O Μπράιαν έχασε την αυτοσυγκράτησή του. Χαμήλωσε αργά το κεφάλι του αποφασισμένος να φτάσει τα χείλη της Ντέμπι, που περίμεναν το φιλί. Εκεί, ανάμεσα στο φωτοτυπικό και τον ψύκτη, ο επικεφαλής του λογιστηρίου ήθελε να εκφράσει τον έρωτά του προς τη γραμματέα. «Περίμενε!» του είπε εκείνη, «δεν μπορούμε!» «Γιατί; Επειδή είσαι παντρεμένη;» τη ρώτησε. «Οχι! Δεν έχουμε ενημερώσει την επιχείρηση. Πρέπει να τους το πούμε. Αλλιώς, μπορεί να πάθουμε τα ίδια με τον Ντέρεκ…».
Η ιστορία μοιάζει με φτηνή λογοτεχνία, όμως είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα. O έρως και ο νόμος βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης, στο πεδίο μάχης του γραφείου. Ολο και περισσότερες εταιρείες στη Βρετανία υποχρεώνουν τους υπαλλήλους τους να γνωστοποιούν τις ερωτικές σχέσεις ανάμεσά τους, ειδάλλως αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο απόλυσης.
Ο λόγος που, εκτός των άλλων, κυβερνητικές υπηρεσίες, μυστικές υπηρεσίες και το BBC ζητούν κάτι τέτοιο είναι ότι θέλουν να αποφύγουν τις μηνύσεις. Αυτό που φοβούνται είναι ότι κάποιοι υπάλληλοι μπορεί να σύρουν την εργοδοσία στα δικαστήρια αν θεωρούν ότι συνάδελφοί τους προήχθησαν αντ’ αυτών λόγω του δεσμού τους με ανωτέρους. Επίσης, σε περίπτωση που ένας δεσμός διαλυθεί, οι υπάλληλοι μπορεί να αποδώσουν την επαγγελματική τους στασιμότητα στην εκδικητικότητα των πρώην εραστών τους.
Στη Βρετανία, τουλάχιστον ένας στους δύο γνωρίζει τον σύντροφό του μέσω κάποιας επαγγελματικής επαφής, ενώ το 40% παραδέχεται ότι είχε τουλάχιστον μία ερωτική περιπέτεια με κάποιο/κάποια συνάδελφο. Ακόμη όμως κι αυτές οι εκτιμήσεις μπορεί να υποτιμούν την πραγματικότητα. Πρόσφατη έρευνα του Αυστραλού ακαδημαϊκού Τζεφ Κάρτερ δείχνει ότι τα τέσσερα πέμπτα των Αυστραλών έχουν συνάψει τουλάχιστον μία σχέση στη δουλειά.
Αυτό όμως που κάποτε θα αποτελούσε απλώς αφορμή για πικάντικα κουτσομπολιά, τώρα αντιμετωπίζεται όλο και πιο σοβαρά. Σε πρόσφατη έρευνα μεταξύ υπευθύνων προσωπικού σε βρετανικές εταιρείες, το 95% δήλωσε ότι οι ερωτικές περιπέτειες στο γραφείο πρέπει να απαγορευθούν ή τουλάχιστον να αποθαρρύνονται.
Οι εταιρείες δηλώνουν ότι θέλουν να γνωρίζουν τις προσωπικές σχέσεις μεταξύ των υπαλλήλλων τους ώστε, σε περίπτωση που προκύπτει ζήτημα διακριτικής μεταχείρισης ή σύγκρουσης συμφερόντων, να μετακινούν κάποιον απ’ τους δυο σε άλλη θέση ή τμήμα.
Ομως, κι αυτό δεν είναι αρκετό. Οι νομικοί πιστεύουν πως είναι ζήτημα χρόνου μέχρι να υιοθετηθεί στη Βρετανία η πρακτική των «ερωτικών συμβολαίων» που επικρατεί στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία οι νεοπροσληφθέντες/είσες υποχρεώνονται να υπογράφουν ότι δεν θα στραφούν δικαστικά εναντίον της επιχείρησης αν συνάψουν σχέση με συναδέλφους και στη συνέχεια έχουν παράπονα για διακρίσεις ή σεξουαλική παρενόχληση.
Ομως, οι εταιρείες που, σαν νέος Μεγάλος Αδελφός, θέλουν να γνωρίζουν τι συμβαίνει στην ερωτική ζωή των εργαζομένων τους για να προστατευθούν από τις μηνύσεις, αντιμετωπίζουν έναν άλλο νομικό κίνδυνο. «Στη νομοθεσία του 1998 περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατοχυρώνεται το δικαίωμα των ανθρώπων να σχετίζονται με όποιον επιθυμούν», λέει η Λόρα O’ Κόνορ, δικηγόρος ειδικευμένη στο εργατικό δίκαιο. «Αυτό δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί στο δικαστήριο», προσέθεσε. Ετσι όπως πάνε τα πράγματα, και αυτό είναι ζήτημα χρόνου.