχέων αγελάδων, όταν οι σφύζουσες ευρωπαϊκές οικονομίες ζητούσαν φτηνά εργατικά χέρια, οι μετανάστες άρχισαν να γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι όταν άρχισαν να σπάνε στις ακτές του Ατλαντικού αλλεπάλληλα κύματα οικονομικής ύφεσης, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μετά.

Η «ισλαμοφοβία», για την οποία μιλούσε μια εξαιρετικά σημαντική μελέτη του Runnymede Trust της Αγγλίας, το 1997, γεμίζει την κοινωνική δεξαμενή ακροδεξιών, ρατσιστικών πολιτικών κομμάτων όπως το Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, η Λίγκα του Βορρά στην Ιταλία και το Λαϊκό Κόμμα στη Δανία. Αλλά το χειρότερο είναι ότι αρχίζει να διαχέεται από το ακροδεξιό περιθώριο στις «καθωσπρέπει» πολιτικές και δημοσιογραφικές ελίτ. Οταν, το 1996, η Χίλαρι Κλίντον κάλεσε στον Λευκό Οίκο ηγέτες των Αμερικανών μουσουλμάνων για μια καθαρά πολιτιστική εκδήλωση, η «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ» χαρακτήρισε αυτήν την πρωτοβουλία ως ένδειξη διείσδυσης της φονταμενταλιστικής οργάνωσης «Χαμάς» στην αμερικανική κυβέρνηση! Μόλις πριν από λίγους μήνες, ξέσπασε μεγάλη πολιτική διαμάχη στη Γερμανία όταν η αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αγκέλα Μέρκελ, δήλωσε ότι υπάρχει ένας «κυρίαρχος πολιτισμός» (Leitkultur) τον οποίο οφείλουν να σέβονται οι μετανάστες.

Δεύτερη και τρίτη

γενιά μεταναστών

Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε μια πραγματική «πολιτιστική επανάσταση» στους κόλπους των μεταναστών. Τα πρώτα κύματα των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη αποτελούνταν από εργάτες χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, με τεράστια προβλήματα προσαρμογής και πιεστικές ανάγκες επιβίωσης, που δεν επέτρεπαν την «πολυτέλεια» της αυτόνομης πολιτικής συγκρότησης. Αντίθετα, η δεύτερη και η τρίτη γενιά μεταναστών, με το αυξανόμενο ειδικό βάρος μιας νεαρής, μορφωμένης «μουσουλμανικής μεσαίας τάξης», προβάλλει ολοένα και πιο θαρραλέα στο προσκήνιο.

«Η επαναπροσέλκυση νέων στην άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων προκάλεσε τη δημιουργία πλήθους ισλαμικών ενώσεων. Σε δεκαπέντε χρόνια, ο αριθμός τους σχεδόν τριπλασιάστηκε. Είναι πλέον οι νέοι μουσουλμάνοι και οι τριαντάρηδες, συχνά φοιτητές ή απόφοιτοι ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, που δίνουν δυναμισμό στη στελέχωση αυτών των ενώσεων», έγραφε ο καθηγητής Φιλοσοφίας, Ταρίκ Ραμαντάν, στη «Μοντ Ντιπλοματίκ».

Οι νεότερες αυτές γενιές έχουν βιώσει τη διπλή κρίση του εκσυγχρονιστικού, κοσμικού κράτους: Από τη μια πλευρά στην Ευρώπη, όπου η κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας από τον νεοφιλελευθερισμό έχει ως αναπόφευκτο υποπροϊόν την άνοδο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Και από την άλλη, την κρίση του λαϊκού κράτους στις χώρες της καταγωγής τους – την οικονομική χρεοκοπία της κεμαλικής Τουρκίας, την ταπείνωση της Νασερικής Αιγύπτου με τον πόλεμο των έξι ημερών, την απερίγραπτη διαφθορά στο Πακιστάν της Μπεναζίρ Μπούτο και πάει λέγοντας. Η αναπόφευκτη αντίδραση σ’ αυτήν τη διπλή, ιστορική διάψευση είναι η επιστροφή στο Ισλάμ – όχι κατ’ ανάγκην το τυφλό, εκδικητικό Ισλάμ του Οσάμα Μπιν Λάντεν, αλλά σ’ ένα Ισλάμ γεμάτο αυτοπεποίθηση, που έχει αφομοιώσει τον δυτικό πολιτισμό μέσα στους ίδιους τους «ναούς» του, χωρίς να αφομοιωθεί από αυτόν.

Χαρακτηριστικός εκφραστής αυτού του ρεύματος, ο Φεϊζάλ Μπόντι έγραφε την περασμένη Κυριακή στον «Ομπσέρβερ»: «Ο ιδεαλισμός που μετατρέπει φοιτητές και σπουδαστές σε υποψήφιους πολεμιστές του Ισλάμ έχει τις ρίζες του στις ίδιες αδικίες -στέρηση της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης και της αξιοπρέπειας ολόκληρων λαών- που γέννησαν την Αλ Καΐντα. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι η συνέχιση της παλιάς, παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, το εναρκτήριο λάκτισμα μιας πολύ ευρύτερης εκστρατείας με στόχο την εξάλειψη όλων των ισλαμικών κινημάτων που απειλούν την βάναυση δυτική ηγεμονία επί του μουσουλμανικού κόσμου…

Εμείς, οι Βρετανοί μουσουλμάνοι πρέπει να δώσουμε τη δική μας μάχη στο εσωτερικό μέτωπο. Οφείλουμε να αποδείξουμε στο βρετανικό λαό ότι η κυβέρνησή του εκμεταλλεύθηκε κυνικά την 11η Σεπτεμβρίου για να οδηγήσει τη χώρα σε έναν επικίνδυνο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κι αν δεν δει σύντομα το λάθος της, κινδυνεύει να θερίσει τους καρπούς που έσπειρε σε μια πολύ ευρύτερη σύγκρουση με τους μουσουλμάνους».

«Τα βασανιστήρια είναι κακό πράγμα. Θυμηθείτε ότι μερικά πράγματα είναι χειρότερα και σε ορισμένες περιπτώσεις τα βασανιστήρια μπορεί να είναι το μικρότερο από δύο κακά», δήλωσε στο CNN ο συντηρητικός σχολιαστής Τάκερ Κάρλσον.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή