Ενώ ο Αραφάτ βρισκόταν εγκλωβισμένος στο γραφείο του στη Ραμάλα, την Παρασκευή, ο Μπους απολάμβανε μία από τις πιο αγαπημένες του ενασχολήσεις: περιποιόταν το ράντσο του στο Τέξας.
Οταν επιτέλους εμφανίστηκε ο Αμερικανός πρόεδρος για να επικοινωνήσει με τους ηγέτες του κόσμου και να προβεί σε δημόσιες δηλώσεις, την επόμενη ημέρα, το μήνυμά του δεν πρόσφερε τίποτα περισσότερο στον πολιορκημένο Παλαιστίνιο ηγέτη απ’ ό,τι αν συνέχιζε να ασχολείται με τη φροντίδα της περιουσίας του.
«Βρισκόμαστε σ’ αυτό το σημείο, επειδή δεν έχουν γίνει ακόμη αρκετά για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», είπε στους δημοσιογράφους. «Ολοι οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να αντισταθούν στην τρομοκρατία, να κάνουν ό,τι είναι στο χέρι τους για να αποκόψουν τη χρηματοδότηση των τρομοκρατικών οργανώσεων… Κι αυτό αφορά κυρίως τον Αραφάτ. Πιστεύω ότι μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα για να αποτρέψει επιθέσεις, όπως αυτή που μόλις συνέβη στο Τελ Αβίβ». H παρέμβαση του προέδρου έγινε στο τέλος μιας εβδομάδας, που κατέδειξε την απρόθυμη και συχνά αντιφατική πολιτική της κυβέρνησης του έναντι της αιματηρής ισραηλινοπαλαιστινιακής διένεξης. Ωρες μόνον πριν ο κ. Μπους επικοινωνήσει με τους ξένους ηγέτες, η κυβέρνησή του συγκατένευσε σε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του OHE, που ζητεί από το Ισραήλ να αποχωρήσει από τη Ραμάλα.
Αυτή η ψήφος βρισκόταν από μόνη της σε αντίφαση με την ανάλυση του Πάουελ, ο οποίος απέδωσε ευθέως την ευθύνη για την κλιμάκωση της βίας στο περιβάλλον του Αραφάτ. Ούτε ο κ. Πάουελ ούτε ο κ. Μπους ήταν έτοιμοι να ζητήσουν από τους Ισραηλινούς να αποχωρήσουν, επιλέγοντας αντ’ αυτού να επικροτήσουν το δικαίωμα του Ισραήλ στην άμυνα εναντίον της τρομοκρατίας.
Η πραγματικότητα στον Λευκό Οίκο είναι ότι η ισραηλινοπαλαιστινιακή διένεξη έχει υπαχθεί στον ευρύτερο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, που παραμένει προτεραιότητα υψίστης σημασίας για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπους.
Για τους Αμερικανούς αξιωματούχους, η κρίσιμη καμπή έγινε τον Ιανουάριο, όταν οι ισραηλινές Αρχές ανέκοψαν την πορεία πλοίου που μετέφερε φορτίο με όπλα από το Ιράν προς την Παλαιστινιακή Αρχή. Τον Φεβρουάριο, ο κ. Πάουελ κατέθεσε ότι οι αμερικανικές Αρχές αντιμετωπίζουν «πολύ σοβαρά» τις πληροφορίες ότι το Ιράν εξαπέλυε αντιισραηλινές τρομοκρατικές επιθέσεις από την Ιορδανία και τον Λίβανο.
Ωστόσο, η διαδικασία συγχώνευσης της παλαιστινιακής βίας με την αντιαμερικανική τρομοκρατία βρισκόταν ήδη υπό διαμόρφωσιν. Τον Δεκέμβριο, ο πρόεδρος Μπους χαρακτήρισε την παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς ως έναν «από τους εχθρούς μας» και προχώρησε στο πάγωμα των περιουσιακών της στοιχείων στις ΗΠΑ.
Αυτή η σκληροπυρηνική προσέγγιση τονίστηκε τον περασμένο μήνα, όταν ο κ. Πάουελ πρόσθεσε τις Ταξιαρχίες των Μαρτύρων του Αλ Ακσά στον κατάλογό του με τις ξένες τρομοκρατικές οργανώσεις. H μεγάλη πρόκληση για την αμερικανική κυβέρνηση είναι να διεξάγει τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας σε μια στιγμή, κατά την οποία οι Ευρωπαίοι και Αραβες σύμμαχοί της απορρίπτουν την πολιτική της έναντι της ισραηλινοπαλαιστινιακής διένεξης.
Οργή και σύγχυση
Τα αντιφατικά αμερικανικά μηνύματα έχουν προκαλέσει σύγχυση στους Αραβες ηγέτες κι έχουν εξοργίσει την αραβική κοινή γνώμη. Ενώ ο Μπους επιμένει ότι «πρέπει να σταματήσει η τρομοκρατία», το μήνυμα από την αραβική σύνοδο κορυφής, στη Βηρυτό, ήταν ότι για να είναι βιώσιμη η ειρήνη πρέπει να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή. Στην Ευρώπη, επίσης, η αμερικανική πολιτική έναντι της Παλαιστινιακής Αρχής προκαλεί εντάσεις στον διεθνή συνασπισμό κατά της τρομοκρατίας.