Το κόστος του Μαϊντανού
Οταν στις 11 Ιουλίου του περασμένου χρόνου οι Μαροκινοί στρατιώτες αποβιβάζονταν και καταλάμβαναν κοντά στο Στενό του Γιβραλτάρ τη βραχονησίδα «Λεϊλά», όπως την αποκαλούν, θεωρώντας την τμήμα του δικού τους εθνικού εδάφους, γνώριζαν πολύ καλά ότι οι Ισπανοί θα προέβαιναν στην άμεση ανακατάληψή της, αφού την θεωρούν αναπόσπαστο τμήμα του ισπανικού εθνικού εδάφους, αποκαλώντας την «Περεχίλ», Μαϊντανό στα ισπανικά. Τότε, σε πλήρη σχεδόν ομοφωνία οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στήριξαν την ισπανική ενέργεια, προβάλλοντας βέβαια ως προπέτασμα καπνού την ανάγκη διαλόγου και τα συναφή. Για την ιστορία προσθέτουμε ότι η στρατιωτική ενέργεια και από τις δύο πλευρές, που κράτησε συνολικά δύο εβδομάδες, έληξε χωρίς να χυθεί ούτε σταγόνα αίματος. Ωστόσο άγνωστο για ποιο λόγο, υποθέτουμε στο πλαίσιο κάποιας ερώτησης στο Κοινοβούλιο, το ισπανικό υπουργείο Αμυνας έδωσε στη δημοσιότητα το κόστος της επιχείρησης επιστροφής του Μαϊντανού στα πάτρια εδάφη: Ακριβώς 947.786 ευρώ. Κάτι μας ξενίζει σε όλα αυτά, όχι βέβαια το ποσό, όσο ο προσδιορισμός με απόλυτη ακρίβεια του κόστους της επιχείρησης. Δηλαδή, αν η επιχείρηση κόστιζε κάποια πολλά εκατομμύρια, οι Ισπανοί θα άφηναν τη βραχονησίδα στους Μαροκινούς; Απλώς, διερωτώμαστε…
Δημογραφικές ανατροπές
Η στατιστική υπηρεσία των ΗΠΑ έδωσε στη δημοσιότητα τα τελευταία στοιχεία από τη δημογραφική επανάσταση που άρχισε εδώ και λίγα χρόνια στη χώρα, στοιχεία που ανατρέπουν την εικόνα που είχαμε για τη σύνθεση του αμερικανικού πληθυσμού. Οι μαύροι αφροαμερικανοί, κυρίαρχη μειονότητα μέχρι πρόσφατα, πέρασαν στη δεύτερη θέση, παραχωρώντας την πρώτη στους ισπανόφωνους. Οι τελευταίοι ανέρχονται πια σε 37 εκατομμύρια, δηλαδή αποτελούν το 13% των 284,8 εκατομμυρίων Αμερικανών πολιτών, έναντι 36,2 εκατομμυρίων των αφροαμερικανών (12,7%). Μέσα σε ένα μόνο χρόνο οι ισπανόφωνοι αυξήθηκαν κατά 4,7% και οι αφροαμερικανοί κατά 1,5%. H επόμενη μειονοτική ομάδα είναι οι Ασιάτες, με ποσοστό 3,9% (11 εκατομμύρια), ενώ οι λευκοί -χωρίς τους ισπανόφωνους- αντιπροσωπεύουν το 68,9% του συνόλου, με ετήσια αύξηση μόλις 0,3%. Οι επιπτώσεις σε πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο στις ΗΠΑ θα είναι τεράστιες, επισημαίνουν οι ειδικοί. Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, αρκεί να υπενθυμίσουμε τα στοιχεία έρευνας του Παντείου Πανεπιστημίου, σύμφωνα με τα οποία το 2015 σε σύνολο πληθυσμού 14 εκατομμυρίων οι ξένοι μετανάστες θα είναι τρία εκατομμύρια, το 21,4% του πληθυσμού. H επισήμανση, αν αληθεύουν τα στοιχεία, δεν έχει ξενοφοβική διάθεση, αλλά πάντως είναι ένα θέμα.
Βάρος και υγεία
Δεν είναι εύκολο να υπερασπισθείς τα πάσης φύσεως καταστήματα προσφοράς γρήγορου φαγητού, τα κοινώς λεγόμενα «φαστφουντάδικα», αλλά η απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου που δικαιώνει γνωστή αλυσίδα σε προσφυγή γονέων πελατών της που ζητούσαν αποζημίωση για τα προβλήματα υγείας και πάχους που απόκτησαν τα παιδιά τους, το επιβάλλει. Και αυτό γιατί φταίνε, πρωτίστως, οι ίδιοι οι γονείς οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν τα παιδιά τους από τέτοιες συνήθειες. Και, φυσικά, οι ίδιοι οι καταναλωτές, όταν από όλα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας επισημαίνονται οι κίνδυνοι εμμονής στον συγκεκριμένο τρόπο διατροφής. Για την ιστορία: Στις ΗΠΑ καταναλώνονται ετησίως 110 δισεκατομμύρια δολάρια για χάμπουργκερς και πατάτες, ένας στους τέσσερις Αμερικανούς τρώει σε φαστφουντάδικα, ενώ 120 εκατομμύρια συμπολίτες τους είναι παχείς ή παχύσαρκοι και οι υπέρβαροι στις ΗΠΑ από το 14% του πληθυσμού πέρασαν στο 30%, στα τελευταία 20 χρόνια. Αλλά όλα αυτά στις ΗΠΑ είναι «μπίζνες», αφού πίσω από τον κύκλο της διατροφής ακολουθεί εκείνος των ινστιτούτων διαίτης και καλλίγραμμης σιλουέτας και πάει λέγοντας.