Το ξανθό αγόρι που έτρεξε να αγκαλιάσει το δήμαρχο του χωριού Αγουαβίβα στην Αραγόνα της Ισπανίας, λέγεται Βλαντ και σύμφωνα με τον δήμαρχο, έμαθε την ισπανική γλώσσα σε είκοσι ημέρες. O 8χρονος Βλαντ ίσως αντιπροσωπεύει το μέλλον της Αγουαβίβα. Αν και δεκαετίες αστυφιλίας στην Ισπανία ερήμωσαν τις επαρχίες, το χωριό Αγουαβίβα στηρίζεται σε μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική για να ενισχύσει τον πληθυσμό του. Την ίδια ώρα που οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες προσπαθούν να θωρακίσουν τα σύνορά τους από τους οικονομικούς μετανάστες, δεκάδες χωριά της ισπανικής επαρχίας προσκαλούν μετανάστες για να αναλάβουν θέσεις εργασίας στον αγροτικό και τον κατασκευαστικό τομέα. Σε μια προσπάθεια να οριοθετήσουν με ακρίβεια την αγορά εργασίας, ο δήμαρχος δρ Μπρίτσιο και άλλοι αιρετοί άρχοντες δημιούργησαν την Ισπανική Οργάνωση Κατά της Ερήμωσης της Υπαίθρου. Υστερα από τρία χρόνια λειτουργίας, η οργάνωση αριθμεί 130 κοινότητες μεταξύ των μελών της. Οι κοινότητες αυτές προσφέρουν πενταετείς συμβάσεις εργασίας σε ζευγάρια μεταναστών έως 40 ετών, που έχουν τουλάχιστον δύο παιδιά κάτω των 12 ετών, δεν διαθέτουν πανεπιστημιακούς τίτλους, αλλά έχουν λάβει άδεια εργασίας από το ισπανικό κράτος. Οι προσφερόμενες θέσεις εργασίας έχουν μισθούς μεταξύ 600 και 840 ευρώ μηνιαίως, επιδοτούμενα ενοίκια των 150 ευρώ, πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη και δωρεάν παιδεία για τα παιδιά των εργαζομένων. Το αρχικό σχέδιο του δημάρχου Μπρίτσιο ήταν η προσέλκυση Αργεντίνων μεταναστών, εξαιτίας της κοινής γλώσσας και κουλτούρας που μοιράζονται με τους Ισπανούς. Μόνο, όμως, πέντε από τις πρώτες εννέα οικογένειες μεταναστών παρέμειναν στο Αγουαβίβα. Σήμερα, έπειτα από νέες προσπάθειες του δημάρχου, οι μισοί από τους 100 νέους κατοίκους του χωριού είναι Ρουμάνοι, ορθόδοξοι χριστιανοί και πρόθυμοι να εργασθούν σκληρά, κάτι που δυσαρεστούσε εμφανώς τους Αργεντίνους προκατόχους τους. O δήμαρχος αναφέρει ότι το 1991, ο πληθυσμός του χωριού υποχώρησε στους 550, από 800 που θα έπρεπε να είναι, εξαιτίας της εσωτερικής μετανάστευσης κυρίως προς τη Βαρκελώνη και τη Μαδρίτη.
Η μεταναστευτική τάση που αναπτύχθηκε από την Αφρική προς την Ισπανία, καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, οδήγησε πάνω από ένα εκατομμύρια μετανάστες στη χώρα, οδηγώντας τον αριθμό των ξένων υπηκόων σε 1,5 εκατομμύρια, από 400.000 που ήταν το 1991. Οι περισσότεροι μετανάστες κατευθύνθηκαν, όμως, στις πεδιάδες του Νότου της χώρας και τις μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Αν και ο δήμαρχος Μπρίτσιο, χάρη στην επιμονή του και τις πρωτοπόρες μεθόδους του, πέτυχε να αναβιώσει την περιοχή του, παρά την απουσία μεγάλου αγροτικού κεφαλαίου, οι επικρίσεις συνεχίζονται. «Δεν μπορείς να λύσεις το πρόβλημα της υπάιθρου με τη μετανάστευση και μόνο. Χρειάζονται ευρείες πολιτικές πρωτοβουλίες ενίσχυσης των αγροτικών περιοχών», τονίζει πολιτικοποιημένη κάτοικος της περιοχής.