Κατά βάθος ο Μάρτιν Σουλτς είναι φιλειρηνικός τύπος. Παρά τα πολλά χρόνια στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο Σουλτς δεν κατόρθωσε να αποβάλει την προφορά που προδίδει την καταγωγή του από τη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία. Εξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Σουλτς, αντιπροέδρος της σοσιαλιστικής ομάδας, είναι ελάχιστα γνωστός. Και δεν μπορούσε σε καμιά περίπτωση να φανταστεί ότι θα γινόταν πρωταγωνιστής της «Μπερλουσκονιάδας», όταν υπενθύμιζε προς τον πρωτάρη προεδρεύοντα της Ε.Ε. πως αν η προηγούμενη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Νικόλ Φοντέν, δεν καθυστερούσε τη διαδικασία άρσης της ασυλίας του, τώρα δεν θα καθόταν στο τιμόνι της Ε.Ε. – και απέναντί του. Ηταν το 1999, όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι για να αποφύγει την τσιμπίδα του νόμου, αναζήτησε το υπήνεμο λιμάνι της ασυλίας ως ευρωβουλευτής μαζί με τον πιο στενό του συνεργάτη, μπουμπούκι του υποκόσμου, τον Μαρσέλο Ντελ’ Ούτρι.
Το αίτημα για άρση της ασυλίας του Μπερλουσκόνι ήρθε από την ισπανική δικαιοσύνη για την υπόθεση Telecinquo. Μέσα του ’90, ο Ιταλός πρωθυπουργός αγόρασε με αμφιβόλου νομιμότητας διαδικασίες τον τηλεοπτικό σταθμό Telecinquo. Το αίτημα κατετέθη στην Επιτροπή Νομικών Θεμάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πρόεδρος της οποίας τότε ήταν ο Αννα Παλάθιο, νυν υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας. Τόσο η Παλάθιο όσο και η Φοντέν έκαναν το παν για να καθυστερήσουν την όλην διαδικασία. Ο Μάρτιν Σουλτς ήταν ο μόνος που πίεζε σε κάθε ευκαιρία να προχωρήσει η υπόθεση. Η υπόθεση όμως δεν προχώρησε και ο Μπερλουσκόνι κίνησε για άλλο «σίγουρο λιμάνι» νικώντας στις εθνικές εκλογές του 2001.
«Ασχολούμαι εδώ και καιρό με την υπόθεση Μπερλουσκόνι και Ντελ’ Ούτρι», είπε στην «Κ» ο Μάρτιν Σουλτς λίγο μετά το φραστικό συμβάν. «Ποτέ δεν έκρυψα ότι, όταν ο Μπερλουσκόνι ήταν ευρωβουλευτής (Σ.Σ. 1999-2001), τον θεωρούσα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Παρακολουθώ τις σχέσεις του με την πολιτική, που αγγίζουν τα όρια της εγκληματικότητας. Είμαστε σε διαδικασία δημιουργίας ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, ευρωπαϊκής εισαγγελίας, αλληλοαναγνώρισης εγγράφων σε ποινικές υποθέσεις. Και στους τρεις τομείς η Ιταλία μάς εμποδίζει. Του είπα ακόμη ότι αν η Φοντέν δεν τον προστάτευε, θα βρίσκονταν αλλού».
Συμφέροντα
Ο Γερμανός ευρωβουλευτής αφρίζει στο άκουσμα του ονόματος Μαρσέλο Ντελ’ Ούτρι. Ο Ντελ’ Ούτρι, για πολλά χρόνια επικεφαλής της, συμφερόντων Μπερλουσκόνι, διαφημιστικής εταιρείας Publitalia, έχει κατηγορηθεί από τον αρχιμαφιόζο Antonino Giuffre, ως ο σύνδεσμος μεταξύ του Ιταλού πρωθυπουργoύ και της Cosa Nostra. Λιγότερο τυχερός από το αφεντικό του, ο Ντελ’ Ούτρι δεν έχει ξεμπλέξει ακόμη με τη δικαιοσύνη. Στις σοβαρότατες κατηγορίες εναντίον του και του Μπερλουσκόνι για ξέπλυμα μαφιόζικου χρήματος καμώνεται τον αδαή.
«Οταν ένας αρχηγός κράτους δεν είναι σε θέση να ανεχθεί κριτική και χάνει τον έλεγχο, τι θα γίνει αν κάποιος πράγματι τον προκαλέσει;», αναρωτιέται ο Γερμανός ευρωβουλευτής. «Ο άνθρωπος κάνει μόνο για κονφερανσιέ και όχι για πρωθυπουργός. Η ψυχολογία μας δείχνει ότι τα ανθρώπινα όντα μπορούν να προσποιηθούν μόνο έως ένα σημείο. Κάποτε βγαίνει προς τα έξω ο πραγματικός τους εαυτός. Και σήμερα ήταν μια τέτοια μέρα για τον Μπερλουσκόνι…».
Ισως όμως αυτός ο εαυτός να αρέσει σε ορισμένους ευρωβουλευτές. Βέβαια στην ολομέλεια, όταν ο Μπερλουσκόνι κάλεσε τον Σουλτς να υποδυθεί τον ρόλο του «Κάπο» σε ναζιστικό στρατόπεδο, όλοι ανατρίχιασαν. Στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου όμως ακούστηκαν και σχόλια τύπου: «Είχαμε αποκοιμηθεί έξι μήνες με τον Σημίτη, επιτέλους ακούμε κάτι άλλο…». Μπερλουσκονιάδα γαρ…