Γονείς σε όλο τον κόσμο βρίσκονται αντιμέτωποι με τα ίδια διλήμματα, τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται να κάνουν τα παιδιά τους σε μια εποχή κατά την οποία σαρώνει ο κορωνοϊός; Γιατί να μη βγουν στην παιδική χαρά; Γιατί να μη δουν τους φίλους τους;
Οι απαγορεύσεις αυτές βασίζονται στην οδηγία για τήρηση αποστάσεων τουλάχιστον δύο μέτρων από άλλους ανθρώπους. «Η παιδική χαρά δεν είναι φτιαγμένη για να τηρούνται αποστάσεις» σημειώνει η καθηγήτρια επιδημιολογίας στη σχολή Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου της Βαλτιμόρης, Κέρι Αλτχοφ.
Επίσης, επιφάνειες που αγγίζονται πολύ πρέπει να αποφεύγονται, άλλος ένας λόγος που καθιστά απαγορευτικές τις παιδικές χαρές και τα όργανα γυμναστικής. Για τον ίδιο λόγο δεν συνιστάται το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο. Ομως, υπάρχουν δραστηριότητες που μπορούν να γίνουν στο ύπαιθρο, όπως το περπάτημα και το ποδήλατο, όμως χωρίς παρέα. Η δρ Αλτχοφ σημειώνει ότι τα παιδιά εμφανίζουν ελαφρά ή καθόλου συμπτώματα κορωνοϊού, αλλά μπορούν να τον μεταδώσουν σε συνομήλικούς τους και έτσι η ασθένεια να διαδοθεί σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. «Αυτή τη στιγμή, οι γονείς πρέπει να φροντίσουν για τη δική τους υγεία», σημείωσε.
Η επιδημιολόγος Κάθριν Σέμραου υπογράμμισε ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σήμερα θα καθορίσει την εικόνα που θα εμφανίσει η κοινότητά μας το επόμενο χρονικό διάστημα. Ακόμη και αν σε κάποια περιοχή δεν έχει επιβληθεί πλήρης απαγόρευση κυκλοφορίας, η αποστολή όλων είναι «να πραγματοποιούν τον ελάχιστο δυνατό αριθμό μετακινήσεων για το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα».
Επίσης, στα μέρη όπου ακόμη δεν έχουν επιβληθεί περιορισμοί, οι γονείς θα μπορούσαν να προετοιμαστούν για τα αυστηρότερα μέτρα που έρχονται. «Για τους γονείς είναι πολύ αγχώδες όταν συμβαίνει ξαφνικά. Οπότε, γονείς, κάντε σχέδια» λέει η δρ Αλτχοφ.
Και οι δύο επιδημιολόγοι υπογράμμισαν ότι η τήρηση κοινωνικών αποστάσεων δεν σημαίνει αντικοινωνικότητα και επισήμαναν την ανάγκη για εξόδους αλλά και για επαφές με φίλους και συγγενείς μέσω Διαδικτύου. «Στα παιδιά πολύ συχνά αρέσει να παίζουν με τη φαντασία τους, να έχουν κουκλάκια και ζωάκια και να κάνουν σενάρια.
Αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει και να συνδεθούν με τους φίλους τους με βιντεοκλήση» σημειώνει η καθηγήτρια της παιδαγωγικής ακαδημίας του Τορόντο Αντζελα Πάιλ. Και βέβαια, «ποδήλατο, πατίνι και ό,τι μπορεί να μας βγάλει από το σπίτι χωρίς να μας πάει σε πάρκα στα οποία μαζεύεται πολύς κόσμος».