ΑΪΟΒΑ.Ολοταχώς προς την πρώτη μεγάλη τους προκριματική αναμέτρηση, στην Αϊόβα στις 19 του μηνός, οδεύουν οι Αμερικανοί υποψήφιοι για το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος, με πρωταγωνιστή των τελευταίων εξελίξεων τον πρώην κυβερνήτη του Βερμόντ, Χάουαρντ Ντιν.
Ο κ. Ντιν ενισχύεται σημαντικά από την απόφαση της μαύρης υποψήφιας, πρώην μέλους της Γερουσίας, Κάρολ Μόσλεϊ Μπράουν, η οποία εγκαταλείπει την κούρσα για να ταχθεί στο πλευρό του, αφού η δική της εκστρατεία δεν απέκτησε ποτέ τη δυναμική που επιθυμούσε. H κ. Μπράουν πρόκειται να ανακοινώσει επισήμως ότι θα υποστηρίξει τον Χάουαρντ Ντιν, ενώ ήδη έχει καταστήσει σαφές ότι ενώνει τις δυνάμεις της μαζί του.
Η υποστήριξη της Κάρολ Μόσλεϊ Μπράουν θα συμβάλει, όπως παρατηρούν οι αναλυτές, στην άρση των ανησυχιών για τις επιδόσεις του Χάουαρντ Ντιν στο καθοριστικό θέμα της συμμετοχής των μειονοτήτων στις πολιτικές παρατάξεις. Το Ασοσιέιτεντ Πρες σημειώνει ότι η πρώην γερουσιαστής πήρε την απόφασή της παρά την αισθητή έλλειψη εκπροσώπων των μειονοτήτων από το υπουργικό συμβούλιο του Βερμόντ κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του Ντιν στο κυβερνείο της πολιτείας.
Η κ. Μπράουν έσπευσε να υπερασπιστεί τον κ. Ντιν την περασμένη εβδομάδα, όταν ο ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αλ Σάρπτον εξαπέλυσε φραστικά πυρά κατά του πρώην κυβερνήτη, λέγοντας ότι υποβαθμίζει τα φυλετικά θέματα.
Μετά την εξέλιξη αυτή, ο X. Ντιν έχει αποκτήσει ένα επιπλέον χαρτί στη δύσκολη μάχη του με τον βουλευτή του Μισούρι Ρίτσαρντ Γκέπχαρντ, τον γερουσιαστή της B. Καρολίνας Τζον Εντουαρντς και τον γερουσιαστή της Μασαχουσέτης Τζον Κέρι, κατά τις προκριματικές της ερχόμενης Τρίτης στην Αϊόβα. O κύκλος των οπαδών του, που έως τώρα αποτελούνταν κυρίως από λευκούς, διευρύνεται με πιθανή την προσέλκυση μαύρων και ισπανόφωνων στις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου. Σχεδόν άγνωστος πριν από ένα χρόνο, ο Ντιν κατάφερε να ηγείται των εσωτερικών δημοσκοπήσεων στο κόμμα του, με 22%, ποσοστό διπλάσιο από εκείνο που συγκεντρώνει ο δεύτερος στις προτιμήσεις των Δημοκρατικών, Τζον Κέρι. Παράλληλα, σύμφωνα πάντα με τις δημοσκοπήσεις, υπολείπεται μόνο κατά πέντε μονάδες από τον Τζορτζ Μπους (46% έναντι 51%).
Αποδοτική στρατηγική
Η στρατηγική του κ. Ντιν είναι να εκμεταλλεύεται την οργή μιας μεγάλης μερίδας της βάσης του Δημοκρατικού κόμματος -κυρίως των νεαρών «γιάπις» και των διανοουμένων- για την πολιτική Μπους σε ευρύ φάσμα θεμάτων: από τον πόλεμο στο Ιράκ έως τη φορολογία. H στρατηγική φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς, χωρίς να καθιστά βέβαιη τη νίκη του στην Αϊοβα, όπως και στο Νιου Χαμσάιρ στις 27 του μηνός και κυρίως στις αναμετρήσεις που θα γίνουν στις 3 Μαρτίου στον Νότο και στις μεσοδυτικές πολιτείες της χώρας. Δηλώσεις υποστήριξης προς τον κ. Ντιν αναμένονται και από τον πρώην πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ.
«Πολιτική οργής» κατά Μπους η προεκλογική εκστρατεία στην Αμερική
«Το 1939, ο Τζον Στάινμπεκ εξέδωσε το κλασικό βιβλίο «Τα σταφύλια της Οργής», μια σφοδρή καταγγελία των ανισοτήτων που χαρακτήριζαν εκείνη την εποχή την αμερικανική κοινωνία. Εάν ο Στάινμπεκ ζούσε σήμερα θα τιτλοφορούσε το βιβλίο του «H Πολιτική της Οργής». «Μόνο που αυτή τη φορά αποδέκτης της οργής δεν είναι το σύστημα, αλλά ένας άνθρωπος, ο Τζορτζ Μπους». Με αυτά τα λόγια περιγράφει την προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ αρθρογράφος της ισπανικής εφημερίδας Ελ Παΐς, αναλύοντας τις καθημερινές φραστικές επιθέσεις των υποψηφίων για το χρίσμα των Δημοκρατικών, με επικεφαλής το φαβορί, Χάουαρντ Ντιν, κατά της κυβέρνησης Μπους. «Αυτό που καθιστά ιδιαίτερες αυτές τις εκλογές είναι η δριμύτητα των επικρίσεων που παραπέμπει στη δεκαετία του ’60 και στην πόλωση που είχε προκαλέσει τότε ο πόλεμος στο Βιετνάμ»… «Οι υπόλοιποι υποψήφιοι για το χρίσμα των Δημοκρατικών μοιράζουν τις επιθέσεις τους ανάμεσα στον Μπους και στον Ντιν, δικαιώνοντας τον Τσόρτσιλ, που έλεγε ότι στην πολιτική υπάρχουν αντίπαλοι, εχθροί και κομματικοί σύντροφοι. Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι εάν αυτή η στρατηγική των επιθέσεων του Ντιν, και σε μικρότερο βαθμό των συνυποψηφίων του στο Δημοκρατικό Κόμμα, θα αποδειχθεί αρκετή για την απομάκρυνση του Μπους από τον Λευκό Οίκο τον ερχόμενο Νοέμβριο. H εμπειρία δείχνει ότι στην Αμερική ο ριζοσπαστισμός δεν οδηγεί σε εκλογική νίκη. Οι σφοδρές επιθέσεις εναντίον του Νίξον και του Κλίντον το 1972 και το 1996 διευκόλυναν απλώς τους θριάμβους τους επί των Τζορτζ Μακ Γκόβερ και Ρόμπερτ Ντόουλ. H «δαιμονοποίηση» του Τεξανού Μπους μπορεί να συγκινεί τους Δημοκρατικούς του Μπέρκλεϊ, αλλά δεν θα κερδίσει τους αναποφάσιστους στον Νότο και τα μεγάλα προάστια».