Λιμοκτονούν τα παιδιά στην Αιθιοπία

Λιμοκτονούν τα παιδιά στην Αιθιοπία

3' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν ο πατέρας του το μετέφερε στο θεραπευτικό επισιτιστικό κέντρο στο Λέκου της Αιθιοπίας, ο 5χρονος Σαμουήλ Σεμπάλα έπασχε από σοβαρή ασιτία, πληρώντας όλους τους όρους, που έχουν θεσπισθεί για την καταμέτρηση όσων παιδιών έχουν προσβληθεί από τον λιμό. Τα άλλοτε μαύρα μαλλιά του είχαν ξανθύνει και έπεφταν. Το διάπλατο βλέμμα του ήταν απλανές, το βάρος του ένα μικρό ποσοστό του φυσιολογικού για την ηλικία και το ύψος του. Το πρόσωπο και τα πόδια του ήταν πρησμένα. Δεν έβγαλε άχνα, καθώς το ισχνό κορμί του υφίστατο τη δοκιμασία του ζυγίσματος. Απλώς έτρεμε φρικτά εκείνο το ψυχρό, υγρό πρωινό. «Εχω κι άλλα παιδιά, αλλά δεν είναι έτσι», εξήγησε ο πατέρας του, Σεμπάλα Γκουράτσα, τυλίγοντας ένα κομμάτι ύφασμα γύρω από τον γιο του στη διάρκεια της αναμονής έξω από το κέντρο της αμερικανικής ανθρωπιστικής οργάνωσης Save the children. Στην πραγματικότητα έχει άλλο ένα παιδί, που είναι σαν το Σαμουήλ. H κόρη του, Ζελαλέμ, έχει αρχίσει επίσης να εξαϋλώνεται. O Σαμουήλ έχει πολύ παρέα. Είναι ένα από τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά, που συρρέουν από απομακρυσμένα χωριά- «περιοχές πράσινης ασιτίας», εκεί δηλαδή που οι πλέον αδύναμοι κάτοικοι της χώρας, ειδικά τα παιδιά, λιμοκτονούν σε μαζική κλίμακα, επειδή οι βροχές δημιουργούν τόσο πυκνή βλάστηση ώστε καθίσταται αδύνατη η καλλιέργεια σοδειάς επί πολλούς μήνες.

Μία έκθεση, η οποία ολοκληρώθηκε πρόσφατα από ειδικούς στα Πανεπιστήμια Ταφς και Χάρβαρντ, αποκαλεί την κατάσταση μία από τις πιο εκτεταμένες και σοβαρές κρίσεις, που έχει πλήξει ποτέ τη χώρα. Είναι γνωστό πόσο δύσκολο είναι να καταμετρηθούν τα θύματα της ασιτίας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως δεκάδες χιλιάδες έχουν πεθάνει και πολλές ακόμη χιλιάδες έχουν υποστεί μόνιμη βλάβη από τον λιμό. Σύμφωνα με την κυβέρνηση της Αιθιοπίας, τώρα κινδυνεύουν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι σε σχέση με τον μεγάλο λιμό του 1984-85, που εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή σε 300.000 ανθρώπους. H πείνα έχει ελεγχθεί προς το παρόν σε ανατολικές περιοχές της Αιθιοπίας, όπου η ξηρασία και η επισιτιστική ανασφάλεια είναι χρόνιες και η απειλή εντοπίσθηκε εγκαίρως.

Μονον ο Θεός γνωρίζει

Αντίθετα στις πυκνοκατοικημένες περιοχές στα νότια της χώρας, οι τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα και η ασιτία σε μαζική κλίμακα αιφνιδίασαν την κεντρική κυβέρνηση και τις διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις. «H κατάσταση είναι ιδιαίτερα τρομακτική από την αρχή του έτους. Μόνο ο Θεός ξέρει τι συνέβη στον Νότο, μια περιοχή που η κυβέρνηση θεωρούσε πως μπορούσε να αυτοσυντηρηθεί. Ξηρασία; Διάβρωση του εδάφους; Ισως, ποιος ξέρει; H σκόνη εκεί είναι τόσο βαθιά που δεν μπορείς καν να κινηθείς με τζιπ», σχολίασε ο διευθυντής της φιλανθρωπικής ομοσπονδιακής Επιτροπής Ετοιμότητας και Πρόληψης στην Αντίς Αμπέμπα, Τεσφάγια Γκετάτσεφ. Πολλοί υπάλληλοι των υγιειονομικών αρχών διατείνονται πως γνώριζαν πολύ καλά τι συνέβαινε εκεί, ενημέρωσαν εγκαίρως τους προϊσταμένους τους, αλλά αγνοήθηκαν. Τον Μάιο ένας εξ αυτών κατέγραψε 500 περιπτώσεις παιδιών κάτω των πέντε ετών με σοβαρά συμπτώματα ασιτίας και τα παρέπεμψε σε μια κλινική στο Λέκου. Στη συνέχεια σταμάτησε να τα καταγράφει και απλώς έλεγε σε όλους να μεταβούν εκεί. Πολλοί, που δεν είχαν τα χρήματα να πληρώσουν τις υπηρεσίες, ενίοτε και από άγνοια, δεν πήγαν καν. Οσοι κατάφεραν να ολοκληρώσουν τη μεγάλη πορεία, το μόνο που κέρδισαν ήταν μια νέα παραπομπή, αυτήν τη φορά στο νοσοκομείο Γιργκαλέμ, δώδεκα μίλια πιο κάτω. «Πέρυσι τους είπαμε ότι 31.000 άνθρωποι έχουν ανάγκη την ανθρωπιστική βοήθεια και απάντησαν με τρόφιμα για 8.000. Φέτος εκείνοι που υποφέρουν είναι 46.000 και μας δίνουν τρόφιμα για 17.000», κατήγγειλε ο Σουνάρα Κάμε, επικεφαλής της περιοχής Σεμπεντίνο, όπου βρίσκεται το Λέκου

Ο πατέρας του Σαμουήλ έμαθε για το επισιτιστικό κέντρο στο Λέκου την πρώτη μέρα λειτουργίας του, επειδή δύο παιδιά συγχωριανών του ήταν από τους πρώτους ασθενείς, που νοσηλεύθηκαν. Εφερε τον Σαμουήλ τη δεύτερη μέρα, αλλά έφτασε πολύ αργά. Είχαν ήδη εισαχθεί 24 παιδιά και δεν υπήρχε χώρος. Εξαιρετικά αδύνατος και ο ίδιος πήρε αγκαλιά τον γιο του και το μετέφερε, μία ώρα δρόμο, πίσω στο χωριό του και την επόμενη μέρα τον ξαναπήγε στο Λέκου. Το δεύτερο απόγευμα της παραμονής του στο κέντρο ανακουφίσθηκε, βλέποντας το αγόρι να έχει σηκωθεί μόνο του για να πάει στην τουαλέτα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή