«Φίλε, φαίνεσαι πιο παχουλός!». «Ναι! είναι το κόστος της καταπολέμησης του ιού!». Τελευταία, πολλοί Κινέζοι χαιρετούν ο ένας τον άλλον με αυτόν τον τρόπο, αφού περιοριστήκαμε στο σπίτι για σχεδόν τρεις μήνες. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένας πληθυσμός τριπλάσιος από αυτόν της Ε.Ε. και 130 φορές μεγαλύτερος της Ελλάδας, είχε μείνει στο σπίτι για περίπου δέκα εβδομάδες, χωρίς ταξίδι, παρακολούθηση ταινιών ή εξόδους σε εστιατόρια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί από αυτούς κέρδισαν βάρος. Οσο απίστευτο και αν ακούγεται, έτσι καταφέραμε να νικήσουμε την COVID-19.
Αν θεωρήσουμε το «κλείδωμα» της Γουχάν, μιας πόλης με πληθυσμό άνω των 10 εκατομμυρίων, στις 23 Ιανουαρίου ως έναρξη αυτής της μάχης, χρειάστηκαν τρεις εβδομάδες για να φτάσει η Κίνα στο αποκορύφωμα της λοίμωξης, από τις αρχές Μαρτίου οι θάνατοι μειώθηκαν και τώρα έχουμε αμελητέο αριθμό κρουσμάτων. Επί του παρόντος, το 80% της παραγωγής έχει ξαναρχίσει σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτό είναι ένα θαύμα που επιτεύχθηκε από 1,4 δισ. Κινέζους μέσω αποτελεσματικών μέτρων και συντονισμένων προσπαθειών. Μπορεί να φαίνεται περίεργο για τον δυτικό πολιτισμό που ευαγγελίζεται την προτεραιότητα των ελευθεριών, αλλά η Κίνα έκανε ό,τι χρειάστηκε για να πετύχει.
Ωστόσο, είναι θλιβερό να βλέπουμε ότι ο κινεζικός λαός, έχοντας νικήσει την επιδημία του αιώνα, βομβαρδίζεται από την εξάπλωση παρερμηνειών, επιθέσεων και στρεβλώσεων από ορισμένα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και πολιτικούς. Αυτό προκαλεί αγανάκτηση σε πολλούς.
Μερικοί άνθρωποι στις ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι η Κίνα έχει «μαγειρέψει» τα βιβλία για την επιδημία και ότι οι πολιτικές της δεν είναι διαφανείς. Δεν ξέρουν άραγε ότι η Κίνα έχει εισέλθει στην εποχή των 5G; Δεδομένα όπως ο αριθμός των νέων επιβεβαιωμένων περιπτώσεων, εισαγόμενων υποθέσεων, ανακτημένων περιπτώσεων και ενεργών υποθέσεων σε διαφορετικές επαρχίες ενημερώνονται καθημερινά και είναι ελεύθερα προσβάσιμα άμεσα. Ακόμα και οι αριθμοί περιπτώσεων σε κάθε γειτονιά μπορούν να προσδιοριστούν με σαφήνεια. Υπό αυτές τις συνθήκες, ποιος θα τολμούσε να παραποιήσει δεδομένα σχετικά με τη ζωή των ανθρώπων;
Κάποιοι στις ΗΠΑ προτείνουν, γελοία, ότι η COVID-19 προέρχεται από την Κίνα, ή ακόμη και ότι δημιουργήθηκε από την Κίνα. Η προέλευση του ιού είναι μια ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί από τους επιστήμονες. Είναι αξιολύπητο να προβάλουν αυτή τη δικαιολογία για να μετατοπίσουν την ευθύνη της δικής τους αποτυχίας. Ας συγκρίνουμε τις καταστάσεις του Πεκίνου και της Νέας Υόρκης: Το Πεκίνο, μια πόλη πολύ πιο κοντά στη Γουχάν (2.000 χλμ.) κατέγραψε οκτώ θανάτους, ενώ η Νέα Υόρκη, μια πόλη μακριά από τη Γουχάν (20.000 χλμ.), κατέγραψε περισσότερους από 10.000 θανάτους. Ποιος θα πρέπει να θεωρείται υπεύθυνος γι’ αυτό που συμβαίνει στη Νέα Υόρκη;
Επιπλέον, μια μικρή ομάδα ανθρώπων προσπαθεί ακόμη και να απαιτήσει αποζημίωση από την Κίνα. Τα γεγονότα μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια. Η Κίνα ενημέρωσε τις ΗΠΑ για την κατάσταση στις 3 Ιανουαρίου 2020. Τα νέα για το «κλείδωμα» της Γουχάν μεταδόθηκαν παγκοσμίως. Ο πρόεδρος Τραμπ δημοσίευσε τουλάχιστον τρία tweets τον Φεβρουάριο, επαινώντας ιδιαίτερα την αποτελεσματικότητα και τη διαφάνεια της κινεζικής κυβέρνησης. Το έχουν ξεχάσει οι Αμερικανοί; Για να μην αναφέρουμε ότι η οικονομική κρίση του 2008, που δημιουργήθηκε εντελώς από τους Αμερικανούς, προκάλεσε πτώχευση εκατομμυρίων οικογενειών παγκοσμίως. Κάποιος σε όλο τον κόσμο έλαβε αποζημίωση από τις ΗΠΑ; Το AIDS ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ. Δεν το ονομάσαμε «αμερικανικό ιό».
Οσοι υποστηρίζουν αυτούς τους ισχυρισμούς, θέλουν απλώς να αποσπάσουν την προσοχή της κοινής γνώμης των ΗΠΑ μακριά από την αποτυχία να αντιμετωπίσει την επιδημία αποτελεσματικά, ώστε να αποφύγουν την ευθύνη του γεγονότος πως οι ΗΠΑ έγιναν η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων.
Ετσι, οι περισσότεροι Κινέζοι πιστεύουν ότι η καλύτερη επιλογή για εμάς είναι να κάνουμε τη δουλειά μας καλά με τον δικό μας τρόπο και να ανοίξουμε μαζί με άλλες χώρες ένα νέο κεφάλαιο πολιτισμού της ανθρωπότητας. Το κεφάλαιο αυτό θα διαθέτει ένα νέο όραμα που θα δίνει προτεραιότητα στη ζωή, στο περιβάλλον καθώς και στην κοινή ασφάλεια, ενώ θα αποθαρρύνει την επιδίωξη επιζήμιων στενών συμφερόντων.
Αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα δεν είναι μόνο μια δραστική αλλαγή της κρατικής διοικητικής ικανότητας –δηλαδή ο μετασχηματισμός και η αλλαγή των πρακτικών και της διοίκησης διαφορετικών επιπέδων διακυβέρνησης προκειμένου να ενισχυθεί η ετοιμότητα για την αντιμετώπιση της κρίσης στη δημόσια υγεία– αλλά και μια δέσμευση για την αποτροπή τού να καταστούν οι φτωχότερες περιφέρειες δεξαμενές ιών. Επιπλέον, χρειαζόμαστε μια εννοιολογική επανεξέταση στη φιλοσοφία της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Το να επικεντρωθούμε αποκλειστικά στην ασφάλεια των συνόρων είναι στενόμυαλο. Το δάχτυλο που δείχνει σε μια παγκόσμια κρίση είναι κοντόφθαλμο. Οι μολυσματικές ασθένειες αποτελούν προκλήσεις πολύ πέρα από το πεδίο της ιατρικής επιστήμης και των συνόρων οποιασδήποτε χώρας. Δοκιμάζουν τις παγκόσμιες αντιλήψεις και νοοτροπίες μας. Αυτό είναι το οδυνηρό μάθημα που έχουμε μάθει από την COVID-19.
Ελπίζω ειλικρινά ότι η COVID-19 θα ξεπεραστεί σύντομα και ότι όλες οι χώρες, οι πόλεις και οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στην ομαλότητα. Ας προσπαθήσουμε να μην κερδίσουμε πάρα πολύ βάρος ή να κολλήσουμε σε υπερβολικά παρανοϊκή σκέψη.
* Ο δρ Wang Wen είναι καθηγητής και εκτελεστικός πρύτανης του Ινστιτούτου Οικονομικών Σπουδών του Τσονγκγιάνγκ στο Πανεπιστήμιο Renmin της Κίνας, γενικός γραμματέας της Πράσινης Επιτροπής Οικονομικών της Ενωσης Τραπεζών της Κίνας και ερευνητής του Κέντρου Χρηματοοικονομικής Ερευνας του γραφείου των συμβούλων του Κρατικού Συμβουλίου.