Γυναίκες στα πρόθυρα φεμινιστικής κρίσης

Γυναίκες στα πρόθυρα φεμινιστικής κρίσης

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Για σεξισμό στη βιβλιοκριτική τους κατηγορούνται οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», οι οποίοι -σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Μπράουν- προβάλλουν πολύ περισσότερα βιβλία που έχουν γραφεί από άνδρες. Το 72% των προτεινόμενων βιβλίων είναι έργα ανδρών συγγραφέων, ενώ το 66% της βιβλιοκριτικής στην εφημερίδα έχει ανδρικές υπογραφές. Τέτοιου είδους στατιστικές φυσικά ηχούν ως φεμινιστικές υστερίες στην Ελλάδα, μια χώρα στην οποία ο μισογυνισμός είναι σχεδόν ενδημικός. O φεμινισμός είναι άλλωστε εξαιρετικά παρωχημένος. Συνδέεται με το παγιωμένο δίπτυχο της εξιδανίκευσης της μητρικής φιγούρας και την περιφρόνηση προς τη γυναίκα-σύζυγο ή ερωμένη. Στο συλλογικό υποσυνείδητο είναι ταυτισμένος με φλεγόμενα σουτιέν, τις κοσμικές συναθροίσεις της Μάργκαρετ και δύο-τριών συζύγων υπουργών της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ σε 80’s σαλονάκια. Τα αντανακλαστικά ακόμη και των ίδιων των γυναικών σε τρανταχτά παραδείγματα ανισότητας είναι αμβλυμένα και ελάχιστοι παρατηρούν πλέον ότι, κάθε φορά που ο Τύπος αναφέρεται σε μία επιτυχημένη γυναίκα, σπεύδει να της αποδώσει ανδρικά χαρακτηριστικά. (Το αφιέρωμα μηνιαίου περιοδικού στην Ελλη Στάη τιτλοφορείται «The lady is a man»). Σε τηλεοπτική διαφήμιση ουίσκι, τρεις-τέσσερις φίλοι, επιβάτες σκάφους, αλληλοκοιτάζονται συνωμοτικά και τελικά παραδέχονται ότι ουδείς εξ αυτών συμπάθησε τη μοιχαλίδα σύζυγο, που χώρισε τον «κολλητό» τους. (Αυτή είναι η πολυθρύλητη ανδρική φιλία κατά τους Ελληνες διαφημιστές. H συμπλεγματική αλληλεγγύη των φτυσμένων…)

Ετερο παράδειγμα ελληνικού μισογυνισμού είναι το όψιμο ενδιαφέρον των κομμάτων για τον εμπλουτισμό των ψηφοδελτίων με γυναίκες υποψηφίους, που δεν έχει πολιτικώς ορθά κίνητρα: απλώς οι γυναίκες ψηφοφόροι πλειοψηφούν και συνήθως θέλουν να σταυρώνουν και μία εκπρόσωπο του φύλου τους, «έτσι, από καθήκον». Παράλληλα, τα φωτογενή δροσερά προσωπάκια των νέων κοριτσιών σπάνε λίγο την ομοιομορφία των γκρίζων αρρένων υποψηφίων, που δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη μονοτονία της γραβάτας, επειδή κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν ομοφυλόφιλοι. Ενώ οι γυναίκες όλο και κάνα κολιεδάκι μπορούν να φορέσουν…

Το παράδοξο είναι πως το πεδίο, στο οποίο οι γυναίκες μπορούν να βαυκαλισθούν ότι απολαμβάνουν σχεδόν ίση μεταχείριση στην Ελλάδα, είναι το βιβλίο. Οχι μόνον επειδή στους καταλόγους των μπεστ σέλερ κυριαρχούν ονόματα όπως αυτά της Ιωάννας Καρυστιάνη, της Ευγενίας Φακίνου, της Σώτης Τριανταφύλλου, της Αμάντας Μιχαλοπούλου και της Κικής Δημουλά, αλλά και εξαιτίας της ισχυρής παρουσίας γυναικών στις σελίδες του βιβλίου στον ελληνικό Τύπο. Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» δεν είναι η πρώτη φορά που παίρνουν κόκκινη κάρτα για μειονεκτική αντιμετώπιση των γυναικών. Στο περιοδικό τους είχαν φιλοξενήσει προσφάτως άρθρο με τίτλο «Γιατί όλο και περισσότερες γυναίκες με πανεπιστημιακά διπλώματα και μεταπτυχιακά αποφασίζουν να μείνουν στο σπίτι τους;». «Επειδή το θέλουν», ήταν η αβίαστη απάντηση της έγκυρης εφημερίδας. Αλήθεια, αν υπήρχαν παιδικοί σταθμοί στους χώρους εργασίας και σημαντικά επιδόματα, αν οι μπαμπάδες έπαιρναν άδεια πατρότητας και δεν εξαντλούσαν τον φεμινισμό τους σε αραιές επισκέψεις στην παιδική χαρά, θα προτιμούσαν οι γυναίκες να υποδύονται τις χαρωπές νοικοκυρές, αναπαράγοντας τον μύθο της ιερής μητρότητας;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή