Εγινε ήρωας σε πόλεμο εναντίον του Ισραήλ, για να συνεργαστεί άριστα μαζί του ως πρόεδρος της Αιγύπτου. Σπούδασε σε στρατιωτικές ακαδημίες της Σοβιετικής Ενωσης, για να αναδειχθεί σε βασικό στήριγμα των Αμερικανών στη Μέση Ανατολή. Υπήρξε συνώνυμο της πολιτικής σταθερότητας (ή στασιμότητας) στα τριάντα χρόνια της προεδρίας του, για να ανατραπεί από τον «θρόνο» του μέσα στον κυκεώνα της Αραβικής Ανοιξης. Ανέβηκε απροσδόκητα στην εξουσία με το προφίλ του σεμνού στρατιώτη, για να φύγει ως ληστής του δημόσιου πλούτου, φορέας της οικογενειοκρατίας, προσωποποίηση του αυταρχισμού – ο «τελευταίος των φαραώ».
Ο Χόσνι Μουμπάρακ, πρόεδρος της μεγαλύτερης και ισχυρότερης αραβικής χώρας από το 1981 μέχρι το 2011, απεβίωσε χθες σε νοσοκομείο του Καΐρου, σε ηλικία 91 ετών. Εχοντας υποφέρει τα τελευταία χρόνια από σοβαρά προβλήματα υγείας –όπως διαπίστωσαν οι τηλεθεατές όλου του κόσμου στη διάρκεια της πολύκροτης δίκης του, μετά την Αραβική Ανοιξη, όταν μεταφερόταν στο δικαστήριο με φορείο–, είχε υποβληθεί πρόσφατα σε εγχείρηση. Οι επιπλοκές της επέμβασης τον οδήγησαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας, όπου τον βρήκε ο θάνατος.
Γεννημένος τον Μάιο του 1928, ο Μουμπάρακ υπηρέτησε ως αρχηγός πτέρυγας και διοικητής βάσης της πολεμικής αεροπορίας, προτού γίνει αρχηγός του σώματος το 1969 και αναπληρωτής υπουργός Αμυνας το 1972. Διακρίθηκε στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 και αναδείχθηκε σε αντιπρόεδρο της χώρας υπό τον Ανουάρ Σαντάτ, ο οποίος υπέγραψε την ιστορική συμφωνία ειρήνης με το Ισραήλ. Βρισκόταν δίπλα στον Σαντάτ στη μοιραία στρατιωτική παρέλαση της 6ης Οκτωβρίου 1981, όταν ένοπλοι ισλαμιστές δολοφόνησαν τον πρόεδρο της χώρας, θεωρώντας τον προδότη. Ο Μουμπάρακ γλίτωσε με ελαφρά τραύματα και ανέλαβε, απροσδόκητα για όλο τον κόσμο, όπως και για τον ίδιο, την εξουσία.
Στις τρεις δεκαετίες που ακολούθησαν, εξασφάλισε τη στήριξη της Δύσης, προβάλλοντας εαυτόν ως αδιάλλακτο πολέμιο του ριζοσπαστικού Ισλάμ, γεγονός που του επέτρεπε να περνάει σε δεύτερη μοίρα τον αυταρχισμό και τη δίωξη των πολιτικών του αντιπάλων. Φαραωνικά έργα χωρίς αντίκρισμα, με αποκορύφωμα τη δημιουργία πόλεων χωρίς καμία τύχη στην έρημο, διαφθορά και διαπλοκή στράγγισαν τα δημόσια οικονομικά, προκαλώντας λαϊκή δυσαρέσκεια. Το φιτίλι που άναψε στην Τυνησία, την πρώτη χώρα της Αραβικής Ανοιξης, στα τέλη 2010 με αρχές 2011, γρήγορα μετέδωσε τη φωτιά στην Αίγυπτο, όπου, ύστερα από 18 ημέρες αιματηρών διαδηλώσεων στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου, ο στρατός τον εγκατέλειψε στη μοίρα του. Μετά τη βραχύβια διακυβέρνηση από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, η στρατιωτική ηγεσία υπό τον Αμπντελφατάχ αλ Σίσι ανέλαβε τα ηνία, επιβάλλοντας ένα καθεστώς μάλλον αυταρχικότερο από εκείνο του Μουμπάρακ, ο οποίος απελευθερώθηκε από τη φυλακή το 2017, έχοντας εκτίσει ποινές για δολοφονίες διαδηλωτών και διαφθορά. Θα κηδευτεί σήμερα με κρατική κηδεία, έχοντας, σε μια σπάνια εξαίρεση του κανόνα, εξασφαλίσει εγκώμια τόσο από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου όσο και από τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς. Ο πρόεδρος Σίσι επαίνεσε τον ήρωα του πολέμου, ενώ η κρατική τηλεόραση φρόντιζε να υπενθυμίσει τις ατασθαλίες του. Ο ηγέτης που δίχασε τη χώρα του όσο ζούσε άφησε πίσω του μια άκρως αμφιλεγόμενη κληρονομιά.