O Βρετανός ανατόμος Ρίτσαρντ Ούεν είναι αυτός που επινόησε τον όρο δεινόσαυρος τη δεκαετία του 1840, προσπαθώντας να συμπεριλάβει σε ενιαία κατηγορία πολλά είδη πελώριων ερπετών, τα οστά των οποίων είχαν ανακαλυφθεί στη Βρετανία. Τόσο εντυπωσιάστηκε το κοινό της εποχής, ώστε ο Κάρολος Ντίκενς τοποθέτησε ένα τέτοιο ον, τον Megalosaurus, στο μυθιστόρημά του Bleak House. Στο έργο του βάζει τη «σαύρα ελέφαντα», μήκους δέκα μέτρων, να κοιμάται κάτω από το βρετανικό φθινοπωρινό ψιλόβροχο. Τον επόμενο χρόνο, στην έκθεση στο Κρίσταλ Πάλας, καταγράφεται η πρώτη προσπάθεια να μην παρουσιαστούν οι δεινόσαυροι ως σωροί από οστά αλλά σαν κανονικά ζώα. Το ενδιαφέρον των επισκεπτών της έκθεσης μονοπώλησαν τα προπλάσματα δεινοσαύρων σε φυσικό μέγεθος. Στην κοιλιά ενός από αυτά οργανώθηκε ολόκληρο πάρτι. Εκείνες οι πρώτες προσπάθειες ανάπλασης της εικόνας των γιγαντιαίων ζώων δεν θυμίζουν σε τίποτα τους δεινόσαυρους όπως τους γνωρίζουμε σήμερα, αφού ήταν απλώς σαύρες με μακριά πόδια.
Στις ΗΠΑ, η μανία για τους δεινόσαυρους ξεκίνησε μετά την ανακάλυψη οστών στη Μοντάνα, το Κολοράντο και το Γουαϊόμινγκ την περίοδο μεταξύ 1877 και αρχών του 1900. Πρόκειται γιά τη χρυσή εποχή «κυνηγιού δεινοσαύρων» στις ΗΠΑ, που πυροδοτήθηκε κυρίως από την αντιπαλότητα, τον «πόλεμο των οστών» όπως είναι γνωστός, μεταξύ του Εντουαρντ Ντρίκερ Κοπ, της Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών της Φιλαδέλφειας, και του Οθνιελ Τσαρλς Μαρς, του Μουσείου Πίμποντι του Γέιλ. Εξελίχθηκε σε τρομερό αγώνα δρόμου για να γεμίσουν τα μουσεία με οστά δεινοσαύρων και να φουσκώσει ο εγωισμός των δυο επιστημόνων. Στο Κόμο Μπλαφ του Γουαϊόμινγκ, η ομάδα του Μαρς ανεκάλυψε τα οστά ενός εξαδέλφου του T.rex, του Αλλόσαυρου (Allosaurus) και του Βροντόσαυρου, που διέθετε μακρύ αυχένα και περπατούσε στα τέσσερα και τελικώς αποδείχθηκε ότι ήταν ο ήδη γνωστός Apatosaurus), και του Στεγόσαυρου (Stegosaurus). Σε άλλες τοποθεσίες βρέθηκαν αχνάρια του θωρακισμένου Αγκυλόσαυρου (Ankylosaurus), του Τρικέρωπα (Triceratops) με τα τρία κέρατα και, βέβαια, του Τ.rex.
Εφόσον οι κυνηγοί δεινοσαύρων εξακολουθήσουν τις έρευνές τους είναι βέβαιο ότι θα έλθουν στο φως πολλά εξωτικά και παράξενα είδη που αγνοούμε σήμερα. Σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, τα 160 εκατομμύρια χρόνια που κυριάρχησαν στον πλανήτη οι δεινόσαυροι εξελίχθηκαν σε 10-40 χιλιάδες διαφορετικά είδη, καθένα από τα οποία επιβίωνε μερικά εκατομμύρια χρόνια. Μέχρι στιγμής είναι γνωστά μόλις 400 είδη δεινοσαύρων, ενώ έχουμε μερική γνώση για άλλα 400, εξηγεί ο Ντέιβιντ Ντέξτερ, του Κέντρου Δεινοσαύρων του Γουαϊόμινγκ.