Πώς να κλείσει κανείς καλές θέσεις σε έναν ρωμαϊκό ιππόδρομο; Το κυνήγι λιονταριού ενδείκνυται αυτή την εποχή στην Ασσυριακή Αυτοκρατορία; Και πού να τρώγεται το καλύτερο ψάρι στο Τόκιο του 19ου αιώνα;
Μα, τέτοιες πληροφορίες θα χρησίμευαν σε έναν τουρίστα μόνον αν διέθετε χρονομηχανή. Από τις αρχές Μαΐου, πάντως, αναρτώνται διαδικτυακά στο blog του Βρετανικού Μουσείου (blog.britishmuseum.org) εικονογραφημένες με τα ανάλογα εκθέματα. Αναμφίβολα διαφημίζουν το ίδιο το ίδρυμα· ωστόσο, τούτοι οι ιδιαίτεροι ταξιδιωτικοί οδηγοί αρχαίων πόλεων επιτυγχάνουν με το πλήθος των πληροφοριών και το λεπτό χιούμορ τους κάτι περιζήτητο στις μέρες μας: ένα νοητό ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο. Η αρχή γίνεται με τη Νινευή του 7ου π.Χ. αιώνα. Ως πρωτεύουσα της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας, τα «τελευταία» χρόνια έχει υποστεί πολλές επεμβάσεις, σημειώνει ο Γκάρεθ Μπρέρετον, επιμελητής των συλλογών του μουσείου από την αρχαία Μεσοποταμία. Εστω κι έτσι, τα αξιοθέατα, οι τοπικές σπεσιαλιτέ ή οι διασκεδάσεις είναι όλα εδώ. Για να τα απολαύσει κανείς, καλύτερα να ταξιδέψει την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Η πόλη προσεγγίζεται μέσω του ποταμού Τίγρη ή από το βασιλικό οδικό δίκτυο, που διαθέτει αρκετά καταλύματα. Τα τείχη και οι πύλες της Νινευής, τα ζιγκουράτ και οι κήποι της κόβουν την ανάσα. Το ίδιο και το περπάτημα: για να φτάσεις από τη μια της άκρη ώς την άλλη, χρειάζεσαι τρεις ημέρες.
Η Ρώμη του 1ου αιώνα μ.Χ. είναι ένας ακόμη μαγευτικός προορισμός. Σύμφωνα με τη Φραντζέσκα Μπολόνια, υπεύθυνη του τμήματος ελληνικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων, ο επισκέπτης μπορεί να αναζητήσει την αδρεναλίνη στις αρματοδρομίες ή τη χαλάρωση στα λουτρά της. Το ταξίδι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο: όλοι οι δρόμοι πράγματι οδηγούν στη Ρώμη. Τα κτίρια και τα μνημεία είναι, καθώς λέμε, «άχαστα», ενώ προσοχή απαιτείται στη διατροφή: τα εδέσματα των Ρωμαίων, ιδίως όσων ανήκουν στην ελίτ, δεν ταιριάζουν σε κάθε ουρανίσκο.
Ισως είναι ήδη προφανές: παρόλο το φλέγμα, οι τουριστικοί οδηγοί αρχαίων πόλεων που εμπνεύστηκε το Βρετανικό Μουσείο συνιστούν μια καλή εισαγωγή στην ιστορία τους. Η τελευταία ανάρτηση, της 22ης Μαΐου, περιγράφει με τα λόγια του επιμελητή Αλφρεντ Χαφτ το Τόκιο του 19ου αιώνα, όταν η πόλη λεγόταν Εντο και ήταν γεμάτη σαμουράι, αγρότες, τεχνίτες ή εμπόρους. Αραγε, θα έρθει και η σειρά της αρχαίας Αθήνας; Αν ναι, η περιγραφή της Ακρόπολης ίσως διαβαστεί από αρκετούς εγχώριους αναγνώστες με κάτι παραπάνω από απλό, ιστορικό ενδιαφέρον.