O μαέστρος ύψωσε την μπαγκέτα του και έδωσε το πρόσταγμα. Οι πρώτες νότες της ορχήστρας αιωρήθηκαν για λίγο στον αέρα και τα 1.500 άτομα, που είχαν γεμίσει το αμφιθέατρο, σηκώθηκαν με απόλυτο συντονισμό από τη θέση τους. Σε λίγο, σύσσωμοι οι παριστάμενοι τραγουδούσαν με μια φωνή: «Το πεπρωμένο μας είναι να οικοδομήσουμε ένα πολιτισμό που θα βασίζεται στην επικοινωνία». Θα μπορούσαν όλοι να ανήκουν σε κάποια περίεργη θρησκευτική αίρεση, όμως οι εργαζόμενοι του ιαπωνικού κολοσσού NippoElectronic Corporatio(NEC) δεν έκαναν τίποτ’ άλλο από το να τραγουδούν τον εταιρικό ύμνο.
Χιλιάδες άλλοι μισθωτοί της Ιαπωνίας αναγκάζονται να το πράξουν σε επίσημες εορτές, ειδικές ημέρες όπως η 1η Απριλίου όπου πραγματοποιείται η τελετή υποδοχής των νεοπροσληφθέντων. Πολλές φορές, η μέρα τους ξεκινά μετά μουσικής στο προαύλιο όπου αποδεικνύουν την πίστη και την αφοσίωσή τους στην εργοδοσία με υψηλές κορώνες, σε ρεφρέν και κουπλέ. Πέρα από την απόδοση, την καλή συμπεριφορά και την εντιμότητα, ένας καλός Ιάπωνας οφείλει να γνωρίζει απέξω τον ύμνο και να ξελαρυγγιάζεται όταν το απαιτούν οι περιστάσεις, τραγουδώντας τον μαζί με τους συναδέλφους του. Οχι με χάχανα και νευρικά γέλια αλλά με τον δέοντα σεβασμό που χαρακτηρίζει μια ιερή στιγμή.
Οι εταιρικοί ύμνοι δεν μοιάζουν με στρατιωτικά εμβατήρια. Εχουν λυρισμό, ποιητική διάθεση, ρομαντική χροιά. Είναι φτιαγμένοι για να κάνουν τους εργαζόμενους να φουσκώνουν από υπερηφάνεια και συγκίνηση, να ευγνωμονούν τον Θεό που προσλήφθηκαν στην εταιρεία. Φανταστείτε τους χιλιάδες υπαλλήλους τής Fujitsu να στέκονται προσοχή και να άδουν: «Ας τρέξουμε στην εξοχή, στα πράσινα χωράφια, εκεί όπου λάμπει ο υπέροχος ήλιος. Εχουμε ένα όνειρο ότι όλα τα καλά θα πραγματοποιηθούν. O γαλάζιος ουρανός είναι τώρα στην καρδιά μας. Θα προχωρήσουμε όλοι μπροστά. Ααααα Φουτζίτσουυυυ! Μας δίνεις χαρά κάθε μέρα που περνά». O ύμνος αυτός έχει πολύ καλή ενορχήστρωση και στην επίσημη εκδοχή του, ακούγεται η φωνή της δημοφιλούς τραγουδίστριας τζαζ, Μάρθα Μιγιάκι.
Παρά τις σημαντικές προσπάθειες της Fujitsu, την παράσταση κλέβει μια πολύ μικρότερη εταιρεία που έχει μόλις 16 μέλη προσωπικό. Πρόκειται για μια επιχείρηση NihoBreak Kogyo που δραστηριοποιείται στον τομέα των κατεδαφίσεων στην πόλη Yokohama. Οταν ο ύμνος αυτός ακούστηκε από έναν τηλεοπτικό σταθμό, οι θεατές έσπασαν τα τηλέφωνα ρωτώντας πού μπορούν να τον βρουν. Ετσι ελήφη η απόφαση να κυκλοφορήσει ως single και πράγματι γνώρισε τεράστια επιτυχία, την οποία καρπώθηκε η μικρή εταιρεία αλλά και ο υπάλληλός της που συνέθεσε τη μουσική και το ερμήνευσε. Τι λένε οι στίχοι; «Θα τα γκρεμίσουμε όλα. Θα τα διαλύσουμε όλα. Θα σπάσουμε τα μπετά. H ατσάλινη μπάλα μας θα τα κατεδαφίσει. Μόνον αυτήν την εντολή ξέρουμε να υπακούμε. Είμαστε έτοιμοι να έρθουμε και στην πόλη σας. Σπίτια, γέφυρες, πύργοι, όλα θα γκρεμιστούν. Τίποτα δεν μας σταματά». Ενας ύμνος που ταιριάζει γάντι στους κλάμπερς του Τόκιο αλλά και για τους χούλιγκανς δεν ακούγεται άσχημα…