Οι διοικητές της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ εκτέλεσαν πολύπλοκο σχέδιο για τη μείωση των επιχειρησιακών ικανοτήτων του ιρακινού στρατού πριν από την έναρξη του πολέμου. Τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη εφάρμοσαν με επιτυχία το σχέδιο με την κωδική ονομασία «Σάουθερν Φόκους», το οποίο προέβλεπε επιθέσεις στο δίκτυο καλωδίων από οπτικές ίνες που χρησιμοποιούσε το καθεστώς Χουσεΐν για την οργάνωση των ιρακινών ενόπλων δυνάμεων, καθώς και βομβαρδισμούς σε κέντρα διοίκησης, ραντάρ και άλλους σημαντικούς στρατιωτικούς στόχους. Οι επιχειρήσεις της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκαν από τα μέσα του 2002 μέχρι και τους πρώτους μήνες του 2003 και δικαιολογήθηκαν ως αντίδραση σε παραβιάσεις της ζώνης απαγόρευσης της εναέριας κυκλοφορίας στο νότιο Ιράκ από τους Ιρακινούς. Οπως παραδέχθηκε ο επικεφαλής της συμμαχικής αεροπορίας, υποπτέραρχος, Μάικλ Μοσλεΐ, οι επιθέσεις αυτές έβαλαν τα θεμέλια της στρατιωτικής εκστρατείας του Μαρτίου. Ενας από τους λόγους για τους οποίους οι σύμμαχοι δεν πραγματοποίησαν μαζικές αεροπορικές επιθέσεις πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων των χερσαίων δυνάμεων, ήταν ότι τους μήνες που προηγήθηκαν είχαν ήδη εξαπολύσει 606 βόμβες εναντίον 391 προεπιλεγμένων στόχων. «Δώσαμε στον στρατηγό Φρανκς», τόνισε ο κ. Μοσλεΐ, «μια πληθώρα επιλογών».
Το σχέδιο είδε το φως της δημοσιότητας πριν από λίγες ημέρες στο πλαίσιο έκθεσης – μελέτης του κ. Μοσλεΐ για τα διδάγματα του πολέμου στο Ιράκ. Την περασμένη Πέμπτη, ο τελευταίος παρουσίασε τα συμπεράσματα της έκθεσής του κατά τη διάρκεια ενημέρωσης αξιωματικών των αμερικανικών αλλά και των συμμαχικών ενόπλων δυνάμεων στην αεροπορική βάση Νέλις στη Νεβάδα των ΗΠΑ. Μεταξύ άλλων, ο κ. Μοσλεΐ αποκάλυψε ότι ουδέποτε υπήρξε καταφύγιο στην περιοχή Ντόρα Φαρμς της Βαγδάτης, όπου η CIA πίστευε ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν συναντούσε τους συνεργάτες του. Πρόκειται για την τοποθεσία που έπληξαν αεροσκάφη τύπου F-117 τις πρώτες ώρες του πολέμου σε μια προσπάθεια εξόντωσης του ιρακινού δικτάτορα. «Στην περιοχή, ωστόσο», υποστήριξε ο κ. Μοσλεΐ, «υπήρχαν ανώτατοι Ιρακινοί αξιωματούχοι». Σύμφωνα με τον ίδιο, οι διοικητές των σμηνών ήταν υποχρεωμένοι να λαμβάνουν άδεια από τον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, πριν από όποιο χτύπημα το οποίο μπορούσε να προκαλέσει το θάνατο περισσότερων από τριάντα Ιρακινών πολιτών. Περισσότερα από πενήντα τέτοια αεροπορικά χτυπήματα προτάθηκαν και όλα εγκρίθηκαν από τον κ. Ράμσφελντ. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του πολέμου 1.800 συμμαχικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν 20.000 περίπου επιθέσεις.
Από αυτές, 15.800 στράφηκαν εναντίον των χερσαίων δυνάμεων του Ιράκ, 1.400 εναντίον της ιρακινής αεροπορίας και 800 εναντίον τοποθεσιών για τις οποίες υπήρχαν πληροφορίες ότι εκεί είχαν κρυφτεί παράνομα οπλικά συστήματα. Οι διοικητές των συμμαχικών δυνάμεων υποστηρίζουν ότι στον πρόσφατο πόλεμο του Ιράκ, τα όπλα μεγάλης ακρίβειας χρησιμοποιήθηκαν σε μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε άλλη φορά. Ωστόσο, η στρατιωτική ηγεσία αντιμετώπισε σημαντικές δυσκολίες στην εκτίμηση των ζημιών που προκάλεσαν τα εν λόγω όπλα στις ιρακινές χερσαίες δυνάμεις. Επιπλέον, οι διοικητές των συμμαχικών χερσαίων δυνάμεων δήλωσαν ανικανοποίητοι από την αποτελεσματικότητα των αεροπορικών επιθέσεων εναντίον του ιρακινού στρατού.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο προκάτοχος του κ. Μοσλεΐ είχε προτείνει μαζική αεροπορική επίθεση εναντίον ιρακινών θέσεων ως απάντηση στις επιθέσεις με αντιαεροπορικά που εξαπέλυαν οι Ιρακινοί στα συμμαχικά αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων. H κυβέρνηση Μπους, η οποία είχε, μόλις, εκλεγεί απέρριψε την πρόταση. Το 2001, δεν έπραξε το ίδιο στην πρόταση του υποπτέραρχου Μοσλεΐ.