Στην πρώτη του ομιλία ορκωμοσίας ως πρόεδρος (που ελπίζω να είναι και η τελευταία του), ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε λόγο για «αμερικανική σφαγή». Η πρόβλεψή του εκπληρώθηκε αυτή την εβδομάδα. Αυτό που δεν γνωρίζαμε το 2017, είναι ότι δεν βρέθηκε στη θέση αυτή για να προλάβει τη σφαγή, αλλά για να τη διαιωνίσει και ότι η προκλητική γλώσσα δεν ήταν ένα εργαλείο της προεκλογικής εκστρατείας του, αλλά μόνιμο γνώρισμα της διακυβέρνησής του. Οταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα μελετά την εποχή Τραμπ, ενδέχεται να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το πλέον χαρακτηριστικό της στιγμιότυπο ήταν η εικόνα ενός ρατσιστή αστυνομικού να πιέζει με το γόνατό του τον λαιμό ενός Αφροαμερικανού άνδρα για σχεδόν εννέα λεπτά σε κοινή θέα. Ο αστυνομικός αυτός αντιπροσωπεύει την ουσία του «τραμπισμού»: εμείς εναντίον των άλλων. Αυτή η δηλητηριώδης στάση ζωής βρίσκεται στο επίκεντρο της αστυνομικής βίας, μολύνοντας τη φιλοσοφία του 45ου προέδρου των ΗΠΑ. Ο «τοξικός» αστυνομικός και ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θεωρούν εαυτούς υπηρέτες του κοινωνικού συνόλου. Υπηρετούν μόνο τους «δικούς τους». Ολοι οι άλλοι είναι «ο εχθρός».
Από τις πρώτες ημέρες της προεδρίας του, ο Τραμπ διεμήνυσε στους αστυνομικούς ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μιλώντας στο Λονγκ Αϊλαντ πριν από τρία χρόνια, ο Τραμπ ειρωνεύθηκε τους αστυνομικούς, οι οποίοι κρατούν το κεφάλι υπόπτων που φέρουν χειροπέδες, έτσι ώστε να μη χτυπήσουν μπαίνοντας σε περιπολικά. «Μπορείτε να πάρετε το χέρι σας από εκεί. Συνεννοηθήκαμε;» είχε πει ο Τραμπ, προκαλώντας επευφημίες από τους αστυνομικούς στο ακροατήριο. Ενα από τα πλέον αποκαλυπτικά μηνύματα του Τραμπ στο Twitter μετά το ξέσπασμα των ταραχών, περιείχε προειδοποίηση για τις κατασταλτικές ικανότητες της μυστικής υπηρεσίας, αρμόδιας για τη φύλαξη του προέδρου και του Λευκού Οίκου. «Διαθέτουν τα πιο αιμοσταγή σκυλιά και τα πιο επικίνδυνα όπλα», έγραψε ο πρόεδρος, παραπέμποντας στις ζοφερές σελίδες της αμερικανικής αστυνομίας στον Νότο τη δεκαετία του 1960.
Ο Τραμπ ακολουθεί δοκιμασμένη συνταγή. Οικοδόμησε άλλωστε την πολιτική του σταδιοδρομία προωθώντας αστήρικτες συκοφαντίες για τον τόπο γέννησης του προέδρου Ομπάμα και συνδαυλίζοντας τα πλέον ποταπά αντανακλαστικά της αμερικανικής κοινωνίας. Η παρούσα συγκυρία, όμως, εγκυμονεί κινδύνους για τον Τραμπ. Ενώ δεν μπορούμε να δούμε τους Αφροαμερικανούς, οι οποίοι πεθαίνουν σε δυσανάλογα μεγάλα ποσοστά στα νοσοκομεία, μπορούμε να δούμε τον Τζορτζ Φλόιντ να πεθαίνει από ασφυξία στη μέση του δρόμου. Ο θάνατός του στα χέρια της αστυνομίας αποτελεί ισχυρό σύμβολο των ανισοτήτων και της φυλετικής αδικίας στην εποχή μας. Αφροαμερικανοί –και πολλοί λευκοί– ξεχύθηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν, εν μέσω πανδημίας. Ενα μήνα από σήμερα, πολλοί από αυτούς θα βρεθούν σε νοσοκομεία, με τους Αφροαμερικανούς να πληρώνουν πάλι το μεγαλύτερο τίμημα.
Για μία ακόμη φορά, όπως και στην κρίση του κορωνοϊού, το κενό εξουσίας είναι εμφανές. Κάθε πολιτεία καλείται να αντιμετωπίσει μόνη τις ταραχές, με τον Τραμπ να ρίχνει λάδι στη φωτιά. Οι συντηρητικοί θα ενισχύσουν τώρα τις εκκλήσεις τους για νόμο και τάξη. Την ίδια στιγμή, πάντως, πολλοί Ρεπουμπλικανοί αρνούνται τον φονικό νιχιλισμό του Τραμπ, καλώντας τους συμπολίτες τους να οικοδομήσουν μια πιο δίκαιη και ενωμένη χώρα. Η ηθική στάση αυτή ευθύνεται για τις εικόνες ανώτατων αξιωματικών και απλών αστυνομικών να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, στο πλευρό διαμαρτυρόμενων πολιτών.