Είναι μεγάλοι, επιθετικοί και ορισμένοι είναι τυφλοί αλμπίνο, εξαιτίας της έλλειψης ηλιακού φωτός. Πρόκειται για τους αλιγάτορες, που υποτίθεται ότι διαβιούν στους υπονόμους της Νέας Υόρκης, τρομοκρατώντας εργαζομένους που φέρουν όπλα για να προστατευθούν από την απειλή. Γλιστρώντας ανάμεσα στις σωληνώσεις, οι αλιγάτορες τρέφονται με αρουραίους και σκουπίδια. Τα ερπετά αυτά ίσως να αποτελούν τον πλέον ανθεκτικό αστικό μύθο της αμερικανικής μεγαλούπολης, έχοντας κατακτήσει θέση σε μυθιστορήματα, τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες τρόμου.
Ο μύθος, με ηλικία μεγαλύτερη του ενός αιώνα, έχει εμπνεύσει εικαστικές εγκαταστάσεις και άτυπη ετήσια γιορτή με τίτλο «Ημέρα του Αλιγάτορα στον Υπόνομο», που γιορτάζεται κάθε Φεβρουάριο. Πίσω από κάθε μύθο, όμως, κρύβεται μία δόση αλήθειας, με τις υπηρεσίες αστικής πανίδας της Νέας Υόρκης να προχωρούν στη διάσωση πολλών τέτοιων ερπετών κάθε χρόνο. Οι αλιγάτορες έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους, αφού μεγαλώσουν και πάψουν να θεωρούνται γλυκά κατοικίδια.
Οι πρώτες αναφορές για αλιγάτορες στους υπονόμους χρονολογούνται από την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, με ρεπορτάζ εφημερίδων να διηγούνται τη σύλληψη τέτοιων ζώων στα έγκατα της μεγαλούπολης. Το 1982, όμως, ο τότε επικεφαλής της υπηρεσίας αποβλήτων και υπονόμων της Νέας Υόρκης, Τζον Φλάερτι απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο ύπαρξης αλιγατόρων στους υπονόμους. «Εχω δει αρουραίους, έντομα, σπάνια ψάρια, ανθρώπινα πτώματα, ακόμη και κρυφές αίθουσες συνάντησης μελών συμμοριών, αλλά κανέναν αλιγάτορα», είχε πει ο Φλάερτι στην εφημερίδα New York Times. Παρ’ όλα αυτά, ο Φλάερτι δεχόταν πλήθος επιστολών από πολίτες, που αναρωτιούνταν εάν οι δημοτικές υπηρεσίες είχαν εντοπίσει αλιγάτορες αλμπίνο ή εάν οι υπάλληλοι των υπονόμων έφεραν πάνω τους όπλα για να προστατευθούν από τα ερπετά.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η Νέα Υόρκη κατέγραψε σποραδικές εμφανίσεις αλιγατόρων, όπως τον εντοπισμό και τη «σύλληψη» αλιγάτορα ενάμιση μέτρου στη λίμνη Κισένα του Κουίνς το 1997 και ενός αλιγάτορα καϊμάν στο Σέντραλ Παρκ το 2001. Κανένα από τα ζώα αυτά, όμως, δεν βγήκε από τον υπόνομο, καθώς όλα εντοπίστηκαν να περπατούν στον δρόμο ή να λιάζονται αμέριμνα σε πάρκα και λίμνες. Μη κερδοσκοπική οργάνωση προστασίας των ζώων ανέφερε ότι τα τελευταία δύο χρόνια προχώρησε στη διάσωση δύο αλιγατόρων, ύστερα από έκκληση των ιδιοκτητών τους. «Οι άνθρωποι αυτοί τους αγόρασαν για κατοικίδια, αλλά αφού μεγάλωσαν, δεν ήξεραν τι να τους κάνουν και μας κάλεσαν απελπισμένοι να βοηθήσουμε», λέει η επικεφαλής της οργάνωσης.
Ειδικοί εξηγούν ότι τα νερά στους υπονόμους της Νέας Υόρκης είναι υπερβολικά ψυχρά και τοξικά για να επιτρέψουν την επιβίωση αλιγατόρων, ιδιαίτερα εάν η διατροφή τους βασίζεται σε αρουραίους και απορρίμματα. Οι ανήλιαγες συνθήκες στους υπονόμους της Νέας Υόρκης γέννησαν τους μύθους ανάπτυξης νέων ειδών, όπως οι τυφλοί αλιγάτορες αλμπίνο.