Η Λίντα Εβανς και η Τζόαν Κόλινς στέκονταν πλάι πλάι με τις βάτες στους ώμους τους να ακουμπάει η μία την άλλη, με το φοβερό μαλλί και τα χοντρά κοσμήματα, όταν ο Ζαν Τουιτού άνοιξε το πρώτο του μαγαζί το 1988.
Αριστερής… τοποθέτησης
Ακόμα και το όνομα, APC, από τα αρχικά «Atelier de Productioet de Creation» ερχόταν σε αντίθεση με τη φανταχτερή δεκαετία του ’80, της «Δυναστείας» και του «Ντάλας». Το ίδιο και η χωροθέτησή του: στην Rue de Fleurus, έναν ήσυχο δρόμο κοντά στους Κήπους του Λουξεμβούργου στην Αριστερή Οχθη του Παρισιού, όπου οι πιστοί συνέρρεαν σε μια ομάδα καταστημάτων που πουλούσαν αλλόκοτα μπουκάλια με ελαιόλαδο, κεριά με διαπεραστικό άρωμα, γυαλόχαρτο για να «γερνάς» την επιφάνεια των τζιν σου και τα αυθεντικά κομμάτια μιας εταιρείας δίσκων που ίδρυσε ο Τουιτού το 1995.
Και φυσικά τα ρούχα. Από την πρώτη εμφάνισή τους, αυτά τα βασικά κομμάτια με τις τέλειες αναλογίες για άντρες όσο και για γυναίκες είχαν έναν περιορισμένης εμβέλειας αλλά έντονο αντίκτυπο στο Λονδίνο, το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη και το Τόκιο. Σήμερα, οι σχεδιαστές, από τον Μάικλ Κορς μέχρι τον Χουσεΐν Σάλαγιαν θα ανοίξουν ένα αδιάβροχο ή θα χουχουλιάσουν μέσα σε ένα πουλόβερ που γράφει αυτά τα τρία γράμματα: APC. Ο Εντί Σλιμάν, ο σχεδιαστής των ανδρικών του Dior, φορά τα τελευταία υπερβολικά χαμηλόμεσα τζιν, λέει περήφανος ο Τουιτού.
«Παλιά, με τον μινιμαλισμό, ήμουν μόνος», λέει. «Κανένας εκτός από τον Χέλμουτ Λανγκ δεν τολμούσε να κάνει ένα τέλειο μαύρο μάλλινο παλτό. Μετά όλοι γίνανε καλοί σ’ αυτό».
Εκείνο που υπονοεί ο γεννημένος στην Τυνησία δημιουργός σχετικά με αυτό το φαινόμενο του λιανικού εμπορίου είναι ότι ο ίδιος ξεκίνησε μια μόδα η οποία αποδόθηκε στην Prada και στους λοιπούς -και εκείνος αναγκάστηκε να προχωρήσει κάπου αλλού.
«Επίτηδες έμεινα στο περιθώριο», λέει ο Τουιτού, καθισμένος πίσω από ένα φαρδύ μαύρο τραπέζι το οποίο σκουπίζει με στοργή, ενώ επιβλέπει μια ομάδα που δουλεύει γύρω από ένα κεντρικό αίθριο, στο παρισινό αρχηγείο του. «Ημουν κάπως σνομπ, λέγοντας ότι όταν οι άλλοι έκαναν θόρυβο εγώ έκανα ρούχα -ένα εκατομμύριο κομμάτια τον χρόνο. Ημουν φαλλοκράτης, σαν έναν Κορλεόνε, έχασα το κριτικό μου πνεύμα, χάσαμε ακόμα και λίγο από τον μοντερνισμό μας».
Αλλαγή πορείας
Μια έκφραση πόνου περνά από το πρόσωπο του Τουιτού καθώς θυμάται τι τον αφύπνισε: το κροτάλισμα των μιουλ ως κοριτσίστικου στυλ απείλησε να παραδώσει τον μινιμαλισμό στην ιστορία.
Με το ένστικτο που τον είχε οδηγήσει να προσφέρει έναν κατάλογο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το 1993 και να ανοίξει ένα site στο Ιντερνετ (www.apc.fr), ο Τουιτού άλλαξε έξυπνα πορεία.
Στη διάρκεια των επιδείξεων του τελευταίου μήνα στο Παρίσι -που ήταν γεμάτες με εκείνο που ο ίδιος αποκαλεί «θεαματικοποίηση» της μόδας- έλαβε χώρα και μια παρουσίαση του APC στο υψηλής κλίμακας Οτέλ Μερίς. Τα απλά ρούχα έπαιρναν μια όψη σπιρτάδας με πιέτες που χαράκωναν μια φούστα, ένα παλαιομοδίτικο λεπτό ύφασμα που σχημάτιζε ένα απαλό σακάκι, μια φούστα τζιν με ξεφτισμένες κλωστές και μια στάμπα καμουφλάζ τόσο λεπτοκαμωμένη που έμοιαζε με χάρτη ζωγραφισμένο στο χέρι.
