Σε μια εποχή που οι παλιές μεγάλες ιδέες, όπως αυτή του Καρλ Μαρξ, έχουν καταρρεύσει, σε μια στιγμή που η φιλελεύθερη Δημοκρατία είχε θριαμβεύσει και κανένα πολιτικοϊδεολογικό σύστημα με διεθνή εμβέλεια δεν την αντιπολιτευόταν, ήλθε η παράφρων μεταβλητή, αυτή του αυτοκαταστροφικού φανατισμού, να διαμορφώσει νέες απειλές για τον κόσμο. Από τα αποκαΐδια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου ξεπήδησε μια μακρά αναζήτηση για την καινούργια μεγάλη ιδέα. Ενας ευρύς κύκλος διανοουμένων ανά την υφήλιο διαβουλεύεται, προσπαθεί να εξηγήσει τον κόσμο και να αναδείξει μια νέα προβληματική, ικανή να διαμορφώσει μια νέα συνθήκη ευημερίας και απόκρουσης των απειλών. Σε μια από τις τελευταίες εκδόσεις των Financial Times, σε ένα ολοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Αναζητώντας την επόμενη μεγάλη ιδέα», επιχειρείται ακριβώς η προσέγγιση του νέου διαλόγου. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι στις αρχές Δεκεμβρίου μερικοί νομπελίστες συναντήθηκαν στη Στοκχόλμη για την εκατοστή επέτειο του θεσμού και με παρότρυνση του Καναδού χημικού Τζον Πολάνι, δημοσίευσαν μία μάλλον απαισιόδοξη ανακοίνωση. «H φτώχεια και το αίσθημα αδικίας, έγραψαν, έχουν προκαλέσει έχθρες και αν επιτρέψουμε τη διασπορά της τεράστιας ισχύος των σύγχρονων όπλων σ’ αυτό το εύφλεκτο πεδίο, θα προκαλέσουμε μια εκτεταμένη πυρκαγιά, που θα σαρώσει πλούσιους και φτωχούς». Οταν 110 νομπελίστες, σημειώνει η εφημερίδα, διατυπώνουν τέτοιες ζοφερές προβλέψεις, πρέπει να ανησυχούμε για τις νέες διεθνοποιημένες απειλές, για να μεταφέρει ακολούθως το ενδιαφέρον στις αναζητούμενες διεξόδους, υπογραμμίζοντας ότι στις παρούσες συνθήκες ο φιλελευθερισμός κυριαρχεί μεν, αλλά ασταθώς, καθώς απειλείται από δυνάμεις χωρίς καμία θεώρηση για τον κόσμο και έρχεται αντιμέτωπος με κοινωνίες που διεκδικούν μερίδιο στον πλούτο και τις ελευθερίες της Δύσης.
Ο κόσμος μοιάζει με μεγάλη λιμουζίνα που διασχίζει ένα αστικό γκέτο. Μέσα στη λιμουζίνα είναι ο μεταβιομηχανικός κόσμος της Δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής, της Ιαπωνίας, της Αυστραλίας και της Ζώνης του Ειρηνικού και εκτός αυτής οι υπόλοιποι. Αυτό που χρειαζόμαστε επομένως, καταλήγει, είναι μια νέα μεγάλη ιδέα που θα φέρει περισσότερους εντός της λιμουζίνας. Και αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για τον σύγχρονο κόσμο, μια ισχυρή πρόκληση αναδιανομής για τη φιλελεύθερη Δημοκρατία και τον καπιταλισμό.