Πώς μπορεί ένας εργασιακός χώρος να γίνει πιο φιλόξενος για άτομα με νευροδιαφορετικότητα, διασφαλίζοντας ότι τα ιδιαίτερα ταλέντα τους θα αναπτυχθούν σωστά; Η νευροδιαφορετικότητα είναι ένας άγνωστος όρος για πολλούς ανθρώπους και αναφέρεται στο σύνολο των ανθρώπων που πάσχουν από παθήσεις, όπως είναι η δυσλεξία, η δυσπραξία (μία κινητική διαταραχή της ομιλίας, η οποία επηρεάζει τον προγραμματισμό και τον συντονισμό των διαδοχικών κινήσεων για την παραγωγή της ομιλίας, γνωστή και ως Αναπτυξιακή Διαταραχή Συντονισμού), το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, οι διαταραχές του αυτιστικού φάσματος ή άλλα νευρολογικά προβλήματα. Αυτές οι διαταραχές διαθέτουν πληθώρα χαρακτηριστικών, αλλά όλες αφορούν τον τρόπο με τον οποίο ο πάσχων μαθαίνει και επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Εχει υπολογιστεί ότι ένας στους επτά Βρετανούς ανήκει στην κατηγορία της «νευροδιαφορετικότητας», πραγματικότητα, η οποία σπάνια αναγνωρίζεται στους εργασιακούς χώρους.
Ομως, η κατάσταση σιγά σιγά αλλάζει και οι επιχειρήσεις ενδιαφέρονται να διευκολύνουν τη λειτουργικότητα αυτών των υπαλλήλων τους. Ενδεικτική της τάσης είναι η πολιτική εργασίας που ακολουθείται στη Universal Music UK, τη μεγαλύτερη δισκογραφική εταιρεία της Βρετανίας. Ο Ντέιβιντ Τζόσεφ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, αμέσως αναγνώρισε την ανάγκη να επιφέρει κάποιες αλλαγές, ώστε οι άνθρωποι που πάσχουν από τέτοιες διαταραχές να νιώθουν τη δουλειά «σαν το σπίτι τους».
«Οι καλλιτέχνες μας», σημειώνει, «όχι όλοι αλλά κάποιοι από αυτούς είναι βέβαιο ότι σκέπτονται με διαφορετικό τρόπο». Είναι προφανές ότι ο Τζόσεφ δεν αναφέρεται στην τραγουδίστρια Φλόρενς Γουέλς ή την Μπίλι Αϊλις, η νευροδιαφορετικότητα των οποίων έχει καταγραφεί. Αντιθέτως, αναφέρεται σε οποιονδήποτε εργαζόμενο της εταιρείας που συμμετέχει στη δημιουργική διαδικασία.
Επειτα από ενδελεχή μελέτη, ο Ντέιβιντ και οι συνεργάτες του δημιούργησαν ένα «βιβλίο κατευθύνσεων» για το οποίο έχουν εκφράσει ενδιαφέρον δεκάδες άλλες εταιρείες.
Το «βιβλίο κατευθύνσεων» κατασκευάστηκε κατά τρόπο ώστε να διευκολύνει τους νευροδιαφορετικούς. Εχει υπόλευκο χρώμα, ώστε να διαβάζεται πιο εύκολα από δυσλεκτικούς, και είναι γεμάτο με όμορφα γραφικά και όχι εκτενή κείμενα.
Το κεντρικό μήνυμα είναι ότι δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε σε όλα εκείνα που οι νευροδιαφορετικοί δεν μπορούν να κάνουν αλλά σε όλα αυτά στα οποία είναι εξαίρετοι.