ΠΑΡΙΣΙ. Πριν από ένα χρόνο, όταν συζητούσα για την προοπτική του πολέμου στο Ιράκ με τον συριακής καταγωγής φίλο μου Ράτζα Σινταβί, ήταν ανοικτό στο γραφείο το βιβλίο της Μπάρμπαρα Τούτζμαν, «Πορεία προς την τρέλα», που ασχολείται με τα μεγαλύτερα λάθη της ιστορίας. O Σινταβί με προειδοποιούσε ότι η Αμερική ήταν έτοιμη να διαπράξει σφάλμα ιστορικών διαστάσεων. Κατά τον φίλο μου, που έγινε πλούσιος ασχολούμενος με τα πετρελαιοειδή και τώρα διευθύνει την επιθεώρηση «Petroleum Intelligence Weekly», οι προετοιμασίες για τον πόλεμο στο Ιράκ έμοιαζαν με την πορεία της Βρετανίας προς το τέλμα του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου και με την αυτοκαταστροφική εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Οχι, του έλεγα τότε. Οχι. Αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Στον αραβικό κόσμο αρχίζει περιόδος αναταραχής και αλλαγών και οι θετικές εξελίξεις είναι αδύνατες χωρίς την απομάκρυνση του Σαντάμ Χουσεΐν. Εξακολουθώ να το πιστεύω αυτό, αλλά τα λόγια του φίλου μου με στοιχειώνουν.
Προ ημερών, όταν τον επισκέφθηκα ξανά, οι τίτλοι των εφημερίδων ανακοίνωναν επιθέσεις και θανάτους Βρετανών και Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ. «Λυπάμαι την Αμερική.» είπε «Κολλήσατε. Τώρα είστε κι εσείς μια χώρα της Μέσης Ανατολής. H Αμερική δεν θα αλλάξει ποτέ το Ιράκ, όμως το Ιράκ θα αλλάξει την Αμερική». O Σινταουί συνέστησε να αποκτήσουν οι Αμερικανοί την αίσθηση της ειρωνείας των πραγμάτων, τη συνείδηση ότι συνήθως τα πράγματα δεν είναι όπως θα θέλαμε. Οι Αμερικανοί όμως είναι πολύ αισιόδοξος λαός, δεν μπορούν να φανταστούν τα χειρότερα και ίσως αυτός είναι ένας λόγος που υπέστησαν τέτοιο σοκ την 11η Σεπτεμβρίου. «Τώρα, θα γνωρίσετε την κουλτούρα του θανάτου.» πρόσθεσε, τονίζοντας ότι η παραμονή των ΗΠΑ στο Ιράκ θα κάνει τη χώρα διαφορετική και σκληρότερη. H χειρότερη δυνατή εξέλιξη στο Ιράκ θα ήταν να τα παρατήσουν οι Αμερικανοί και να φύγουν, αφήνοντας πίσω τους έναν Λίβανο σε μέγεθος Καλιφόρνιας. Αυτό που πρέπει τώρα να γίνει είναι να πει ο πρόεδρος Μπους ειλικρινά στον κόσμο γιατί επέλεξε αυτό τον πόλεμο- και γιατί πρέπει να μείνουν οι ΗΠΑ στο Ιράκ. Ισως κάποτε βρεθούν ενδείξεις όπλων μαζικής καταστροφής, όμως αυτό ποτέ δεν ήταν πειστική βάση πολέμου. Οι δε υποτιθέμενες πληροφορίες για δεσμούς της Αλ Κάιντα με το Ιράκ έφθαναν στα όρια της καθαρής προπαγάνδας. Στην πραγματικότητα, η Αμερική πολέμησε για να ανατρέψει το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Είναι τραγικό να βλέπουμε πόσο απροετοίμαστοι είμαστε για να οικοδομήσουμε το νέο Ιράκ, όμως χρόνος υπάρχει ακόμη. Κατεβαίνοντας στην κόλαση του Ιράκ, η Αμερική θα χάσει λίγη από την αθωότητά της, αλλά οι Αμερικανοί θα εκτιμήσουν με ωριμότητα την ισχύ της χώρας τους, και τα όριά της. Στις εκκλησίες της Αγγλίας και της Γαλλίας υπάρχουν χαραγμένα ονόματα νέων που έπεσαν σε μακρινά μέρη πολεμώντας για το βασιλιά, και την αυτοκρατορία. Στην Αμερική, δυστυχώς, θα γραφτούν ακόμα πολλά τέτοια ονόματα.