Θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε το πραγματικά «τυφλό ραντεβού». Το «δείπνο στο σκοτάδι» είναι η τελευταία μόδα στους κύκλους των ανύπαντρων και μοναχικών της Νέας Υόρκης και διαδραματίζεται πράγματι στο απόλυτο σκότος. Φανταστείτε λοιπόν ένα δείπνο τεσσάρων ατόμων, με σαμπάνια και ακριβό κρασί, που σερβίρεται και τρώγεται στα σκοτεινά. Μόνον οι σερβιτόροι, που είναι εφοδιασμένοι με γυαλιά νυχτερινής όρασης, μπορούν να δουν τα διαδραματιζόμενα.
Αυτοί που προωθούν το «πρόγραμμα» διαβεβαιώνουν ότι το δείπνο είναι πολύ φιλικό και πως οι συμμετέχοντες χάνουν τις όποιες αναστολές τους στο σκοτάδι. H επιτυχία της συνάντησης είναι επομένως εξασφαλισμένη. Αυτό υποστηρίζουν και όσοι έχουν μέχρι τώρα δοκιμάσει τα «σκοτεινά γεύματα». Αλλο τώρα αν υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να συναντήσουν άτομα που συμπεριφέρονται σαν έφηβοι σε καφετέρια, όπου έχουν πέσει οι ασφάλειες και όχι σαν ενήλικοι πολίτες ενός μεγάλου άστεως.
Οσοι δεν εντυπωσιάζονται, φεύγουν στο πρώτο τέταρτο -και πριν τελειώσει το γεύμα-, αλλά οι ενθουσιώδεις καυχώνται μετά για τις επιτυχίες τους. «Ηταν υπέροχα. Ψηλαφείς αγνώστους, όπως εκείνη την ξανθιά και -το καλύτερο- μπορείς να ρίξεις ψίχουλα στο φαΐ του άλλου, χωρίς να σε πάρει χαμπάρι». Τόσο διασκεδαστικά!
Τα «δείπνα στο σκοτάδι» οργανώνονται από την «Cosmo Party», μια εταιρεία που φροντίζει για διάφορα «χάπενινγκ» για τους μοναχικούς Νεοϋορκέζους -γραφείο συνοικεσίων δηλαδή-, αλλά και για τα ζευγάρια που νιώθουν ότι η ζωή τους κυλάει μονότονα. «Φροντίζει τους ανύπαντρους και μοναχικούς που θέλουν να γνωρίζουν νέους ανθρώπους και τα ζευγάρια που επιθυμούν κάτι διαφορετικό», υποστηρίζει ο Τζέρομ Σασκ, ένας από τους οργανωτές των «δείπνων». H εταιρεία έχει μέχρι τώρα στο ενεργητικό της περίπου έξι τυφλές συνεστιάσεις, κάθε μία από τις οποίες «ήταν τελείως διαφορετική με την προηγούμενη, αφού τα άτομα διαφέρουν».
Το πρώτο δείπνο, πάντως, ήταν πολύ καλά οργανωμένο και, αν και δεν έλειψαν τα ευτράπελα, ήταν σε γενικές γραμμές «ακίνδυνο». Ηταν ομαδικό, με τριάντα άτομα που κατέβαλαν περίπου 90 ευρώ το καθένα, τα οποία ενημερώθηκαν πλήρως για το τι επρόκειτο να συμβεί, τι να προσέξουν καθώς θα τρώνε στο σκοτάδι και πώς να καλούν τους σερβιτόρους όταν ήθελαν κάτι.
Παρά την καλή προετοιμασία τους όμως, όταν τα φώτα έσβησαν, οι «καλεσμένοι» άρχισαν να φωνασκούν ο ένας στον άλλο και να πετούν «μπαλίτσες» ψωμιού, ενώ κάθε λίγο και λιγάκι ακουγόταν ένα ποτήρι που έσπαζε ή η φωνή κάποιου που παραπονιόταν οργισμένος ότι ο «διπλανός» του τον περιέλουσε με κρασί ή νερό. Σε γενικές γραμμές, όμως, η ατμόσφαιρα ήταν εύθυμη.
Ορισμένοι από τους «πελάτες» είναι σοβαροί και κάποιοι από αυτούς προχωρούν σε προτάσεις γάμου. Κάποιοι άλλοι ενθουσιάστηκαν με την εμπειρία. «Αγγίζαμε ο ένας τον άλλο κάτω από το τραπέζι. Ενιωσα σαν να ήμουν ξανά στο νηπιαγωγείο», λέει η Σαμπρίνα, 33 ετών δικηγόρος, καθώς στέκεται ανάμεσα στα σπασμένα γυαλιά ύστερα από ένα «δείπνο στα σκοτεινά».
«Μου άρεσε που «αισθανόμουν» πράγματι το φαγητό. Εφαγα με τα χέρια», λέει η 33χρονη Κλερ, εισαγγελέας αυτή, αν και παραδέχθηκε ότι τέτοιου είδους συνεστιάσεις δεν είναι για τον καθένα: «Αν πρόκειται να παραπονιέσαι και να γκρινιάζεις για τα πάντα, τότε δεν πρέπει να το δοκιμάσεις». Είναι λοιπόν μια εμπειρία για τους υπομονετικούς και αυτούς που είναι εξαρχής αποφασισμένοι να διασκεδάσουν. Ακόμη κι αν το όλο σκηνικό είναι, εκτός από σκοτεινό, και βλακώδες.