Αυτό ήταν μια από τις συνεισφορές της Τζέσικα Οντγκεν. Η Βρετανίδα χειροτέχνις-σχεδιάστρια συνεργάζεται με το APC «αναπροσαρμόζοντας» 75 κομμάτια του παλιού στοκ με γραμμές από χαλαρά γαζιά, ξεθωριασμένες στάμπες, πετσοκομμένα μανίκια ή ακόμα και σκουριασμένα καρφιά, αφότου ο Τουιτού ξαφνικά έπαθε εμμονή με τη σκουριά. Η συνεργασία παράγει μοναδικά κομμάτια που αγοράζονται με απληστία από μια γενιά που αναζητεί ρούχα με προσωπικό πνεύμα και ψυχή.
«Πριν, μινιμαλισμός σήμαινε ένα σωρό ουδέτερα πράγματα και πίστευα ότι ήταν πρόστυχο να έχεις ιδέες», λέει ο Τουιτού. «Σε αυτήν την καινούργια περίοδο, υπάρχουν λίγα πράγματα που είναι κάπως πιο πολύπλοκα. Είναι το όραμά μου».
Μουσική μόδα
Αυτό περιλαμβάνει τρομερά αξεσουάρ που πωλούνται τώρα, από το σημειωματάριο από ντένιμ που γράφει επάνω «ζύμη» μέχρι ένα μακό μπλουζάκι με μια σταμπαρισμένη κιθάρα και δερμάτινες γκέτες.
Οι τιμές είναι μέτριες: 2.000 φράγκα (περίπου 275 δολάρια) για ένα σακάκι από βελούδο κοτόν, 650 φράγκα για ένα πουκάμισο από ποπλίνα, 1.700 για ένα αδιάβροχο, 650 για χαμηλόμεσα τζιν κοτλέ. Τα δερμάτινα βγαίνουν σε λογικές τιμές. Ο πατέρας και ο παππούς του Τουιτού δούλευαν σε βυρσοδεψείο, κληροδοτώντας του την ικανότητα να διαλέγει δέρματα ποιότητας.
Ο Τουιτού, 49 ετών, μπορεί καλύτερα να χαρακτηριστεί σαν μια ελεύθερη ψυχή. Εχοντας προϊστορία στο εμπόριο βορειοαφρικανικών και εβραϊκών ρούχων, αλλά και ένα δίπλωμα από το πανεπιστήμιο της Σορβόννης, εργάστηκε στη δεκαετία του ’90 δημιουργώντας μια αποκλειστική κολεξιόν για τα καταστήματα Joseph -μέχρι που τσακώθηκε με τον ιδιοκτήτη. Σε τίποτα απ’ ό,τι έκανε δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Ενώ άλλοι μπορεί να λάνσαραν ένα άρωμα, αυτός έστησε μια επιχείρηση στη μουσική, βγάζοντας αυτήν τη σεζόν ένα γρήγορο χορευτικό CD με τίτλο «Ignore the Βeat».
Αλλα CD (έναντι 100 φράγκων) περιλαμβάνουν ένα μελαγχολικό μίγμα χιπ-χοπ με τίτλο «Abstract Depressionism», μια συνεργασία με τον μουσικό Χιρόσι Φουτζιουάρα από το Τόκιο, και το «The Unreleasable Tapes», το μουσικό ντεμπούτο των φίλων του Τουιτού Σοφίας Κοπόλα, Μαρκ Τζέικομπς και Ζαν Μπαπτίστ Μοντίνο. (Οπως με τον μυστικισμό του APC, μπορεί να το δει κανείς σαν υπερ-μοδάτο ή τρελά επιτηδευμένο)
Και ταινία DVD
Ο Τουιτού επίσης χρηματοδοτεί τη Ζωή Κασαβέτη, της κινηματογραφικής δυναστείας, σε μια ταινία DVD με τίτλο «Η θεωρία των ανδρών που τρελαίνουν τις γυναίκες».
«Αλλά δεν είναι απλώς το βίτσιο του πλούσιου, φέρνει χρήμα», λέει ο Ζαν Τουιτού. Επιμένει ότι το μουσικό του εγχείρημα είναι επικερδές -αντίθετα με την πρώτη του απόπειρα να ιδρύσει μια δισκογραφική εταιρεία πριν ασχοληθεί με τη μόδα.
Τι έρχεται μετά; Η εδραίωση μετά την επέκταση στην Ιαπωνία. Μια αλλαγή ζωής για τον Τουιτού, αφότου πούλησε το σπίτι του στην Τυνησία και χώρισε από τη γυναίκα του. Μια αλλαγή καρδιάς τώρα που είναι πρόθυμος να πουλήσει τη σειρά σε άλλα καταστήματα. Ομως συνεχίστε να κάνετε υποθέσεις. Γιατί το ξαφνικό και το απροσδόκητο είναι μέρος του μύθου APC.