Την ώρα που το Σπίριτ χτενίζει την επιφάνεια του Αρη, αναζητώντας ενδείξεις ότι κάποτε υπήρξε ζωή, η ανθρωπότητα παρακολουθεί τις καθαρότερες εικόνες του Αρη που έχουν υπάρξει ποτέ. H αποστολή στον Αρη είναι μια σαφής νίκη, ιδίως δεδομένης της τραγωδίας του Κολούμπια τον Φεβρουάριο. O Τζέφρι Κλούγκερ, επιστημονικός συντάκτης του TIME απαντά σε ορισμένες απορίες σχετικά με την αποστολή.
– Υπήρξαν κάποιες πρώτες εκπλήξεις;
Μέχρι στιγμής η μεγαλύτερη έκπληξη είναι το χώμα που παρέσυραν οι αερόσακοι του Σπίριτ κατά την προσεδάφιση. Μοιάζει με λάσπη αλλά δεν μπορεί να είναι λάσπη, διότι δεν υπάρχει νερό και αυτό είναι το μυστήριο. Αν όμως κάποτε στον Αρη υπήρχε νερό, αυτό ίσως εντοπιστεί στην περιοχή του κρατήρα Γκούσεβ, που ίσως στο παρελθόν ήταν λίμνη. Στην περιοχή αυτή προσεδαφίστηκε το Σπίριτ.
– Θα αυξηθεί η σημασία του Αρη στη διάρκεια της ζωής μας;
Οποτεδήποτε πάει κανείς κάπου, αυτό αποκτά σημασία. Οσο περισσότερη επαφή έχουμε με κάτι, τόσα περισσότερα πράγματα μαθαίνουμε γι’ αυτό. Σήμερα, το μεγαλύτερο εμπόδιο για την αποστολή ανθρώπων στον Αρη είναι ότι θα εκτεθούν σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας. Ομως μιλάμε για τις υπάρχουσες τεχνολογίες. Για να στείλουμε άνθρωπο στο φεγγάρι αρχίσαμε από το μηδέν και χρειαστήκαμε μόλις εννέα χρόνια. Τώρα βρισκόμαστε σε καλύτερη μοίρα.
– Πόσο κόστισε η αποστολή του Σπίριτ; Αξιζε τον κόπο;
Το κόστος ήταν 850 εκατομμύρια δολάρια. Δεν θα μάθουμε αν άξιζε τον κόπο μέχρι να αναλύσουμε τα επιστημονικά δεδομένα. Ηδη όμως μάθαμε ότι ακόμη κι ένα διαστημόπλοιο πιο μεγάλο και πιο πολύπλοκο από το Pathfinder μπορεί να φθάσει με επιτυχία στον Αρη. Εξάλλου κανένα πείραμα δεν είναι αποτυχημένο, γιατί οι αποτυχίες πάντα δείχνουν το δρόμο προς την επιτυχία.
– Θα εξάψει ποτέ ξανά η εξερεύνηση του διαστήματος τη φαντασία του κόσμου, όπως τη δεκαετία του ’60;
Το κοντινότερο που έχουμε φτάσει στον ενθουσιασμό του ’60, ήταν η προσεδάφιση του Pathfinder στον Αρη το 1997, όταν ο κόσμος είχε μαζευτεί γύρω από τις οθόνες της τηλεόρασης. Ισως αυτές οι σκηνές επαναληφθούν φέτος το καλοκαίρι, όταν το σκάφος Καζίνι-Χίγκενς φθάσει στο δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα.
Φυσικά οι αποστολές γίνονται πολύ πιο ενδιαφέρουσες όταν υπάρχουν άνθρωποι μέσα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι ακόμη κι ένα ταξίδι στο φεγγάρι, για το οποίο αρχίσαμε να αδιαφορούμε ήδη από το 1972, θα επανέφερε την αίσθηση του θαυμασμού για την εξερεύνηση του διαστήματος. Ενα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έχει δει ποτέ άνθρωπο να περπατά στο φεγγάρι. Και βέβαια η προσέγγιση και μόνο του Αρη από άνθρωπο θα προξενήσει τεράστιο ενδιαφέρον.
– Τι άλλο σχεδιάζει να κάνει η ΝΑSΑ;
Πρώτον, να συνεχίσει την εξερεύνηση του Αρη, ίσως στέλνοντας ένα αεροσκάφος κάθε δύο χρόνια, όταν δηλαδή ο Αρης έρχεται πιο κοντά στη γη. Επίσης, γίνονται νέα σχέδια για μη επανδρωμένη αποστολή στον Πλούτωνα, ταξίδι που θα απαιτούσε εννέα έως έντεκα χρόνια. Επίσης, η NASA σκοπεύει να εξερευνήσει καλύτερα το δορυφόρο του Δία Ευρώπη, που έχει περίπου αντίστοιχο μέγεθος με το δικό μας φεγγάρι και ενδέχεται να κρύβει νερό κάτω από την παγωμένη επιφάνεια. Αυτήν τη στιγμή, οι επανδρωμένες διαστημικές αποστολές έχουν βυθιστεί σε μια μαύρη τρύπα. Τόσο τα διαστημικά λεωφορεία όσο και ο διεθνής διαστημικός σταθμός έχουν αποδειχθεί προβληματικά και πολυέξοδα.